Pieseł1337
Na Czarnym Lądzie tradycyjne ubiory i ozdoby ciała mają długą ibogatą historię, są waŜnym elementem kultury ludów zamieszkującychten kontynent. Spotykamy tu zarówno najprostsze formy ubiorów –prymitywne wiązki liści lub włókien roślinnych zwisających ze sznurkazaciśniętego w pasie, róŜnego rodzaju fartuszki przednie i tylne, spódnicez traw, a takŜe stroje szyte z bogato zdobionych tkanin, główniewełnianych i bawełnianych. O tym jak waŜna jest rola stroju świadczy fakt, Ŝe odpowiednie,zmieniające się w zaleŜności od sytuacji ubiory towarzyszą Ŝyciu człowiekaod narodzin aŜ do śmierci. Odmienne stroje, róŜniące się krojem,nakryciem głowy, kolorem, noszono stosownie do wieku, płci, statususpołecznego, zawodu, sytuacji rodzinnej czy funkcji obrzędowej. W sposóbistotny róŜniły się od siebie ubiory dzieci, niezamęŜnych dziewcząt,męŜatek lub starszych kobiet, stroje młodych chłopców i dojrzałychmęŜczyzn oraz odzieŜ grup o wysokiej pozycji społecznej.W społecznościach tradycyjnych dzieci ubierano dość skąpo. Uludu Ndebele z południowej Afryki małe dziecko nosiło tylko sznur białychkoralików owinięty wokół bioder. Starsi chłopcy nakładali przepaskibiodrowe, a dziewczynki niewielki, prostokątny fartuszek. U Zulusówdziecku przekłuwa się uszy, co zgodnie z tradycją oznacza, Ŝe moŜe onolepiej słyszeć i rozumieć otaczający świat. Niewielkie kawałki drewnawkłada się w płatki uszu, a zatyczki powiększa się stopniowo,dostosowując ich wielkość do wieku dziecka. U innych ludów tegoregionu krótki fartuszek dziewczęcy jest przedłuŜany poprzez dodawaniekolejnych rzemyków. Gdy dziewczynka dorasta, przymocowuje się do nich takze karlaki