Jest to polski taniec narodowy w żywym tempie i metrum ¾. Nazwa tańca pochodzi od regionu Mazowsze. Taniec ten łączy podobieństwo z oberkiem (w szybszym tempie) i kujawiakiem (powolnym). Charakteryzuje się tendencja do akcentowania drugiej i trzeciej części taktu oraz figura rytmiczną o 4-sylabowej grupie, która jest złożona z dwóch ósemek i z dwóch ćwierćnut na przemian z grupą trzech ćwierćnut. W postaci stylizowanej występuje pod nazwą mazurka. Od XIXw popularny był na dworach szlacheckich.
mój taniec ludowy
Krakowiak To żywy polski taniec ludowy z okolic Krakowa, zaliczany jest do polskich tańców narodowych, w metrum 2/4 i w charakterystycznym synkopowanym rytmie. Nazwa tańca pochodzi z XVIIIw i odnosiła się do grupy tańców posiadających własne lokalne nazwy: mijany, dreptany, ścigany, skalmierzak i inne. Pod koniec XVIII wieku charakterystyczne synkopowane rytmy krakowiaka pojawiły się w muzyce symfonicznej, a na początku XIXw taniec ten stał się popularny w muzyce scenicznej i instrumentalnej. Krakowiaka tańczy sie w takcie dwumiarowym z charakterystycznymi synkopami, przyśpiewkami solowymi i swoistym trzykrotnym przytupem kończącym zazwyczaj fraze muzyczną. Charakterystyczną cechą tańca jest gromadnośc i przodowanie, jak również symetria i dwuczęściowośc.Charakter ruchu krakowiaka to żywośc, skocznośc i sprężystośc
Mazur
Jest to polski taniec narodowy w żywym tempie i metrum ¾. Nazwa tańca pochodzi od regionu Mazowsze. Taniec ten łączy podobieństwo z oberkiem (w szybszym tempie) i kujawiakiem (powolnym). Charakteryzuje się tendencja do akcentowania drugiej i trzeciej części taktu oraz figura rytmiczną o 4-sylabowej grupie, która jest złożona z dwóch ósemek i z dwóch ćwierćnut na przemian z grupą trzech ćwierćnut. W postaci stylizowanej występuje pod nazwą mazurka. Od XIXw popularny był na dworach szlacheckich.
mój taniec ludowy
Krakowiak
To żywy polski taniec ludowy z okolic Krakowa, zaliczany jest do polskich tańców narodowych, w metrum 2/4 i w charakterystycznym synkopowanym rytmie. Nazwa tańca pochodzi z XVIIIw i odnosiła się do grupy tańców posiadających własne lokalne nazwy: mijany, dreptany, ścigany, skalmierzak i inne. Pod koniec XVIII wieku charakterystyczne synkopowane rytmy krakowiaka pojawiły się w muzyce symfonicznej, a na początku XIXw taniec ten stał się popularny w muzyce scenicznej i instrumentalnej.
Krakowiaka tańczy sie w takcie dwumiarowym z charakterystycznymi synkopami, przyśpiewkami solowymi i swoistym trzykrotnym przytupem kończącym zazwyczaj fraze muzyczną. Charakterystyczną cechą tańca jest gromadnośc i przodowanie, jak również symetria i dwuczęściowośc.Charakter ruchu krakowiaka to żywośc, skocznośc i sprężystośc