Opisz wierzenia słowian przed przyjęciem chrześcijaństwa ....:) Daje naj =)
asteroida Słowianie, zaliczani do ludów indoeuropejskich, przybyli na tereny wokół dorzeczy Wisły, Warty i Sanu ok. II roku n.e. W X wieku plemiona polskie rozciągały się od Bałtyku po Karpaty, a granice między nimi stanowiły naturalne przeszkody geograficzne, jak rzeki czy puszcze. W tamtym okresie wyróżniamy następujące plemiona polskie: Wiślanie i Mazowszanie nad Wisłą, Polanie nad Wartą, Pomorzanie nad Bałtykiem oraz plemiona śląskie nad Odrą.
Wiarą Słowian, aż do rozpoczęcia pierwszych misji chrystianizacyjnych w X wieku, pozostawało pogaństwo. W trakcie wędrówek ludów najważniejszą rolę odgrywały bóstwa plemienne, czczone tylko przez określone plemię. Osadnictwo i przemieszanie się plemion zaskutkowało synkretyzmem bóstw opiekuńczych. W ten sposób powstali bogowie o kilku obliczach np. Światowid czy Trygłów.
Osią słowiańskich wierzeń był kult natury i jej bóstw, którym oddawano cześć poprzez składanie ofiar w świętych miejscach, takich jak gaje czy wzgórza. Pierwsze świątynie i posągi bóstw datuje się dopiero na X-XI wiek. W panteonie słowiańskich wierzeń naczelne miejsce przypadło bogowi błyskawic - Perunowi, uznawanemu za władcę świata. Wierzono też w istnienie licznych pomniejszych bóstw przyrody związanych z konkretnym miejscem, np. rusałki w jeziorze.
W religii pogańskiej znaczną władzę posiadali w swym ręku reprezentanci warstwy kapłańskiej. Wedle jednej z hipotez, nie chcąc utracić swych wpływów w plemiennych społecznościach, byli przeciwni tendencjom zjednoczeniowym. Dlatego uważa się, że jednym z prawdopodobnych powodów przyjęcia chrześcijaństwa przez Mieszka I była chęć pozbycia się "starej" warstwy kapłanów utrudniających wysiłki centralizacyjne.
Słowianie, zaliczani do ludów indoeuropejskich, przybyli na tereny wokół dorzeczy Wisły, Warty i Sanu ok. II roku n.e. W X wieku plemiona polskie rozciągały się od Bałtyku po Karpaty, a granice między nimi stanowiły naturalne przeszkody geograficzne, jak rzeki czy puszcze. W tamtym okresie wyróżniamy następujące plemiona polskie: Wiślanie i Mazowszanie nad Wisłą, Polanie nad Wartą, Pomorzanie nad Bałtykiem oraz plemiona śląskie nad Odrą.
Wiarą Słowian, aż do rozpoczęcia pierwszych misji chrystianizacyjnych w X wieku, pozostawało pogaństwo. W trakcie wędrówek ludów najważniejszą rolę odgrywały bóstwa plemienne, czczone tylko przez określone plemię. Osadnictwo i przemieszanie się plemion zaskutkowało synkretyzmem bóstw opiekuńczych. W ten sposób powstali bogowie o kilku obliczach np. Światowid czy Trygłów.
Osią słowiańskich wierzeń był kult natury i jej bóstw, którym oddawano cześć poprzez składanie ofiar w świętych miejscach, takich jak gaje czy wzgórza. Pierwsze świątynie i posągi bóstw datuje się dopiero na X-XI wiek. W panteonie słowiańskich wierzeń naczelne miejsce przypadło bogowi błyskawic - Perunowi, uznawanemu za władcę świata. Wierzono też w istnienie licznych pomniejszych bóstw przyrody związanych z konkretnym miejscem, np. rusałki w jeziorze.
W religii pogańskiej znaczną władzę posiadali w swym ręku reprezentanci warstwy kapłańskiej. Wedle jednej z hipotez, nie chcąc utracić swych wpływów w plemiennych społecznościach, byli przeciwni tendencjom zjednoczeniowym. Dlatego uważa się, że jednym z prawdopodobnych powodów przyjęcia chrześcijaństwa przez Mieszka I była chęć pozbycia się "starej" warstwy kapłanów utrudniających wysiłki centralizacyjne.