Skrzypce powstały około 1550 roku, a za ich ojczyznę powszechnie uważa się Włochy. Posiadają cztery struny strojone kwintami: g, d1, a1, e2. N skrzypcach gra się układając instrument na ramieniu.
Najwybitniejszym skrzypkiem wszechczasów, znany z legendarnej gry na tym instrumencie, jest Włoch żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku – Nicolo Paganini. W Polsce najbardziej znanymi skrzypkami byli Henryk Wieniawski, Karol Lipiński w XIX wieku i Wanda Wiłkomirska, Konstanty Andrzej Kulka w XX wieku.
Skrzypce należą do grupy instrumentów strunowych – chordofonów, na których gra się smyczkiem. Rodzinie tych instrumentów dały początek różne typy wiol. Wszystkie, mimo że różnią się rozmiarami, mają podobną budowę, podobne kształty i wykonane są z podobnych materiałów. Ich korpus stanowi podłużne, drewniane pudło rezonansowe składające się z dwóch uwypuklonych płyt – górnej i dolnej oraz boczków. Charakterystyczne dla tych instrumentów są boczne wcięcia. By dźwięk powstały przez pociągnięcie struny mógł wydostać się na zewnątrz, na wierzchu wycięto dwa otwory w kształcie litery „f”. Ważnym elementem konstrukcyjnym jest mały kołeczek zwany duszą, który - umieszczony wewnątrz - łączy dwie ściany pudła rezonansowego, przenosząc drgania strun z podstawka na płytę dolną. Na środku płyty pomiędzy otworami tkwi podstawek two rzący podparcie dla strun. Na górnej części korpusu przytwierdzono szyjkę, którą wieńczy główka w kształcie ślimaka wraz z mechanizmem kołkowym. Na nim napięte są struny. Każdy z tych czterech instrumentów ma cztery struny.
Skrzypce powstały około 1550 roku, a za ich ojczyznę powszechnie uważa się Włochy. Posiadają cztery struny strojone kwintami: g, d1, a1, e2. N skrzypcach gra się układając instrument na ramieniu.
Najwybitniejszym skrzypkiem wszechczasów, znany z legendarnej gry na tym instrumencie, jest Włoch żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku – Nicolo Paganini. W Polsce najbardziej znanymi skrzypkami byli Henryk Wieniawski, Karol Lipiński w XIX wieku i Wanda Wiłkomirska, Konstanty Andrzej Kulka w XX wieku.
Skrzypce należą do grupy instrumentów strunowych – chordofonów, na których gra się smyczkiem. Rodzinie tych instrumentów dały początek różne typy wiol. Wszystkie, mimo że różnią się rozmiarami, mają podobną budowę, podobne kształty i wykonane są z podobnych materiałów. Ich korpus stanowi podłużne, drewniane pudło rezonansowe składające się z dwóch uwypuklonych płyt – górnej i dolnej oraz boczków. Charakterystyczne dla tych instrumentów są boczne wcięcia. By dźwięk powstały przez pociągnięcie struny mógł wydostać się na zewnątrz, na wierzchu wycięto dwa otwory w kształcie litery „f”. Ważnym elementem konstrukcyjnym jest mały kołeczek zwany duszą, który - umieszczony wewnątrz - łączy dwie ściany pudła rezonansowego, przenosząc drgania strun z podstawka na płytę dolną. Na środku płyty pomiędzy otworami tkwi podstawek two rzący podparcie dla strun. Na górnej części korpusu przytwierdzono szyjkę, którą wieńczy główka w kształcie ślimaka wraz z mechanizmem kołkowym. Na nim napięte są struny. Każdy z tych czterech instrumentów ma cztery struny.
Pozdrawiam.