blazko2002
Z biegiem lat stan rycerski w średniowiecznej Europie przemienił się w stan szlachecki. Szlachta to wyższa warstwa społeczna wywodząca się z byłych rycerzy. Posiadali oni wiele przywilejów, z których najważniejszy to przywilej posiadania ziemi. Podstawą cechą przynależenia do tego stanu było posiadanie odrębnego statusu prawnego, symbolicznie herbu. Szlachta różniła się ubiorem, kulturą, językiem, dlatego uznaje się ją za odrębną od innych warstwę społeczną (w Polsce szlachta uznawała się za potomków dawnego ludu Sarmatów). Zgodnie z posiadanym majątkiem stan szlachecki w Polsce dzielimy na: magnaterię, szlachtę średnią, szlachtę zagrodową i gołotę, zaś uniwersalnie na arystokrację i szlachtę niższą. Oprócz posiadania przywilejów np. prawo do posiadania broni, prawo do pełnienia urzędów każdy szlachcic był zobowiązany do obrony kraju w razie napaści, uczestnicząc w pospolitym ruszeniu.