Wiatr halny – wiatr typu fenowego, wiejący w południowej Polsce, w Karpatach i Sudetach. Najgwałtowniejsze wiatry tego typu wieją na Podhalu, gdzie opadają ze szczytów Tatr. Jest to ciepły, suchy i porywisty wiatr, wiejący ku dolinom. Niekiedy przynosi znaczne zniszczenia: zrywa dachy, niszczy lasy (tworząc wiatrołomy). Może mieć wpływ na samopoczucie
Wiatr halny – wiatr typu fenowego, wiejący w południowej Polsce, w Karpatach i Sudetach. Najgwałtowniejsze wiatry tego typu wieją na Podhalu, gdzie opadają ze szczytów Tatr. Jest to ciepły, suchy i porywisty wiatr, wiejący ku dolinom. Niekiedy przynosi znaczne zniszczenia: zrywa dachy, niszczy lasy (tworząc wiatrołomy). Może mieć wpływ na samopoczucie (bezsenność, bóle głowy itp.). Wiatr halny dociera m.in. do Krakowa oraz miast aglomeracji górnośląskiej.
Bryza – wiatr wiejący na wybrzeżu morskim. Zmiany kierunku wiatru, występujące w rytmie dobowym, wywołane są różnicami w tempie nagrzewania się lądu i morza.
W dzień ląd nagrzewa się szybciej niż woda, dlatego cieplejsze powietrze nad lądem unosi się (powodując spadek ciśnienia na powierzchni lądu), a na jego miejsce pojawia się chłodniejsze i wilgotniejsze powietrze znad morza. Zatem bryza dzienna (morska) wieje znad morza na ląd. Natomiast w nocy woda oddaje ciepło wolniej niż ląd, dlatego ciśnienie nad wodą jest niższe niż na powierzchni lądu, co powoduje zmianę kierunku wiatru. Bryza nocna (lądowa) przynosi na wodę suche powietrze znad lądu. Bryza ma typowy zasięg do 20-30 km od linii brzegowej w stronę wody. W stronę lądu zasięg ten jest mniejszy i uzależniony od charakteru powierzchni.
Wiatry górskie -- wiatry wymuszane przez przepływ wokół i nad górami oraz w przełęczach i dolinach górskich. Przykładami wiatrów górskich są wiatry przełęczowe, wiatry katabatyczne, wiatry anabatyczne i cyrkulacja górsko-dolinna.
Liczba Frouda (= energia kinetyczna/energia potencjalna) określa czy przepływ wiatru będzie wokół góry czy nad górą. Liczba Frouda zależy od energii kinetycznej wiatru i od stratyfikacji powietrza koło góry (odpowiednik energii potencjalnej). Dla liczb Frouda mniejszych niż 1 wiatr wiejący na górę będzie blokowany i nie jest w stanie przepłynąć nad górą.
Struktura opływu wokół gór jest istotna w parametryzacji wpływu gór na wielkoskalowy przepływ powietrza w modelach numerycznych prognoz pogody. W sytuacji kiedy rozdzielczość modelu nie jest wystarczająca, żeby w sposób jawny opisać topografię, wprowadza się różnego rodzaje parametryzacje (uproszczenia). Np. można założyć, że poniżej pewnej wysokości przepływ jest wkoło gór, a powyżej - nad górami (ang. dividing streamline).
Wiatr halny – wiatr typu fenowego, wiejący w południowej Polsce, w Karpatach i Sudetach. Najgwałtowniejsze wiatry tego typu wieją na Podhalu, gdzie opadają ze szczytów Tatr. Jest to ciepły, suchy i porywisty wiatr, wiejący ku dolinom. Niekiedy przynosi znaczne zniszczenia: zrywa dachy, niszczy lasy (tworząc wiatrołomy). Może mieć wpływ na samopoczucie
Wiatr halny – wiatr typu fenowego, wiejący w południowej Polsce, w Karpatach i Sudetach. Najgwałtowniejsze wiatry tego typu wieją na Podhalu, gdzie opadają ze szczytów Tatr. Jest to ciepły, suchy i porywisty wiatr, wiejący ku dolinom. Niekiedy przynosi znaczne zniszczenia: zrywa dachy, niszczy lasy (tworząc wiatrołomy). Może mieć wpływ na samopoczucie (bezsenność, bóle głowy itp.). Wiatr halny dociera m.in. do Krakowa oraz miast aglomeracji górnośląskiej.
Bryza – wiatr wiejący na wybrzeżu morskim. Zmiany kierunku wiatru, występujące w rytmie dobowym, wywołane są różnicami w tempie nagrzewania się lądu i morza.
W dzień ląd nagrzewa się szybciej niż woda, dlatego cieplejsze powietrze nad lądem unosi się (powodując spadek ciśnienia na powierzchni lądu), a na jego miejsce pojawia się chłodniejsze i wilgotniejsze powietrze znad morza. Zatem bryza dzienna (morska) wieje znad morza na ląd. Natomiast w nocy woda oddaje ciepło wolniej niż ląd, dlatego ciśnienie nad wodą jest niższe niż na powierzchni lądu, co powoduje zmianę kierunku wiatru. Bryza nocna (lądowa) przynosi na wodę suche powietrze znad lądu. Bryza ma typowy zasięg do 20-30 km od linii brzegowej w stronę wody. W stronę lądu zasięg ten jest mniejszy i uzależniony od charakteru powierzchni.
Wiatry górskie -- wiatry wymuszane przez przepływ wokół i nad górami oraz w przełęczach i dolinach górskich. Przykładami wiatrów górskich są wiatry przełęczowe, wiatry katabatyczne, wiatry anabatyczne i cyrkulacja górsko-dolinna.
Liczba Frouda (= energia kinetyczna/energia potencjalna) określa czy przepływ wiatru będzie wokół góry czy nad górą. Liczba Frouda zależy od energii kinetycznej wiatru i od stratyfikacji powietrza koło góry (odpowiednik energii potencjalnej). Dla liczb Frouda mniejszych niż 1 wiatr wiejący na górę będzie blokowany i nie jest w stanie przepłynąć nad górą.
Struktura opływu wokół gór jest istotna w parametryzacji wpływu gór na wielkoskalowy przepływ powietrza w modelach numerycznych prognoz pogody. W sytuacji kiedy rozdzielczość modelu nie jest wystarczająca, żeby w sposób jawny opisać topografię, wprowadza się różnego rodzaje parametryzacje (uproszczenia). Np. można założyć, że poniżej pewnej wysokości przepływ jest wkoło gór, a powyżej - nad górami (ang. dividing streamline).
LICZE NA NAJ..