W Australii dominuje klimat zwrotnikowy kontynentalny suchy lub wybitnie (skrajnie) suchy.
Natomiast na wschodzie kraju, gdzie nie ma bariery górskiej, klimat wilgotny.
Jest to spowodowane napływem morskich mas powietrza.
Północna Australia znajduje się już w strefie klimatów równikowych.
Na północy kraju klimat podrównikowy suchy przechodzi w wilgotny.
Odmiana monsunowa dominuje na krańcach Terytorium Północnego i w północnej części półwyspu Jork.
Cechy klimatu podzwrotnikowego morskiego (typu śródziemnomorskiej) można wyróżnić na południowo-zachodnim i południowo-wschodnim pobrzeżu oraz na Tasmanii. Średnie temperatury kształtują się następująco: najchłodniejszy jest lipiec, gdzie termometry wskazują średnio 28-25°C, a tylko w południowo-wschodniej części Australii i na Tasmanii temperatura spada poniżej 10°C. Na terenach górskich temperatura może spadać poniżej 3°C.
Północno-zachodnie terytorium Australii ma najwyższą średnią temperaturę w styczniu, kiedy termometry wskazują do 34°C. Termiczne maksima absolutne przekraczają 50°C.Najniższe opady notowane są w rejonie jeziora Eyre (100 mm) i na równinie Nullarbor (50 mm). Znacznie wyższe opady występują na wschodnim wybrzeżu oraz na Tasmanii. Tam sumy roczne opadów wynoszą 1000-2000 mm i więcej. Na terenach na południe od miasta Cairns opady wynoszą ponad 4000 mm. Wybrzeże Terytorium Północnego i półwysep Jork to obszary, gdzie opady kształtują się ponad 1000 mm. Występuje tam jedna pora deszczowa od grudnia do marca.
Australia leży w zasięgu trzech stref klimatycznych:
podrównikowej (półwysep Jork, Ziemia Tasmana i Ziemia Arnhema) zwrotnikowej (większa część kontynentu) podzwrotnikowej (klimat morski, południowe krańce Australii i Tasmania)
Kraj ten położony jest w zwrotnikowej i podzwrotnikowej strefie klimatycznej. Leży w umiarkowanej i międzyzwrotnikowej strefie oświetlenia Ziemi. Przecina ją zwrotnik Koziorożca. Czynnikami wpływającymi na klimat kontynentu są: bliskość zbiorników wodnych, szerokość geograficzna i odosobnienie kontynentu.
Na kształtowanie się warunków klimatycznych Australii wywiera wpływ położenie, zawartość lądu i nieznaczne urozmaicenie ukształtowania powierzchni, prądy morskie i układ stałych ośrodków barycznych.
Położenie Australii na półkuli południowej warunkuje odmienny rozkład pór roku niż na półkuli północnej. Styczeń jest najcieplejszym miesiącem w roku (najwyższe średnie roczne temperatury), zaś lipiec posiada najniższe średnie temperatury. W związku z położeniem lądu na Zwrotniku Koziorożca wnętrze kontynentu ma klimat zwrotnikowy suchy, jego północne części wkraczają w strefę klimatu monsunów międzyzwrotnikowych, a części południowe znajdują się w zasięgu klimatu śródziemnomorskiego. Słabe rozczłonkowanie linii brzegowej, brak większych zatok sprawia, że przenikanie wpływów oceanicznych do wnętrza kontynentu jest nieznaczne. Wpływy te ogranicza na zachodzie wysoka krawędź Wyżyny Zachodnioaustralijskiej, a na wschodzie bariera Wielkich Gór Wododziałowych. Stąd Australia, mimo oceanicznego położenia, posiada na znacznej przestrzeni suchy klimat kontynentalny.
Suchość klimatu wnętrza Australii warunkują głównie układy mas powietrza, uzależnione od występowania niżów i wyżów barycznych. W porze letniej, od grudnia do marca, w wyniku silnego nagrzania lądu i powietrza, północną część kontynentu obejmuje niż australijski. W związku z tym niżem napływają tu z północnego zachodu wilgotne masy powietrza morskiego, jako monsun letni. Monsun ten powoduje wzrost zachmurzenia, opadów i nieznaczny spadek temperatury powietrza. W ten sposób w części północnej Australii nastaje pora deszczowa. W tym czasie południowa część lądu jest pod wpływem wyżu południowoindyjskiego, rozciągającego się między Afryką i Australią. Z wyżu tego do wnętrza lądu napływają masy powietrza zwrotnikowo-kontynentalnego, w postaci pasatu południowo-wschodniego, który swoją wilgoć pozostawia na wschodnich stokach gór. Na zachodzie kontynentu i we wnętrzu w tym czasie panuje susza.
W porze zimowej, która trwa od czerwca do września, układ cyrkulacji powietrza przesuwa się na północ, a cały niemal kontynent australijski jest pod wpływem wyżu australijskiego. Nad lądem panują wówczas zwrotnikowo-kontynentalne masy powietrza, z wyjątkiem krańców południowych, które są w zasięgu wiatrów zachodnich, związanych z pasem wędrujących niżów. Wiatry te przynoszą opady atmosferyczne. Również stoki Wielkich Gór Wododziałowych, gdzie w zimie napływa pasat południowo-wschodni, mają duże opady atmosferyczne.
W Australii dominuje klimat zwrotnikowy kontynentalny suchy lub wybitnie (skrajnie) suchy.
Natomiast na wschodzie kraju, gdzie nie ma bariery górskiej, klimat wilgotny.
Jest to spowodowane napływem morskich mas powietrza.
Północna Australia znajduje się już w strefie klimatów równikowych.
Na północy kraju klimat podrównikowy suchy przechodzi w wilgotny.
Odmiana monsunowa dominuje na krańcach Terytorium Północnego i w północnej części półwyspu Jork.
Cechy klimatu podzwrotnikowego morskiego (typu śródziemnomorskiej) można wyróżnić na południowo-zachodnim i południowo-wschodnim pobrzeżu oraz na Tasmanii. Średnie temperatury kształtują się następująco: najchłodniejszy jest lipiec, gdzie termometry wskazują średnio 28-25°C, a tylko w południowo-wschodniej części Australii i na Tasmanii temperatura spada poniżej 10°C. Na terenach górskich temperatura może spadać poniżej 3°C.
Północno-zachodnie terytorium Australii ma najwyższą średnią temperaturę w styczniu, kiedy termometry wskazują do 34°C. Termiczne maksima absolutne przekraczają 50°C.Najniższe opady notowane są w rejonie jeziora Eyre (100 mm) i na równinie Nullarbor (50 mm).
Znacznie wyższe opady występują na wschodnim wybrzeżu oraz na Tasmanii. Tam sumy roczne opadów wynoszą 1000-2000 mm i więcej.
Na terenach na południe od miasta Cairns opady wynoszą ponad 4000 mm.
Wybrzeże Terytorium Północnego i półwysep Jork to obszary, gdzie opady kształtują się ponad 1000 mm. Występuje tam jedna pora deszczowa od grudnia do marca.
Australia leży w zasięgu trzech stref klimatycznych:
podrównikowej (półwysep Jork, Ziemia Tasmana i Ziemia Arnhema) zwrotnikowej (większa część kontynentu) podzwrotnikowej (klimat morski, południowe krańce Australii i Tasmania)Kraj ten położony jest w zwrotnikowej i podzwrotnikowej strefie klimatycznej. Leży w umiarkowanej i międzyzwrotnikowej strefie oświetlenia Ziemi. Przecina ją zwrotnik Koziorożca. Czynnikami wpływającymi na klimat kontynentu są: bliskość zbiorników wodnych, szerokość geograficzna i odosobnienie kontynentu.
Na kształtowanie się warunków klimatycznych Australii wywiera wpływ położenie, zawartość lądu i nieznaczne urozmaicenie ukształtowania powierzchni, prądy morskie i układ stałych ośrodków barycznych.
Położenie Australii na półkuli południowej warunkuje odmienny rozkład pór roku niż na półkuli północnej. Styczeń jest najcieplejszym miesiącem w roku (najwyższe średnie roczne temperatury), zaś lipiec posiada najniższe średnie temperatury. W związku z położeniem lądu na Zwrotniku Koziorożca wnętrze kontynentu ma klimat zwrotnikowy suchy, jego północne części wkraczają w strefę klimatu monsunów międzyzwrotnikowych, a części południowe znajdują się w zasięgu klimatu śródziemnomorskiego. Słabe rozczłonkowanie linii brzegowej, brak większych zatok sprawia, że przenikanie wpływów oceanicznych do wnętrza kontynentu jest nieznaczne. Wpływy te ogranicza na zachodzie wysoka krawędź Wyżyny Zachodnioaustralijskiej, a na wschodzie bariera Wielkich Gór Wododziałowych. Stąd Australia, mimo oceanicznego położenia, posiada na znacznej przestrzeni suchy klimat kontynentalny.
Suchość klimatu wnętrza Australii warunkują głównie układy mas powietrza, uzależnione od występowania niżów i wyżów barycznych. W porze letniej, od grudnia do marca, w wyniku silnego nagrzania lądu i powietrza, północną część kontynentu obejmuje niż australijski. W związku z tym niżem napływają tu z północnego zachodu wilgotne masy powietrza morskiego, jako monsun letni. Monsun ten powoduje wzrost zachmurzenia, opadów i nieznaczny spadek temperatury powietrza. W ten sposób w części północnej Australii nastaje pora deszczowa. W tym czasie południowa część lądu jest pod wpływem wyżu południowoindyjskiego, rozciągającego się między Afryką i Australią. Z wyżu tego do wnętrza lądu napływają masy powietrza zwrotnikowo-kontynentalnego, w postaci pasatu południowo-wschodniego, który swoją wilgoć pozostawia na wschodnich stokach gór. Na zachodzie kontynentu i we wnętrzu w tym czasie panuje susza.
W porze zimowej, która trwa od czerwca do września, układ cyrkulacji powietrza przesuwa się na północ, a cały niemal kontynent australijski jest pod wpływem wyżu australijskiego. Nad lądem panują wówczas zwrotnikowo-kontynentalne masy powietrza, z wyjątkiem krańców południowych, które są w zasięgu wiatrów zachodnich, związanych z pasem wędrujących niżów. Wiatry te przynoszą opady atmosferyczne. Również stoki Wielkich Gór Wododziałowych, gdzie w zimie napływa pasat południowo-wschodni, mają duże opady atmosferyczne.