aneta251296
Oś ziemska jest nachylona w stosunku do ekliptyki pod kątem 66°33' i ulega powolnym nieustającym zmianom, jednak są one tak niewielkie, iż położenie Ziemi określa się jako stabilne. Pochylenie to powoduje nierównomierne oświetlenie Ziemi w ciągu roku, a co za tym idzie, wydzielenie stref oświetlenia Ziemi. Ruch Ziemi wokół Słońca powoduje, że Ziemia w ciągu roku widziana jest na tle różnych gwiazdozbiorów.
Charakterystyczne położenia Ziemi względem Słońca:
* 21 marca i 23 września - dzień równonocny wiosennej i jesiennej - promienie słoneczne padają prostopadle na równik. Promienie słoneczne oświetlają całą planetę, a dzień i noc trwają po 12 godzin. * 22 czerwca - dzień przesilenia letniego - promienie słoneczne padają prostopadle na zwrotnik Raka. Lepiej oświetlona jest półkula północna, na której dzień jest dłuższy od nocy. Za kołem podbiegunowym płn. panuje dzień polarny. * 22 grudnia - dzień przesilenia zimowego - promienie słoneczne padają prostopadle na zwrotnik Koziorożca. Lepiej oświetlona jest półkula południowa, na której dzień jest dłuższy od nocy. Za kołem podbiegunowym płd. panuje dzień polarny.
Strefa międzyzwrotnikowa otrzymuje najwięcej energii słonecznej. Tylko w tej strefie Słońce góruje w zenicie, co zdarza się dwa razy w roku. Górowanie w zenicie występuje raz w roku tylko na zwrotnikach, które są granicami strefy. Dwie strefy umiarkowane położone są pomiędzy zwrotnikami a kołami podbiegunowymi na każdej z półkul. Otrzymują mniej promieniowania pochodzącego od Słońca, nigdy też na ich obszarze nie góruje ono w zenicie. Każda doba zachowuje następstwo dnia i nocy, których długość trwania uzależniona jest od pory roku. Dwie strefy okołobiegunowe (polarne) rozciągają się od kół polarnych do biegunów. Wysokość Słońca nad horyzontem jest niewielka, przez co strefy te otrzymują najmniejszą spośród innych porcję energii. Na tym obszarze obserwujemy zjawisko dni i nocy polarnych, a czas ich trwania rozciąga się od jednej doby na kole podbiegunowym do pół roku (na biegunach) W czasie dnia polarnego zarówno górowanie, jak i dołowanie Słońca odbywa się powyżej linii horyzontu. Analogicznie, w czasie nocy polarnej, górowanie i dołowanie Słońca zachodzi poniżej linii horyzontu. Od szerokości geograficznej i wysokości Słońca nad horyzontem zależy ilość otrzymanej przez powierzchnię Ziemi energii słonecznej. Rysunek stref oświetlenia Ziemi przedstawia, jak wyglądałby rozkład klimatów, gdyby Ziemia była homogeniczna (jednorodna) pod względem budowy geologicznej i rzeźby. Rzeczywisty rozkład jest nieco inny, ponieważ oddziałują również czynniki astrefowe.
Charakterystyczne położenia Ziemi względem Słońca:
* 21 marca i 23 września - dzień równonocny wiosennej i jesiennej - promienie słoneczne padają prostopadle na równik. Promienie słoneczne oświetlają całą planetę, a dzień i noc trwają po 12 godzin.
* 22 czerwca - dzień przesilenia letniego - promienie słoneczne padają prostopadle na zwrotnik Raka. Lepiej oświetlona jest półkula północna, na której dzień jest dłuższy od nocy. Za kołem podbiegunowym płn. panuje dzień polarny.
* 22 grudnia - dzień przesilenia zimowego - promienie słoneczne padają prostopadle na zwrotnik Koziorożca. Lepiej oświetlona jest półkula południowa, na której dzień jest dłuższy od nocy. Za kołem podbiegunowym płd. panuje dzień polarny.
Strefa międzyzwrotnikowa otrzymuje najwięcej energii słonecznej. Tylko w tej strefie Słońce góruje w zenicie, co zdarza się dwa razy w roku. Górowanie w zenicie występuje raz w roku tylko na zwrotnikach, które są granicami strefy.
Dwie strefy umiarkowane położone są pomiędzy zwrotnikami a kołami podbiegunowymi na każdej z półkul. Otrzymują mniej promieniowania pochodzącego od Słońca, nigdy też na ich obszarze nie góruje ono w zenicie. Każda doba zachowuje następstwo dnia i nocy, których długość trwania uzależniona jest od pory roku.
Dwie strefy okołobiegunowe (polarne) rozciągają się od kół polarnych do biegunów. Wysokość Słońca nad horyzontem jest niewielka, przez co strefy te otrzymują najmniejszą spośród innych porcję energii. Na tym obszarze obserwujemy zjawisko dni i nocy polarnych, a czas ich trwania rozciąga się od jednej doby na kole podbiegunowym do pół roku (na biegunach) W czasie dnia polarnego zarówno górowanie, jak i dołowanie Słońca odbywa się powyżej linii horyzontu. Analogicznie, w czasie nocy polarnej, górowanie i dołowanie Słońca zachodzi poniżej linii horyzontu.
Od szerokości geograficznej i wysokości Słońca nad horyzontem zależy ilość otrzymanej przez powierzchnię Ziemi energii słonecznej. Rysunek stref oświetlenia Ziemi przedstawia, jak wyglądałby rozkład klimatów, gdyby Ziemia była homogeniczna (jednorodna) pod względem budowy geologicznej i rzeźby. Rzeczywisty rozkład jest nieco inny, ponieważ oddziałują również czynniki astrefowe.