Emil122
Wybór metody remediacji gruntu powinna poprzedzać analiza danych dotyczących czynników określających własności gruntów oraz rodzaju i wielkości skażenia. Wśród warunków wpływających na wybór sposobu oczyszczania na uwagę zasługują: budowa profilu gruntowego, struktura gruntu i właściwości fizyczno – chemiczne, lokalizacja wód podziemnych, kierunek i wielkości przepływu wód, usytuowanie miejsca zanieczyszczenie w stosunku do ujęć wody i obiektów podlegających ochronie, charakterystyka fizyczno - chemiczna związków wchodzących w skład skażenia, ze szczególnych uwzględnieniem ich stężeń, rozpuszczalności w wodzie, reaktywności z innymi składnikami środowiska, podatności na rozkład biochemiczny, warunki klimatyczne i szata roślinna, objętości i kształt zanieczyszczenia w gruncie, ograniczenia techniczne i ekonomiczne, wymagania prawne dotyczące poziomu dopuszczalnego zanieczyszczenie po procesie remediacji,
W przypadku rozlań powierzchniowych produkty naftowe mogą przedostawać się poprzez strefę aeracji do warstw nieprzepuszczalnych i do wód gruntowych. Na rozprzestrzenianie zanieczyszczeń oddziałują zjawiska sorpcji i wymiany jonowej z elementami i cząstkami gruntu, porowatość, wielkość fazy gazowej i stałej, zawartość wody, temperatura. W strefie aeracji mogą wystąpić procesy odparowania lotnych frakcji do powietrza zawartego w gruncie, częściowego rozpuszczenia niektórych węglowodorów w wodzie oraz sorpcji na ziarnach gruntu. Węglowodory alicykliczne i aromatyczne wielopierścieniowe mogą ulegać sorpcji w gruntach gliniastych lub zawierających składniki humusowe. Kumulacja lotnych węglowodorów w powietrzu glebowym może być przyczyną wybuchów i pożarów. Szybkość przemieszczania się zanieczyszczeń w głąb warstw gruntu zależy od ich struktury i przepuszczalność; w gruntach słabo przepuszczalnych migracja węglowodorów zachodzi w płaszczyźnie poziomej. Zanieczyszczenia ropopochodne zmieniają właściwości gruntu, zmniejszają pojemność chłonną, zawartość tlenu, przepuszczalność. Jeśli związki w produktach naftowych nie występują w stężeniach toksycznych dla mikroorganizmów glebowych mogą podlegać procesom biodegradacji. Do ochrony wód i gruntów przed migracją zanieczyszczeń stosuje się bariery fizyczne, hydrauliczne oraz sposoby unieruchamiania materiałami sorpcyjnymi i spoiwami. Bariery te stanowią przegrody wykonane z materiałów o małej przepuszczalności – blachy, betonu, tworzyw sztucznych. Bariery hydrauliczne to zespoły studni, drenów i rowów opaskowych. Wiązanie produktów naftowych zachodzi w drodze ich zestalenia cementem, gipsem, krzemianami, żywicami epoksydowymi, asfaltem, polietylenem, cementem wapiennym, gliną organicznie modyfikowaną. Przed przystąpieniem do oczyszczania gruntów należy zczerpać paliwo z warstwy wodonośnej jeżeli wody podziemne zostały skażone. W tym celu stosuje się pompy zaopatrzone w skimery do oddzielania wolnego produktu. Wodę poddaje się napowietrzaniu metodą tzw. stripingu, pozwalającego usuwać lotne węglowodory i do gruntu dostarczać tlen wraz z wodą w obiegu cyklicznym. Biodegradacja węglowodorów. O tematyce biodegradacji węglowodorów jest ciężko opowiadać w sposób ciekawy, ponieważ pod pojęciem węglowodorów oraz ropopochodnych kryje się szeroka gama różnych związków chemicznych takich jak alkany, cykloalkany, związki aromatyczne i wiele innych substancji takich jak oleje, smary itp. Każda z takich substancji wymaga nieco innych metod biodegradacyjnych i o każdej trzeba by najpierw wiele poopowiadać, aby zrozumieć istotę zagrożenia. W naszym referacie postaramy się przedstawić temat biodegradacji w sposób bardzo skrócony. Zrekompensujemy to natomiast poszerzeniem wiedzy na temat biologicznych metod oczyszczania gruntów. Ale wróćmy do tematu. Otóż przebieg procesów mikrobiologicznych przy rozkładzie węglowodorów zależy od kilku czynników. Głównym z nich jest ich stężenie w środowisku, które rzutuje na skutki toksyczne dla biocenoz glebowych i wodnych. Takimi skutkami mogą być np. obumieranie organizmów roślinnych, zanik fauny biocenoz, zanik bioróżnorodności, zaburzenia w łańcuchach troficznych itd. Biodegradacja węglowodorów jest niezwykle trudna, choćby z racji tego iż niektóre węglowodory, jak np. te policykliczne wykazują 100% odporność na wszelkie zabiegi biodegradacyjne. Jednak są i takie związki jak alkany które w swojej cząsteczce zawierają od 8 do 18 atomów węgla które można łatwo zdegradować przy użyciu metod biologicznych. Naszym zdaniem nie jest konieczna szerokie omawianie tego punktu, ale pozwoliliśmy sobie wymienić najważniejsze metody pomocne przy biodegradacji.
1 votes Thanks 0
kuba10
Uprawa roślin wypas zwierząt surowce do budowli
budowa profilu gruntowego,
struktura gruntu i właściwości fizyczno – chemiczne,
lokalizacja wód podziemnych, kierunek i wielkości przepływu wód,
usytuowanie miejsca zanieczyszczenie w stosunku do ujęć wody i obiektów podlegających ochronie,
charakterystyka fizyczno - chemiczna związków wchodzących w skład skażenia, ze szczególnych uwzględnieniem ich stężeń, rozpuszczalności w wodzie, reaktywności z innymi składnikami środowiska, podatności na rozkład biochemiczny,
warunki klimatyczne i szata roślinna,
objętości i kształt zanieczyszczenia w gruncie,
ograniczenia techniczne i ekonomiczne,
wymagania prawne dotyczące poziomu dopuszczalnego zanieczyszczenie po procesie remediacji,
W przypadku rozlań powierzchniowych produkty naftowe mogą przedostawać się poprzez strefę aeracji do warstw nieprzepuszczalnych i do wód gruntowych. Na rozprzestrzenianie zanieczyszczeń oddziałują zjawiska sorpcji i wymiany jonowej z elementami i cząstkami gruntu, porowatość, wielkość fazy gazowej i stałej, zawartość wody, temperatura. W strefie aeracji mogą wystąpić procesy odparowania lotnych frakcji do powietrza zawartego w gruncie, częściowego rozpuszczenia niektórych węglowodorów w wodzie oraz sorpcji na ziarnach gruntu.
Węglowodory alicykliczne i aromatyczne wielopierścieniowe mogą ulegać sorpcji w gruntach gliniastych lub zawierających składniki humusowe. Kumulacja lotnych węglowodorów w powietrzu glebowym może być przyczyną wybuchów i pożarów. Szybkość przemieszczania się zanieczyszczeń w głąb warstw gruntu zależy od ich struktury i przepuszczalność; w gruntach słabo przepuszczalnych migracja węglowodorów zachodzi w płaszczyźnie poziomej. Zanieczyszczenia ropopochodne zmieniają właściwości gruntu, zmniejszają pojemność chłonną, zawartość tlenu, przepuszczalność. Jeśli związki w produktach naftowych nie występują w stężeniach toksycznych dla mikroorganizmów glebowych mogą podlegać procesom biodegradacji.
Do ochrony wód i gruntów przed migracją zanieczyszczeń stosuje się bariery fizyczne, hydrauliczne oraz sposoby unieruchamiania materiałami sorpcyjnymi i spoiwami. Bariery te stanowią przegrody wykonane z materiałów o małej przepuszczalności – blachy, betonu, tworzyw sztucznych. Bariery hydrauliczne to zespoły studni, drenów i rowów opaskowych. Wiązanie produktów naftowych zachodzi w drodze ich zestalenia cementem, gipsem, krzemianami, żywicami epoksydowymi, asfaltem, polietylenem, cementem wapiennym, gliną organicznie modyfikowaną. Przed przystąpieniem do oczyszczania gruntów należy zczerpać paliwo z warstwy wodonośnej jeżeli wody podziemne zostały skażone. W tym celu stosuje się pompy zaopatrzone w skimery do oddzielania wolnego produktu. Wodę poddaje się napowietrzaniu metodą tzw. stripingu, pozwalającego usuwać lotne węglowodory i do gruntu dostarczać tlen wraz z wodą w obiegu cyklicznym.
Biodegradacja węglowodorów.
O tematyce biodegradacji węglowodorów jest ciężko opowiadać w sposób ciekawy, ponieważ pod pojęciem węglowodorów oraz ropopochodnych kryje się szeroka gama różnych związków chemicznych takich jak alkany, cykloalkany, związki aromatyczne i wiele innych substancji takich jak oleje, smary itp. Każda z takich substancji wymaga nieco innych metod biodegradacyjnych i o każdej trzeba by najpierw wiele poopowiadać, aby zrozumieć istotę zagrożenia. W naszym referacie postaramy się przedstawić temat biodegradacji w sposób bardzo skrócony. Zrekompensujemy to natomiast poszerzeniem wiedzy na temat biologicznych metod oczyszczania gruntów. Ale wróćmy do tematu.
Otóż przebieg procesów mikrobiologicznych przy rozkładzie węglowodorów zależy od kilku czynników. Głównym z nich jest ich stężenie w środowisku, które rzutuje na skutki toksyczne dla biocenoz glebowych i wodnych. Takimi skutkami mogą być np. obumieranie organizmów roślinnych, zanik fauny biocenoz, zanik bioróżnorodności, zaburzenia w łańcuchach troficznych itd.
Biodegradacja węglowodorów jest niezwykle trudna, choćby z racji tego iż niektóre węglowodory, jak np. te policykliczne wykazują 100% odporność na wszelkie zabiegi biodegradacyjne. Jednak są i takie związki jak alkany które w swojej cząsteczce zawierają od 8 do 18 atomów węgla które można łatwo zdegradować przy użyciu metod biologicznych. Naszym zdaniem nie jest konieczna szerokie omawianie tego punktu, ale pozwoliliśmy sobie wymienić najważniejsze metody pomocne przy biodegradacji.