Question

Opisz w kilku zdaniach zwierze które np. jest szybkie, wyskie ...

Answer 1

Gepard (Acinonyx jubatus) dawniej występował na południu, północy i zachodzie Afryki, w południowej Azji, na południu Indii i Bliskim Wschodzie. Dzisiaj z rzadka spotykane są w górach północnego Iranu i wzdłuż granicy z Turkmenią. Również afrykańskie gepardy są zagrożone. Jest ich niewiele ponad 10 00, poczynając od południowo-zachodnich parków afrykańskich, na wschodnich kończąc. W narodowym parku Nairobi jeden gepard przypada na 13 km2. W tanzańskim parku Serengetti - jeden - na 320 km2. Gepardy zamieszkują suche sawanny, czasami porośnięte drzewami. Deszcze padają tu stosunkowo rzadko, spada od 50 do 100 mm3 rocznie. Gepard szuka pożywienia na sawannie. Konkuruje z takimi mięsożernymi myśliwymi jak lwy, pantery, szakale i likaony. Na swoje szczęście jest najszybszy wśród kotów. Jest równie wysoki jak lew, ale dwa razy lżejszy. Ma małą głowę, umięśnione i smukłe ciało, pokryte czarnymi i okrągłymi cętkami, które skutecznie kryją go w sawannie. Łapy ma długie i silne. Pazurami, które nie chowają się, jak u innych kotowatych, czepia się podłoża podczas pogoni za zdobyczą. W pełnym biegu może się obrócić, gdyż poduszeczki pokryte bruzdami umożliwiają mu świetną przyczepność. Kręgosłup jest giętki i mocny zarazem. Tak jak chart, ma bardzo dobrze rozwinięte płuca i szeroko rozwarte otwory nosowe, które pomagają mu odpowiednio oddychać podczas biegu. Gepard szybciej lokalizuje swoją ofiarę za pomocą wzroku, aniżeli węchu. Rzadko atakuje większe zwierzęta, jak kudu, zebry lub antylopy nigalu. Ma zbyt słabe uzębienie. Woli polować na gazele impala i inne antylopy. Goni za zającami, gryzoniami i ptakami. Gdy tylko wykryje zdobycz, przywiera do ziemi. Potem czołga się, zbliżając się powoli. Tak jak wszystkie koty porusza się w kierunki przeciwnym do wiejącego wiatru - zwierzę nie czuje wtedy jego zapachu. Nagle zrywa się i w biegu chwyta zdobycz. Jednym uderzeniem łapy powala zwierzę na ziemię, po czym chwyta za gardło i dusi. Gepard na najczęściej zaciąga swą zdobycz w ustronne miejsce. Samica zanosi wszystko małym. Kły geparda są krótkie i wąskie, co uniemożliwiają mu gryzienie dużych kości. Zjada około 2,8 kg mięsa dziennie, pije bardzo rzadko - raz na cztery, a niekiedy nawet osiem dni. Gepard jest najlepszym łowcą gazeli. Wspaniały sprinter potrafi w ciągu kilku sekund osiągnąć szybkość do 72 km/h, a w punkcie kulminacyjnym do 115 km/h. Ale nie jest zbyt wytrzymały. Po 300, 400 metrach musi się zatrzymać, by wyrównać oddech. Jego rezerwy energii wyczerpały się. Jeśli gazela mu ucieknie, nie stara się jej gonić. Na dziesięć takich prób tylko cztery uwieńczone są sukcesem. Podczas biegu gepard podciąga tylne kończyny pod brzuch, kręgosłup wygina w łuk, potem gwałtownie się rozpręża i wyrzuca przednie kończyny przed siebie. Przez moment traci kontakt z ziemią. Ląduje na przednich łapach, podciągając tylne pod siebie i cały cykl biegu rozpoczyna się na nowo. Potrafi skoczyć na wysokość trzech metrów, ale nie umie się wspinać. Samica geparda żyje samotnie lub z potomstwem. Samce wędrują małymi grupkami, od dwóch do czterech osobników. Często są to bracia, ale zdarza się, że akceptują obecność innych samców. Na czele grupy stoi przewodnik, który ciągle musi być czujny. To on prowadzi grupę i decyduje o wyborze zwierzyny na polowanie. W tanzańskim parku Serengetti samice geparda wędrują w ślad za gnu, przemierzając obszar 800 km. Samiec znaczy granice swego terenu co sto metrów. Ślady moczu i odchodów zostawia na drzewach, zaroślach, skałach i niewielkich pagórkach. Odwraca się tyłem do drzewa i unosi ogon. Kilkakrotnie opryskuje pień, może również pozostawić ślady pazurów na korze, po czym udaje się w dalszą drogę. Gdy później pojawi się w tym miejscu inna grupa gepardów, poczuje silny zapach moczu. Przez 2 - 3 sekundy zastygają w bezruchu z otwartymi pyskami, chłonąc zapach, niekiedy liżąc pień drzewa lub skałę. W ten sposób dowiadują się o szlaku obcego geparda i o tym, kiedy przechodził. Decydują się zmienić kierunek swej wędrówki, by uniknąć spotkania. Dzięki takiemu zachowaniu rzadko dochodzi do walk między gepardami, nawet, jeśli ich obszary zachodzą na siebie. Są ostrożne i także innym drapieżnikom schodzą z drogi. U gepardów nie ma określonego sezonu godów. Samica w rui pryska moczem i fuka. Nadbiegają samce i podążają za nią, nawołując. Samica, z podniesionym ogonem, krąży od samca do samca. Czasami rywale walczą ze sobą, nawet bardzo zaciekle. Przyjmują pozycję siedzącą, gryzą się i biją przednimi łapami. Samica leży i przygląda się temu wszystkiemu. Wreszcie jeden z samców dopada ją, liże okolice narządów płciowych, kąsa zaczepnie, bawi się, dopóki samica nie ułoży się na ziemi. Dla uspokojenia chwyta ją za kark. Samica unosi tylną część ciała, a samiec usadawia się na niej. Przednimi łapami ściska łopatki samicy, a zębami przytrzymuje skórę karku. Kopulacja trwa nie dłużej niż minutę. Gdy samiec wycofuje się, otrzymuje natychmiast cios łapą w głowę. Jakiś czas samica tarza się na grzbiecie, po czym wstaje. Samica geparda nie ma stałej kryjówki. Po trzech miesiącach ciąży, w zaroślach, przychodzi na świat 1 - 6 małych, które ważą po 250 gramów. Po dziesięciu dniach wyrasta im szara grzywa, która zanika po trzech miesiącach. Matka wyrusza na polowanie, pozostawiając potomstwo bez opieki. Dwa z trzech małych gepardów padną ofiarą wałęsających się lwów, hien lub szakali, mimo że samica prawie codziennie przenosi je w inne miejsce. Małe gepardy uwielbiają zabawę. Gonią się, ciągną i czepiają jeden drugiego, tarzają po ziemi. Wydają przy tym różne piski i dźwięki -przypominające poświstywanie. Po ukończeniu półtora miesiąca odżywiają się mięsem, a po sześciu miesiącach uczą się polować przy matce. Podczas polowania samica pomrukuje na małe, aby trzymały się z dala od niej. Gdy ma już zdobycz i chce je przywołać, poświstuje. Półtoraroczne gepardy opuszczają matkę w poszukiwaniu własnego terytorium. Zdolność rozmnażania osiągają po ukończeniu szesnastego miesiąca życia. Z przymrużonymi oczami, gepardy mają zwyczaj lizać sobie nawzajem głowę, kark, łopatki. W ten sposób wyrażają swoje uczucia. Ale czasami w grupie - szczególnie przy pożywieniu - bywają nerwowe i agresywne. Jeśli jeden gepard zbliży się do drugiego, który właśnie je, ten warczy lub spogląda z pogróżką. Przybysz musi ustąpić. Jeżeli nie zrezygnuje, może otrzymać cios łapą o bardzo ostrych pazurach. Przepędzony gepard wycofuje się, ukradkiem rzucając okiem na rywala. Kiedy dwie grupy wejdą sobie w drogę, marszczą policzki i otwierają pyski. Ich białe kły wyraźnie odróżniają się od dziąseł i czarnych języków. Wyglądają wtedy naprawdę groźnie. Na ogół to wystarcza. Prawie nigdy ze sobą nie walczą. Trzy tysiące lat przed naszą erą Sumerowie chwytali gepardy, by wykorzystywać je do polowań. Według starej opowieści, mongolski władca Kulaj Khan hodował w swym letnim pałacu blisko tysiąc sztuk. W czasie polowania zakładano gepardowi kaptur na głowę i zdejmowano w chwili, gdy pojawiała się gazela. Zwierzę dostrzegało ofiarę, rzucało się na nią, przyciskało do ziemi, przytrzymując za gardło i czekało na nadejście myśliwych. W nagrodę gepard zjadał wnętrzności upolowanej zdobyczy. Ta tradycja przetrwałą długie lata. Polowania z gepardami urządzali książęta rosyjscy, arabscy, hinduscy, syryjscy. Jednak w niewoli gepardy często chorowały i rozmnażały się bardzo rzadko. Mogą swobodnie żyć tylko na wolności. Polowano na nie dla pięknych skór. W Indiach zostały całkowicie wytępione w 1952 roku.

Answer 2

Koń ma bardzo bujną grzywę.Jest piekny wysoki może być środkiem transportu młodych jeźdzców.Jest inteligentny.Przystosowany do życia przez ludzi.

 

 

Proszę