Terenem akcji dramatycznej był pierwotnie tylko okrągły plac gładko brukowany otoczony z trzech stron drewnianym amfiteatrem dla widzów (potem - w II połowie IV w. p.n.e. był to już teatr kuty w kamieniu) – zwano go orchestrą czyli miejscem tańca. Tu poruszał się chór i aktorzy. Później pozaorchestrą, naprzeciw środkowych miejsc widowni, zbudowano szerokie prostokątne podwyższenie – proskenion i na nim zaczęli pojawiać się artyści. W pewnym odcinku obwodu orchestry, z inicjatywy Ajschylosa (tragik grecki) powstał drewniany budynek skene (czyli buda) – scena. Tu aktorzy mieli się przebierać i gromadzić rekwizyty. Z czasem drewniana skene przekształciła się w kamienny budynek zdobiony kolumnami, o wyglądzie pałacu lub świątyni.
Terenem akcji dramatycznej był pierwotnie tylko okrągły plac gładko brukowany otoczony z trzech stron drewnianym amfiteatrem dla widzów (potem - w II połowie IV w. p.n.e. był to już teatr kuty w kamieniu) – zwano go orchestrą czyli miejscem tańca. Tu poruszał się chór i aktorzy. Później pozaorchestrą, naprzeciw środkowych miejsc widowni, zbudowano szerokie prostokątne podwyższenie – proskenion i na nim zaczęli pojawiać się artyści. W pewnym odcinku obwodu orchestry, z inicjatywy Ajschylosa (tragik grecki) powstał drewniany budynek skene (czyli buda) – scena. Tu aktorzy mieli się przebierać i gromadzić rekwizyty. Z czasem drewniana skene przekształciła się w kamienny budynek zdobiony kolumnami, o wyglądzie pałacu lub świątyni.