Naród to duża grupa społeczna, którą łączy tradycja, kultura, historia i taka grupa, która samą siebie postrzega jako wspólnotę o jednej tożsamości. A czym jest mniejszość narodowa? Mniejszość narodowa to grupa etniczna żyjąca w państwie w którym dominuje inna narodowość. Termin „etniczny” oznacza wg słowika języka polskiego „związany z przynależnością do jakiegoś narodu” . Wyznacznikiem etniczności jest poczucie tożsamości oparte na wspólnej historii i tradycji. Świadomość narodową może dodatkowo wzmacniać, wyznawana religia czy też status nadany przez określoną społeczność czy grupę. W Polsce pojawia się wiele grup etnicznych, dosyć uparcie obstających przy swoich racjach. Oto kilka z nich:
Ślązacy: Każdy naród musi mieć swój język, na Śląsku w użyciu jest gwara czasami nazywana mową śląską lub językiem śląskim Wskutek II wojny światowej Ślązacy stracili ciągłość własnej historii, m.in. z powodu masowych przesiedleń i migracji w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Najpierw wysiedlono 3,5 ml Ślązaków do Niemiec, a później ponad 1 ml wyemigrowało za zachodnią granice.
Lasowiacy: Lasowiacy to społeczność związana i wyrosła na terenie Puszczy Sandomierskiej odznaczająca się charakterystycznym strojem, obyczajami, gwarą i wierzeniami. Początkowo nieliczni mieszkańcy byli niemal odcięci od świata i utrzymywali się wyłącznie z bogactw naturalnych lasów i miejscowych wód. Oprócz łowiectwa, myślistwa i bartnictwa (pierwotna forma pszczelarstwa) zajmowali się wytapianiem rudy darniowej oraz otrzymanymi z surowca drzewnego smoły, mazi i węgla drzewnego.
Łużyczanie Prawdopodobnie są najmniej znanym narodem zamieszkującym Europę. Ich państwa nie można nigdzie znaleźć, gdyż ono najzwyczajniej nie istnieje. Są najmniejszym narodem Słowiańskim - Serbowie Łużyccy. Przypatrzywszy się bliżej mapie Niemiec, w części południowo-wschodniej, tam, gdzie spotykają się granice trzech państw: Niemiec, Polski i Czech, można dostrzec nazwę regionu: die Lausitz. Tam właśnie mieszkają. Nikt dokładnie nie wie, ilu tak naprawdę jest Łużyczan. Liczby wahają się od 20 tys. do 150 tys. Wszystko zależy od tego, kogo uważa się za Serbołużyczanina. Ze względu na możliwość codziennego posługiwania się ojczystym językiem: dolnołużyckim (na północy regionu) i górnołużyckim (bardziej rozpowszechnionym, na południu regionu), można by doliczyć się zapewne nie więcej niż kilka tysięcy.
Słowacy: Spis ludności 1931 nie wyodrębnił Słowaków; orientacyjny szacunek pozwala przypuszczać, że w II RP było ich ok. 800. Na pograniczu pol.-słowac. żyły także grupy ludności o niesprecyzowanej polsko-słowackiej świadomości nar. Słowacy mieszkali i nadal mieszkają w przygranicznych wioskach. Obecnie jest ich ok. 20–25 tys. (1994). Dzieci słowackiej mniejszości narodowej uczą się w 2 szkołach podstawowych ze słowackim językiem wykładowym, 13 szkołach podstawowych i 1 liceum ogólnokształcącym ze słowackim jako językiem dodatkowym.
Czesi: W II RP mieszkało 38 tysięcy Czechów (spis z 1931). Czesi to głównie rzemieślnicy i robotnicy. Ludność czeska nie brała udziału w życiu politycznym Polski, natomiast przywiązywała wielką wagę do zachowania tradycji oraz odrębności narodowej. Na Wołyniu istniały szkoły czeskie, działała Czeska Macierz Szkolna i inne lokalne organizacje (m.in. Tow. Roln., Stowarzyszenie Sport. „Sokół”). Obecnie Polskę zamieszkuje ok. 4 tys. Czechów, gł. w Zelowie i okolicy.
Kaszubi Lud, mieszkający w Polsce, na wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Długi czas kwestionowano - czy to jest mniejszość narodowa, czy tylko grupa etnograficzna narodu polskiego. Dziś również nikt nie postawił ostatecznej kropki nad i. Jedni twierdzą, że nie ma żadnego narodu kaszubskiego, że Kaszubi są częścią składową narodu polskiego, taką samą jak Polanie, Wiślanie, Mazowszanie i inne plemiona, z których sformował się naród polski. Także Słowacy są bliscy kulturowo i językowo Polakom i tylko długowiekowa okupacja węgierska przeszkodziła temu, by Słowacy stali się częścią narodu polskiego. Z drugiej strony - kto słyszał żywą mowę kaszubską i słowacką, zauważył chyba, że język słowacki jest bardziej podobny do polskiego, zaś kaszubski jest całkiem inny.
Tam gdzie naród nie jest jednolity, tam gdzie występują mniejszości narodowe, występują również konflikty. Przynależność do pewnej grupy daje poczucie bezpieczeństwa, a z drugiej strony każdy kto znajduje się poza obrębem danej grupy postrzegany jest jako obcy. Antagonizmy pomiędzy różnymi ugrupowaniami ujawniają się i narastają w okresie kryzysu. Mogą one doprowadzić do wybuchów konfliktów na tle narodowościowym, religijnym i klasowym. Podobnie jak w przypadku wojen religijnych, konflikty etniczne są przeważnie niezwykle zaciekłe. Niebezpieczeństwo jest niezwykle realne gdy obok siebie żyje tak wiele narodowości mających odrębną kulturę i religie. Mniejszości nar. mogą się spotkać z odtrąceniem społeczności jak i wrogością Państwa. Takiej wrogości doświadczyli Łemkowie podczas Akcji „Wisła” w 1947r. Akcja ta polegała na wysiedleniu ludności Ukraińskiej z południowo – wschodnich obszarów Polski.
no i na końcu mozesz dodać:
Człowiek jest istotą społeczną, musi żyć w grupie, z którą może się utożsamiać i wobec której pozostaje lojalny. Naszym obowiązkiem jest nie pozwolić by „inni” czuli się gorszymi czy odpychanymi przez Polskie społeczeństwo. Pamiętajmy, że to co nieznane jest bardzo fascynujące.
Grupa etniczna -w znaczeniach antropologicznym i społecznym - zbiorowość, która postrzega siebie samą i postrzegana jest przez otaczające ją zbiorowości jako odrębną i specyficzną ze względu na jedną lub więcej cech takich jak: -kulturę (język, gwarę, religię, obyczajowość, itp.) -genealogię (wspólne losy/wspólna historia, wspólni przodkowie, itp.) -poczucie posiadania własnego terytorium i praw do niego -odrębność osobowościową (stereotypy - czyli jak inni ich postrzegają, autostereotypy - czyli wyobrażenia o samych sobie)
Naród to duża grupa społeczna, którą łączy tradycja, kultura, historia i taka grupa, która samą siebie postrzega jako wspólnotę o jednej tożsamości. A czym jest mniejszość narodowa? Mniejszość narodowa to grupa etniczna żyjąca w państwie w którym dominuje inna narodowość.
Termin „etniczny” oznacza wg słowika języka polskiego „związany z przynależnością do jakiegoś narodu” . Wyznacznikiem etniczności jest poczucie tożsamości oparte na wspólnej historii i tradycji. Świadomość narodową może dodatkowo wzmacniać, wyznawana religia czy też status nadany przez określoną społeczność czy grupę.
W Polsce pojawia się wiele grup etnicznych, dosyć uparcie obstających przy swoich racjach.
Oto kilka z nich:
Ślązacy:
Każdy naród musi mieć swój język, na Śląsku w użyciu jest gwara czasami nazywana mową śląską lub językiem śląskim Wskutek II wojny światowej Ślązacy stracili ciągłość własnej historii, m.in. z powodu masowych przesiedleń i migracji w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Najpierw wysiedlono 3,5 ml Ślązaków do Niemiec, a później ponad 1 ml wyemigrowało za zachodnią granice.
Lasowiacy:
Lasowiacy to społeczność związana i wyrosła na terenie Puszczy Sandomierskiej odznaczająca się charakterystycznym strojem, obyczajami, gwarą i wierzeniami. Początkowo nieliczni mieszkańcy byli niemal odcięci od świata i utrzymywali się wyłącznie z bogactw naturalnych lasów i miejscowych wód. Oprócz łowiectwa, myślistwa i bartnictwa (pierwotna forma pszczelarstwa) zajmowali się wytapianiem rudy darniowej oraz otrzymanymi z surowca drzewnego smoły, mazi i węgla drzewnego.
Łużyczanie
Prawdopodobnie są najmniej znanym narodem zamieszkującym Europę. Ich państwa nie można nigdzie znaleźć, gdyż ono najzwyczajniej nie istnieje. Są najmniejszym narodem Słowiańskim - Serbowie Łużyccy. Przypatrzywszy się bliżej mapie Niemiec, w części południowo-wschodniej, tam, gdzie spotykają się granice trzech państw: Niemiec, Polski i Czech, można dostrzec nazwę regionu: die Lausitz. Tam właśnie mieszkają.
Nikt dokładnie nie wie, ilu tak naprawdę jest Łużyczan. Liczby wahają się od 20 tys. do 150 tys. Wszystko zależy od tego, kogo uważa się za Serbołużyczanina. Ze względu na możliwość codziennego posługiwania się ojczystym językiem: dolnołużyckim (na północy regionu) i górnołużyckim (bardziej rozpowszechnionym, na południu regionu), można by doliczyć się zapewne nie więcej niż kilka tysięcy.
Słowacy:
Spis ludności 1931 nie wyodrębnił Słowaków; orientacyjny szacunek pozwala przypuszczać, że w II RP było ich ok. 800. Na pograniczu pol.-słowac. żyły także grupy ludności o niesprecyzowanej polsko-słowackiej świadomości nar. Słowacy mieszkali i nadal mieszkają w przygranicznych wioskach. Obecnie jest ich ok. 20–25 tys. (1994). Dzieci słowackiej mniejszości narodowej uczą się w 2 szkołach podstawowych ze słowackim językiem wykładowym, 13 szkołach podstawowych i 1 liceum ogólnokształcącym ze słowackim jako językiem dodatkowym.
Czesi:
W II RP mieszkało 38 tysięcy Czechów (spis z 1931). Czesi to głównie rzemieślnicy i robotnicy. Ludność czeska nie brała udziału w życiu politycznym Polski, natomiast przywiązywała wielką wagę do zachowania tradycji oraz odrębności narodowej. Na Wołyniu istniały szkoły czeskie, działała Czeska Macierz Szkolna i inne lokalne organizacje (m.in. Tow. Roln., Stowarzyszenie Sport. „Sokół”). Obecnie Polskę zamieszkuje ok. 4 tys. Czechów, gł. w Zelowie i okolicy.
Kaszubi
Lud, mieszkający w Polsce, na wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Długi czas kwestionowano - czy to jest mniejszość narodowa, czy tylko grupa etnograficzna narodu polskiego. Dziś również nikt nie postawił ostatecznej kropki nad i. Jedni twierdzą, że nie ma żadnego narodu kaszubskiego, że Kaszubi są częścią składową narodu polskiego, taką samą jak Polanie, Wiślanie, Mazowszanie i inne plemiona, z których sformował się naród polski. Także Słowacy są bliscy kulturowo i językowo Polakom i tylko długowiekowa okupacja węgierska przeszkodziła temu, by Słowacy stali się częścią narodu polskiego. Z drugiej strony - kto słyszał żywą mowę kaszubską i słowacką, zauważył chyba, że język słowacki jest bardziej podobny do polskiego, zaś kaszubski jest całkiem inny.
Tam gdzie naród nie jest jednolity, tam gdzie występują mniejszości narodowe, występują również konflikty. Przynależność do pewnej grupy daje poczucie bezpieczeństwa, a z drugiej strony każdy kto znajduje się poza obrębem danej grupy postrzegany jest jako obcy. Antagonizmy pomiędzy różnymi ugrupowaniami ujawniają się i narastają w okresie kryzysu. Mogą one doprowadzić do wybuchów konfliktów na tle narodowościowym, religijnym i klasowym. Podobnie jak w przypadku wojen religijnych, konflikty etniczne są przeważnie niezwykle zaciekłe. Niebezpieczeństwo jest niezwykle realne gdy obok siebie żyje tak wiele narodowości mających odrębną kulturę i religie. Mniejszości nar. mogą się spotkać z odtrąceniem społeczności jak i wrogością Państwa. Takiej wrogości doświadczyli Łemkowie podczas Akcji „Wisła” w 1947r. Akcja ta polegała na wysiedleniu ludności Ukraińskiej z południowo – wschodnich obszarów Polski.
no i na końcu mozesz dodać:
Człowiek jest istotą społeczną, musi żyć w grupie, z którą może się utożsamiać i wobec której pozostaje lojalny. Naszym obowiązkiem jest nie pozwolić by „inni” czuli się gorszymi czy odpychanymi przez Polskie społeczeństwo. Pamiętajmy, że to co nieznane jest bardzo fascynujące.
Grupa etniczna -w znaczeniach antropologicznym i społecznym - zbiorowość, która postrzega siebie samą i postrzegana jest przez otaczające ją zbiorowości jako odrębną i specyficzną ze względu na jedną lub więcej cech takich jak:
-kulturę (język, gwarę, religię, obyczajowość, itp.)
-genealogię (wspólne losy/wspólna historia, wspólni przodkowie, itp.)
-poczucie posiadania własnego terytorium i praw do niego
-odrębność osobowościową (stereotypy - czyli jak inni ich postrzegają, autostereotypy - czyli wyobrażenia o samych sobie)