TytuniaEgipskie świątynie, budowle sakralne wznoszone w starożytności w Egipcie wg ustalonego od okresu Nowego Państwa (XVI-XI w. p.n.e.) kanonu. Cały kompleks otoczony był murem z cegły suszonej, do bramy z dwoma pylonami prowadziła aleja sfinksów.
Wewnątrz murów znajdował się portykowy dziedziniec, z którego wejście prowadziło do sali hypostylowej (kolumnowej). Kolejne sale to: sala na świętą barkę, obejście i sanktuarium z posągiem bóstwa.
Do kompleksu należały też: święte jezioro, nilometr, pomieszczenia gospodarcze i mieszkalne.
Najlepiej zachowane świątynie: Karnak, Luksor, Abydos, Abu Simbel, Edfu, Dendera i inne.
Starożytni Egipcjanie nazywali świątynie Domami Uwielbienia, w których mogli spotkać się z bogami i boginiami. Świątynie musiały być zawsze czyste i specjalnie przystrojone, inaczej bogowie opuściliby wiernych i ci nie mieliby powodzenia w życiu.
Archeologowie odnajdują dzisiaj świątynie w wielu zakątkach Egiptu. Każde ze starożytnych miast miało swój Dom Uwielbienia, w którym modlono się do boga sprawującego opiekę nad danym miejscem. W czasach późniejszych, kiedy kapłani zdobyli większą władzę, świątyniami stawały się groby wielkich władców i przedstawicieli religii.
Każda ze świątyń składała się z dwóch części: zewnętrznej, gdzie zaczynały się ceremonie i wewnętrznej, do której wchodzili ludzie najbardziej oddani bogom.
Wewnątrz murów znajdował się portykowy dziedziniec, z którego wejście prowadziło do sali hypostylowej (kolumnowej). Kolejne sale to: sala na świętą barkę, obejście i sanktuarium z posągiem bóstwa.
Do kompleksu należały też: święte jezioro, nilometr, pomieszczenia gospodarcze i mieszkalne.
Najlepiej zachowane świątynie: Karnak, Luksor, Abydos, Abu Simbel, Edfu, Dendera i inne.
Starożytni Egipcjanie nazywali świątynie Domami Uwielbienia, w których mogli spotkać się z bogami i boginiami. Świątynie musiały być zawsze czyste i specjalnie przystrojone, inaczej bogowie opuściliby wiernych i ci nie mieliby powodzenia w życiu.
Archeologowie odnajdują dzisiaj świątynie w wielu zakątkach Egiptu. Każde ze starożytnych miast miało swój Dom Uwielbienia, w którym modlono się do boga sprawującego opiekę nad danym miejscem. W czasach późniejszych, kiedy kapłani zdobyli większą władzę, świątyniami stawały się groby wielkich władców i przedstawicieli religii.
Każda ze świątyń składała się z dwóch części: zewnętrznej, gdzie zaczynały się ceremonie i wewnętrznej, do której wchodzili ludzie najbardziej oddani bogom.