W miarę jednolity na całym Górnym Śląsku był strój męski. W latach międzywojennych obejmował on tereny od Mysłowic i Mikołowa na połud-niowym zachodzie, po Piekary i Tarnowskie Góry na północy ówczesnego województwa śląsko – dąbrowskiego. Wiadomo jednak, że za najbardziej reprezentatywną jego formę uchodzi strój rozbarski, zwany tak od wsi Rozbark, stanowiącej od 1927 r. dzielnice Bytomia.
W związku z tym strój ten zwany jest także bytomskim, górnośląskim, śląskim, rzadziej górzańskim – od określenia Gorzanie, Górzanie, czyli mieszkańców ko-palnianych rejonów bliższej i dalszej okolicy Bytomia (wg Anonimowego dialogu z pocz. XVII w. „Polak w Śląsko”). Tak więc jego właściwe rozprzestrzenianie obejmowało nie tylko okolice Bytomia i dalej na zachód aż po Opole, ale także rejony Raciborza na południu.
W miarę jednolity na całym Górnym Śląsku był strój męski. W latach międzywojennych obejmował on tereny od Mysłowic i Mikołowa na połud-niowym zachodzie, po Piekary i Tarnowskie Góry na północy ówczesnego województwa śląsko – dąbrowskiego. Wiadomo jednak, że za najbardziej reprezentatywną jego formę uchodzi strój rozbarski, zwany tak od wsi Rozbark, stanowiącej od 1927 r. dzielnice Bytomia.
W związku z tym strój ten zwany jest także bytomskim, górnośląskim, śląskim, rzadziej górzańskim – od określenia Gorzanie, Górzanie, czyli mieszkańców ko-palnianych rejonów bliższej i dalszej okolicy Bytomia (wg Anonimowego dialogu z pocz. XVII w. „Polak w Śląsko”).
Tak więc jego właściwe rozprzestrzenianie obejmowało nie tylko okolice Bytomia i dalej na zachód aż po Opole, ale także rejony Raciborza na południu.