Question

Opisz uprawienia Oktawiana.
Na jutro, daje najlepsze!

Answer 1

W 19 roku p.n.e. Oktawian otrzymał dożywotnio władzę konsularną (imperium consulare) i, na 5 lat, nadzór nad obyczajami (cura morum). Oktawian pragnąc poszerzyć swoją władzę także o sferę religijną, otrzymał w 12 roku p.n.e. stanowisko najwyższego kapłana (pontifex maximus), co dawało mu pieczę nad całością życia religijnego Rzymian. W 2 roku p.n.e. otrzymał tytuł ojca ojczyzny (pater patriae). Warto także wspomnieć o uprawnieniu przedstawiania kandydatów na najwyższe urzędy (ius commendationis), o zaopatrywaniu Rzymu i Italii w zboże (cura annonae) oraz nadzorowaniu dróg (cura viarum). Wszystkich tych funkcji princeps nie pełnił sam, lecz do ich pełnienia delegował specjalnych, mianowanych przez siebie urzędników, noszących tytuł prefekta. Princepsowi doradzać mieli z kolei ludzie obdarzeni tytułem jego przyjaciół (amici Caesaris). Cesarz posiadał także wyłączność dowództwa nad wojskiem; przysługiwał mu tytuł imperatora, jaki nadawały zwycięskie wojska swemu wodzowi oraz posiadał prawo do odbycia triumfu. W celu ochrony cesarza przydzielono mu przyboczną gwardię, tzw. gwardię pretoriańską.
Ukształtowany został w pełni pryncypat, w którym cesarz skupił pełnię władzy, przy pozorach zachowania instytucji republikańskich.

Senat mimo że utracił wszelkie wcześniejsze uprawnienia, posiadał nadal pewne prerogatywy. Przysługiwało mu na przykład prawo, na mocy specjalnej ustawy, lex de impero, nadawania przyszłemu cesarzowi uprawnień, zaś po jego śmierci zatwierdzania, albo odrzucania jego ustaw. Ponadto senat, w sytuacji kiedy zgromadzenie ludowe utraciło całkowicie swoje znaczenie, przejął jego pozycję i skupił w swoich rękach prawa ustawodawcze nie będące pod kontrolą princepsa. W gestii senatu pozostał zarząd starymi, zromanizowanymi prowincjami (o których było mówione) oraz skarbem państwowym (aerarium populi romani).