Question

Opisz WSZYSTKIE rodzaje muzyki rozrywkowej ok. po 5 zdań tylko nie z neta (jak nie wszystkie to min.8) rodzaje takie główne np. metal , a nie heavy metal

Answer 1

Blues narodził się jako muzyka czarnej ludności amerykańskiej  Południa w czasach, kiedy bycie Murzynem oznaczało bycie niewolnikiem. Jest praforma jaazu oraz rythm and blues, a także jednym z głównych źródeł, z których czerpie współczesna muzyka rockowa. Nie można podać dokładnej daty powstania bluesa. Jako pieśń ludowa istniał przynajmniej od połowy ubiegłewgo stulecia, chociaż w postaci nie przypominającej jeszcze tego, co dzisiaj rozumiemy pod pojęciem "blues". Nie zmieniła się natomiast nastrojowość piosenek, niegdyś wykonywanych przez wędrownych śpiewaków przemierzających południowe stany USA, a dzisiaj nagrywanych przez zawodowych artystów dla wytwórni płytowych na całym świecie. Blues był zawsze prostą muzyką, z charakterystycznymi, przeciągniętymi i nieczystymi dźwiekami, a teksty utworów nawiązywały do codziennego życia Murzynów. Pierwszą nagraną piosenką bluesową był "The Memphis Blues" Williama Christophera Handy`ego z 1913 r.

 

Soul and gospel to dwa style muzyki kojarzone z amerykańskimi Murzynami, są do siebie bardzo podobne. Niosą ten sam ładunek emocji, opierają się na zblizonych elementach stylistycznych, a nawet dziela sie tymi samymi wykonawcami. Różnica tkwi w ideologii- gospel wyraża miłość do Boga, soul - czysto ludzkie pożądanie. Korzenie obu stylów tkwią w znanych od połówy XVIII w. religijnych pieśniach czarnej ludności Ameryki Północnej. Przyjmując chrześcijaństwo, niewolnicy afrykańscy przyjmowali także pieśni kościołów katolickiego i protestanckiego - hymny i psalmy - i przystosowali je do własnych, afrykańskich tradycji muzycznych.

 

Pop - soul. Coraz większe zainteresowanie słuchaczy nową muzyka sprawiło, że soul stał się modny i zyskał ogólnoświatowy odbiór. W 1969 r. amerykański magazyn muzyczny "Billboard" zaczął używać określenia "soul" zamiast "rhytm and blues" na liście przebojów. Od tego czasu funkcjonowało ona jako ogólna nazwa dla całej czarnej muzyki popularnej. Wielką karierę w środowisku soulowym zrobili czarni wykonawcy, skupieni wokół wytwórni Motown Records: Marvin Gaye, Diana Ross, Stevie Wonder, the jacksons Five, the Miracles, The Temptations, The Four Tops i inni.

 

Reggae zaczęło się kształtować w latach 60-ych XX w., czerpiąc wzory z miejscowych tradycji, rytmów pochodzących z niewielkiej Jamajki oraz z muzyki amerykańskiej. Ze Stanów Zjednoczonych wzięto soul i rhythm and blues. Muzyka reggae stała się fenomenem na skalę światową.

Bob Marley, najsławniejszy Jamajczyk wszech czasów, zgromadził na koncertach reggae tysiące Europejczyków i Amerykanów. W latach 70-ych XX wieku wszyscy byli zauroczeni tą egzotyczną muzyką. Muzyka reggae miała duży wpływ na wielu europejskich i amerykańskich twórców i piosenkarzy rockowych. Utwory Marleya wykonywał jeden z największych gitarzystów i rockmanów, Eric Clapton.

 

Rock. W polowie XX  w. narodziła się muzyka, która w ciągu następnych pięćdziesieciu lat stała się jednym z najbardziej charakterystycznych elementów kultury masowej końca drugiego tysiąclecia. Ewoluowała od tanecznego, skocznego rock and rolla, muzykę psychodeliczną, punk, aż do heavy rocka. Stała się jednym z najpopularniejszych rodzajów muzyki słuchanych przez różne pokolenia.

Początków rocka należy upatrywać w końcu lat czterdziestych w Stanach Zjednoczonych. Dużą popularnością, szczególnie wśród murzyńskiej części społeczestwa, cieszył się wtedy „rhythm and blues”, skomercjalizowana wersja czarnego jazzu, grana od lat trzydziestych głównie przez prowincjonalnych i wiejskich muzyków ludowych. Alan Freed, spiker radiowy z Clevland, wymyślił dla niej inną nazwę – „rock and roll”, uznał bowiem, że oryginalna powoduje zbyt wiele rasowych nieporozumień. Pod tym terminem  „Rhythm and blues”, teraz już „rock and roll”, rozpoczął karierę wśród słuchaczy o różnych kolorach skóry. Jego sukces zachęcił białych wykonawców, którzy wzbogacili tradycyjny czasny blues w elementy jankeskiego stylu „cuuntry and western” (folkloru  kowbojskiego). Okazało się, że ta mieszanka zrobiła prawdziwa furorę wśród młodych fanów muzyki rozrywkowej.

W Stanach Zjednoczonych również zaczęto odchodzic od tradycyjnego, melodyczno-tanecznego rock and rolla. Klasycznym tego przykladem jest twórczość Boba Dylana, muzyka z Minnesoty, który śpiewał na początku swojej karierywybrane przeboje z repertuaru Presleya, Little Richarda i Buddy`ego Holly`ego, lecz pod koniec lat pięćdziesiątych zaczął zwracać się ku bluseowi i współczesnej balladzie w stylu „folk”. Dylan poruszał problemy swojej genaracji.

Lata siedemdziesiąte upłynęły pod znakiem bogactwa stylów rocka, który zaczął przejmować elementy muzyki murzyńskiej (funky) i latynoskiej, co zbliżyło go do jazzu. Ostatecznym punktem tej przemiany był „jazz rock” reprezentowany przez zespoły, które początkowo grały klasyczny rock: Blood Sweet and Tears, Soft Machine, Jeff Beck Group, a także jazzowych solistów, jak Chick Corea, Herbie Hancock, John McLaughlin. Rozwój techniki nagrań studyjnych zaowocował powstaniem rocka symfoniczego.

W latach siedemdziesiątych zaprezentowano musical „Hair”, rock-opery – „Jesus Christ Superstar” A. Lloyda Webera i Tima Rice`a, „Arthur” zespołu „The Kinks” i np. polską „Mszę beatową” K. Gärtner.

W latach siedemdziesiątych zaprezentowano musical „Hair”, rock-opery – „Jesus Christ Superstar” A. Lloyda Webera i Tima Rice`a, „Arthur” zespołu „The Kinks” i np. polską „Mszę beatową” K. Gärtner.

Na przełomie lat 70 i 80 – ych narodził się rap ( skrót radical anarchistic poetry – poezja radykalnych anarchistów) . Wymyślili do czasni dyskdżokeje, ponieważ nadawał się do tańczenia w dyskotekach. Popularna stała się grupa Sugarhill Gang. Komercyjna odmiana rapu, a wraz z nia nowa energiczna subkultura graffiti to breakdance. (zespoły Beastie Boys, Run-D. M. C.).

 

Country and western to twórczość nawiązująca do muzyki europejskich emigrantów, którzy w XIX wieku tłumnie przybyli na kontynent amerykański. Była swoistą mieszanką rytmów głównie anglosaskich i irlandzkich oraz ludowych piosenek, jakich słuchali osadnicy w sobotnie wieczorze po ciężkim tygodniu pracy. Ich wspólną cechę stanowił prosty rytm i łatwo wpadające w ucho słowa.

 

Jazz jest jednym z największych fenomenów muzycznych i kulturowych XX wieku. Zrobił zawrotną karierę na całym świecie. Jest to rodzaj artystycznego muzykowania w wyniku zetknięcia Murzynów z muzyke europejską. Instrumentarium, meoldyka i harmonika wywodzą się z muzyki europejskiej. Rytmika, frazowanie, kształtowanie dźwięku wywodzą się z muzyki afrykańskiej. Cechą jazzu jest m.in. improwizacja.

 

Heavy metal, deth metal to style charakteryzujące się ekscentrycznym wyglądem wykonawców, agresywnym zachowaniem na koncertach, czasami także w życiu osobistym i muzyką - hałaśliwą, niekiedy dość prymitywną. Jest to muzyka stosunkowo mloda, narodziła się po gwałtownej ekspancji rocka w latach 60 i 70 -ych. Nazwa pojawiła się wcześniej w powieści W. Burroughsa "Nagi lunch" w 1959 r. Dziewięć lat później wykorzystała ją grupa Steppenwolf w piosence "Born To Be Wild".

 

Pop. Na początku lat pięćdziesiątych XX wieku rockandrollowi artyści nagrywający melodyjne piosenki zapoczątkowali szaleństwo muzyki popularnej. Odpowiedzieli w ten sposób na zapotrzebowanie rynku muzycznego na atrakcyjne, łatwo wpadające w ucho melodie.

Niezwykle trudno dokonać jednolitej syntezy pop music (od ang. popular = popularny). Ten termin określa właściwie każdy gatunek, nurt i styl muzyki według wspólnego kryterium – popularności wśród odbiorców i powszechnej jej akceptacji. Do popu zalicza się utwory melodyjne, łatwe w odbiorze dzięki tanecznej rytmiczności, prostej instrumentacji i nieskomplikowanemu wykonawstwu. Tym mianem można więc określić praktycznie wszystkie kompozycje spełniające powyższe warunki, od jazzu do rocka, a w przeszłości również dziewiętnastowieczne ludowe utwory europejskich kompozytorów. Niekiedy termin „pop” funkcjonuje jako określenie pejoratywne, sugerujące utwory komercyjne, małowartościowe. Nie jest to jednaj ocena sprawiedliwa, bo mimo nieskomplikowania popu trudno znaleźć drugi taki gatunek, który doczekałby się równie wielkiego grona słuchaczy, był reprezentowany przez tak pokaźną listę przebojów i budził podobny sentyment i nostalgię.

Współczesny pop pojawił się dopiero po II wojnie światowej w kręgu anglo-amerykańskiej muzyki rozrywkowej jako synteza różnych nurtów popularnej twórczości białych i czarnych. Został ukształtowany przez folk songs (czyli „piosenki ludowe” białych Amerykanów), rhythm and blues Uproszczony, skomercjalizowany jazz tradycyjny), bebop i europejskie ballady, wzbogacone nowoczesnym instrumentarium i atrakcyjnymi aranżami.

 

Disco, techno, disco polo - każdy z tych kierunków ma inne pochodzenie, inne brzmienie, skierowany jest do różnych dobiorców.. Łączy je rytmiczność - zarówno disco, jak i techno czy disco polo to muzyka taneczna. Są to trzy rodzaje interpretacji muzyki, tańca, relaksu kiczu i zastosowania elektronicznego sprzętu.

 

Cały tekst jest moim opracowaniem, nie jest to kopia z netu. W razie pytań, proszę o kontakt. Pozdrawiam.