Wyobraźmy sobie, że mamy jakiś fragment obwodu, który zawiera źródła prądu oraz odbiorniki (oporniki). Jeśli taki fragment stanowi obwód zamknięty, to będziemy go nazywać „oczkiem” prądu. W naszym przypadku w oczkach wystąpią ogniwa charakteryzowane przez siłę elektromotoryczną i opór wewnętrzny, a jako odbiorniki prądu będziemy mieli oporniki o znanym oporze.
Na rysunku można zauważyć trzy oczka (symbolizowane przez kółka rysowane linią przerywaną) – dwa mniejsze i jedno większe, obejmujące poprzednie oczka. W pierwszym (małym) oczku mamy: ogniwo 1 (E1 , r1 ), ogniwo 2 (E2 , r2 ), opornik R2. W drugim (małym) oczku mamy: ogniwo 2 (E2 , r2 ), opornik R2 i opornik R1. W trzecim (dużym) oczku mamy: ogniwo 1 (E1 , r1 ) i opornik R1.
Dla oczek został zaznaczony kierunek ich obiegu – w tym wypadku wszystkie oczka mają kierunek obiegu zgodny z kierunkiem obiegu zegara. Jednak można ustalić sobie przeciwny kierunek obiegu.
Wyobraźmy sobie, że mamy jakiś fragment obwodu, który zawiera źródła prądu oraz odbiorniki (oporniki). Jeśli taki fragment stanowi obwód zamknięty, to będziemy go nazywać „oczkiem” prądu. W naszym przypadku w oczkach wystąpią ogniwa charakteryzowane przez siłę elektromotoryczną i opór wewnętrzny, a jako odbiorniki prądu będziemy mieli oporniki o znanym oporze.
Na rysunku można zauważyć trzy oczka (symbolizowane przez kółka rysowane linią przerywaną) – dwa mniejsze i jedno większe, obejmujące poprzednie oczka.
W pierwszym (małym) oczku mamy: ogniwo 1 (E1 , r1 ), ogniwo 2 (E2 , r2 ), opornik R2.
W drugim (małym) oczku mamy: ogniwo 2 (E2 , r2 ), opornik R2 i opornik R1.
W trzecim (dużym) oczku mamy: ogniwo 1 (E1 , r1 ) i opornik R1.
Dla oczek został zaznaczony kierunek ich obiegu – w tym wypadku wszystkie oczka mają kierunek obiegu zgodny z kierunkiem obiegu zegara. Jednak można ustalić sobie przeciwny kierunek obiegu.