Moim ulubionym typem muzyki jest RAP.Muzyka RAP spopularyzowała się w latach 80,polega na jednostajnej deklamacji na tle uporczywego,automatycznego rytmu.Teksty są prowokujące,poruszające tematy bliskie młodzieży. Muzyka Rap polega także na rymowaniu słów.Raperzy często wkładają serce w tą muzykę.Rap jest częścią(elementem) kultóry HIP-HOP.Najczęściej młodzież słucha rapu.Często piosenki RAP są wulgarne.Czasami nawet opisują życie człowieka np.Bonus RPK-"Z deszczu pod rynne.Dla wykonawców tej muzyki RAP jest bardzo ważny,jest ich pasją.
Moim ulubionym gatunkiem muzyki, który słucham jesthip-hop.
W świecie współczesnym XX wieku ważnym źródłem kulturowego rozwoju stały się ulice wielkich miast Ameryki. Tam zrodził się hip-hop. Powstał z czarnej muzyki w nowojorskiej dzielnicy Bronx. Nowojorczyk pseud. Kool Herc., pochodzący z Jamajki, zaczął grać na swoim podwórku. A w tej biednej dzielnicy ludzi nie było stać na drogie imprezy i jego występy stały sie dla nich pewą alternatywą. Muzyk przy pomocy gramofonów zapętlał funkowe utwory, tworząc tzw. breakbeaty. Zjawisko to przybrało kształt elementu kultury hip-hop - DJ'ingu. Masowo zaczął sie rozwijać ten rodzaj muzyki. Na Kool Hercu wzorowali się Afrika Bambaataa, Grand Wizard Theodore, Grandmaster Flash ,przyczyniając się do rozwoju DJ'ingu.
Teksty piosenek traktują o tzw. "ciężkim i szarym życiu". Jest to tematyka szczególnie dla mnie bliska, dlatego zainteresowałem sie tym rodzajem muzyki. Ponadto lubię ten charakter i styl muzyki, stąd często jej słucham.
Hip hop to nie tylko muzyka, ale cały prąd kulturowy, na który składa się również rap, graffiti, moda i taniec. Słuchając tej muzyki zainteresowałam/em sie więc i tańcem.
W obrębie hip hopu istnieje wiele wiele stylów. Jeden z najbardziej popularnych i znanych to breakdance. Styl ten powstał na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w Nowym Jorku. Początkowo nazywano go „Good Foot” od tytułu piosenki Jamesa Browna. Był to pierwszy styl tańca, w którym wykorzystywano pady i obroty na różnych częściach ciała. Z czasem liczba i stopień trudności ewolucji wykonywanych przez tancerzy rosły, a padanie na podłogę i powracanie do pionu na mocne fragmenty muzyki stały się standardowym elementem breakdance`u. Praca nóg nabrała znaczenia, kiedy tancerze podczas padów, zaczęli przenosić ciężar ciała na ręce, by uwolnić stopy i nogi i moc wykonywać nimi skomplikowane kombinacje. Do pierwszej generacji sławnych wykonawców należeli czarnoskórzy: Niger Twink, Clark Kent i Zulu Kings. W latach osiemdziesiątych breakdance wyszedł poza granice Nowego Jorku i stał się popularny na całym świecie dzięki filmowi „Flashdance”, który pojawił się na ekranach w 1983 r.
Drugi styl to electric boogie stworzony w Los Angeles. Jego historia sięga lat sześćdziesiątych, kiedy telewizyjne programy typu „Zagubienie w przestrzeni” zainspirowały czarne dzieci z Los Angeles do wymyślenia tańca robota, w którym naśladowały mechaniczne ruchy maszyny.
Jedną z cech muzyki hiphopowej jest to, że ulega nieustannym przemianom. Około 1986 r. powstała nowa szkoła hip hopu. Najpopularniejsze figury można zobaczyć w wielu teledyskach z muzyką rap. Jednak styl ten się rozwijał i stawał coraz bardziej złożony, czerpiąc ze sztuk walki, reggae oraz innych stylów tanecznych. Dzisiaj najprężniej rozwija się w klubach Nowego Jorku.
Olbrzymia popularność hip hopu sprawiła, że zaczął on przenikać z kultury popularnej do tzw. kultury wyższej i coraz częściej spektakle w stylu hiphopowym goszczą na deskach scen europejskich.
Wykonawcy hip hopu tworzą zespoły zwane załogami, które występują w teledyskach znanych gwiazd, a także realizują własne projekty taneczne i muzyczne. Ich występy są szalenie atrakcyjne i chętnie je oglądam.
Bardzo lubię słuchać muzyki hip hop, gdyż treści często poruszają problemy, które dotyczą zwykłych, przeciętnych ludzi. Muzyka hip hop pozytywnie mnie nastraja i wpływa relaksująco, a dzięki niej zainteresowałam/em sie również charakterystycznym stylem tańca.
Moim ulubionym typem muzyki jest RAP.Muzyka RAP spopularyzowała się w latach 80,polega na jednostajnej deklamacji na tle uporczywego,automatycznego rytmu.Teksty są prowokujące,poruszające tematy bliskie młodzieży.
Muzyka Rap polega także na rymowaniu słów.Raperzy często wkładają serce w tą muzykę.Rap jest częścią(elementem) kultóry HIP-HOP.Najczęściej młodzież słucha rapu.Często piosenki RAP są wulgarne.Czasami nawet opisują życie człowieka np.Bonus RPK-"Z deszczu pod rynne.Dla wykonawców tej muzyki RAP jest bardzo ważny,jest ich pasją.
przedstawiciele zagraniczni muzyki RAP:
-Eminem
-Lil Wayne
-Rick Ross
-Beastie Boys
Polscy przedstawiciele muzyki RAP:
-Słoń
-Zeus
-Peja
-Bonus RPK
Moje ulubione piosenki RAP:
1.Bonus RPK-"zakochani w rapie"
2.Bonus RPK-"który to już rok"
3.Lil Wayne i Eminem-"No love"
pozdrawiam
majer321
Moim ulubionym gatunkiem muzyki, który słucham jesthip-hop.
W świecie współczesnym XX wieku ważnym źródłem kulturowego rozwoju stały się ulice wielkich miast Ameryki. Tam zrodził się hip-hop. Powstał z czarnej muzyki w nowojorskiej dzielnicy Bronx. Nowojorczyk pseud. Kool Herc., pochodzący z Jamajki, zaczął grać na swoim podwórku. A w tej biednej dzielnicy ludzi nie było stać na drogie imprezy i jego występy stały sie dla nich pewą alternatywą. Muzyk przy pomocy gramofonów zapętlał funkowe utwory, tworząc tzw. breakbeaty. Zjawisko to przybrało kształt elementu kultury hip-hop - DJ'ingu. Masowo zaczął sie rozwijać ten rodzaj muzyki. Na Kool Hercu wzorowali się Afrika Bambaataa, Grand Wizard Theodore, Grandmaster Flash ,przyczyniając się do rozwoju DJ'ingu.
Teksty piosenek traktują o tzw. "ciężkim i szarym życiu". Jest to tematyka szczególnie dla mnie bliska, dlatego zainteresowałem sie tym rodzajem muzyki. Ponadto lubię ten charakter i styl muzyki, stąd często jej słucham.
Hip hop to nie tylko muzyka, ale cały prąd kulturowy, na który składa się również rap, graffiti, moda i taniec. Słuchając tej muzyki zainteresowałam/em sie więc i tańcem.
W obrębie hip hopu istnieje wiele wiele stylów. Jeden z najbardziej popularnych i znanych to breakdance. Styl ten powstał na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w Nowym Jorku. Początkowo nazywano go „Good Foot” od tytułu piosenki Jamesa Browna. Był to pierwszy styl tańca, w którym wykorzystywano pady i obroty na różnych częściach ciała. Z czasem liczba i stopień trudności ewolucji wykonywanych przez tancerzy rosły, a padanie na podłogę i powracanie do pionu na mocne fragmenty muzyki stały się standardowym elementem breakdance`u. Praca nóg nabrała znaczenia, kiedy tancerze podczas padów, zaczęli przenosić ciężar ciała na ręce, by uwolnić stopy i nogi i moc wykonywać nimi skomplikowane kombinacje. Do pierwszej generacji sławnych wykonawców należeli czarnoskórzy: Niger Twink, Clark Kent i Zulu Kings. W latach osiemdziesiątych breakdance wyszedł poza granice Nowego Jorku i stał się popularny na całym świecie dzięki filmowi „Flashdance”, który pojawił się na ekranach w 1983 r.
Drugi styl to electric boogie stworzony w Los Angeles. Jego historia sięga lat sześćdziesiątych, kiedy telewizyjne programy typu „Zagubienie w przestrzeni” zainspirowały czarne dzieci z Los Angeles do wymyślenia tańca robota, w którym naśladowały mechaniczne ruchy maszyny.
Jedną z cech muzyki hiphopowej jest to, że ulega nieustannym przemianom. Około 1986 r. powstała nowa szkoła hip hopu. Najpopularniejsze figury można zobaczyć w wielu teledyskach z muzyką rap. Jednak styl ten się rozwijał i stawał coraz bardziej złożony, czerpiąc ze sztuk walki, reggae oraz innych stylów tanecznych. Dzisiaj najprężniej rozwija się w klubach Nowego Jorku.
Olbrzymia popularność hip hopu sprawiła, że zaczął on przenikać z kultury popularnej do tzw. kultury wyższej i coraz częściej spektakle w stylu hiphopowym goszczą na deskach scen europejskich.
Wykonawcy hip hopu tworzą zespoły zwane załogami, które występują w teledyskach znanych gwiazd, a także realizują własne projekty taneczne i muzyczne. Ich występy są szalenie atrakcyjne i chętnie je oglądam.
Bardzo lubię słuchać muzyki hip hop, gdyż treści często poruszają problemy, które dotyczą zwykłych, przeciętnych ludzi. Muzyka hip hop pozytywnie mnie nastraja i wpływa relaksująco, a dzięki niej zainteresowałam/em sie również charakterystycznym stylem tańca.
Pozdrawiam.