Sarmacki styl życia charakteryzuje się życiem "na bogato", wolnością i rodziną. Polska szlachta korzystała z życia jak mogła. W wielu utworach jest opisany ich styl bycia. W "Panu Tadeuszu" cała ta grupa została bardzo dobrze przedstawiona. Chodziła na spacery, polowania. Każdego dnia wszyscy spotykali się na obiedzie czy też kolacji. Było to bezstresowe życie. Nie przejmowali się codziennością. Żyli aby żyć. Szlachcic sarmacki nie posiadał zbyt dużego zamiłowania do nauki. a swoje wykształcenie zdobywł zazwyczaj u jezuitów. Szlachta sarmacka była mocno związana z Kościołem, chętnie brali udział w życiu religijnym: Mszach, nabożeństwach, odpustach, pielgrzymkach.
Sarmatyzm kojarzony jest z wolnością, bogactwem, charakterystycznym sposobem bycia. Dla każdego Sarmaty bardzo ważna była rodzina. Cenili sobie także rozrywkę. Bardzo często urządzano wystawne uczty na które chętnie zapraszano dużo gości, krewnych, przyjaciół. Na przyjęciach tańczono poloneza, mazura, oberka. Sarmaci lubili rozmowę przy której częstowali się alkoholem. Mężczyźni bardzo często podróżowali np. Na sejmy, sejmiki, czy odpusty. Szlachcic sarmacki nie posiadał zbyt dużego zamiłowania do wiedzy. Wykształcenie zdobywano zazwyczaj u jezuitów. Jednak ich wąsko torowy tok myślenia sprowadzał się do tego że byli zagorzałymi konserwatystami. Cechowała ich niechęć do jakichkolwiek reform w kraju. Polski Sarmata cechował się: powagą, męskością patriotyzmem, odwagą, honorem oraz walecznością. Wady które rzucały cień na szlachtę to m.in.: lubowanie się w zabawach, biesiadach i uroczystościach z różnych okazji, zamiłowanie do przepychu, wystawności i rozrzutność, częste pojedynki, przesadne dbanie o własny honor, awantury, burdy obozowe.
Sarmacki styl życia charakteryzuje się życiem "na bogato", wolnością i rodziną. Polska szlachta korzystała z życia jak mogła. W wielu utworach jest opisany ich styl bycia. W "Panu Tadeuszu" cała ta grupa została bardzo dobrze przedstawiona. Chodziła na spacery, polowania. Każdego dnia wszyscy spotykali się na obiedzie czy też kolacji. Było to bezstresowe życie. Nie przejmowali się codziennością. Żyli aby żyć. Szlachcic sarmacki nie posiadał zbyt dużego zamiłowania do nauki. a swoje wykształcenie zdobywł zazwyczaj u jezuitów. Szlachta sarmacka była mocno związana z Kościołem, chętnie brali udział w życiu religijnym: Mszach, nabożeństwach, odpustach, pielgrzymkach.
Sarmatyzm kojarzony jest z wolnością, bogactwem, charakterystycznym sposobem bycia. Dla każdego Sarmaty bardzo ważna była rodzina. Cenili sobie także rozrywkę. Bardzo często urządzano wystawne uczty na które chętnie zapraszano dużo gości, krewnych, przyjaciół. Na przyjęciach tańczono poloneza, mazura, oberka. Sarmaci lubili rozmowę przy której częstowali się alkoholem. Mężczyźni bardzo często podróżowali np. Na sejmy, sejmiki, czy odpusty.
Szlachcic sarmacki nie posiadał zbyt dużego zamiłowania do wiedzy. Wykształcenie zdobywano zazwyczaj u jezuitów. Jednak ich wąsko torowy tok myślenia sprowadzał się do tego że byli zagorzałymi konserwatystami. Cechowała ich niechęć do jakichkolwiek reform w kraju. Polski Sarmata cechował się: powagą, męskością patriotyzmem, odwagą, honorem oraz walecznością. Wady które rzucały cień na szlachtę to m.in.: lubowanie się w zabawach, biesiadach i uroczystościach z różnych okazji, zamiłowanie do przepychu, wystawności i rozrzutność, częste pojedynki, przesadne dbanie o własny honor, awantury, burdy obozowe.