straciatella2202
Jest to opis dziejów Europy w latach 1815 do 1945. 1. Pozycja Wielkich Mocarstw w latach 1871-1914. Austro-Węgry, Francja, Wielka Brytania, Rosja i Niemcy. I. AUSTRO - WĘGRY - Następstwo tronu. ; Problem narodowościowy; Kwestia gospodarcza, kształt rządów II. FRANCJA - Afera panamska; Sprawa Dreyfusa; Polityka zagraniczna Francji III. WIELKA BRYTANIA - Parlament, wybory; Brytyjskie gabinety:; Problem irlandzki. IV. ROSJA - Reformy Carów Rosji:; Wojna rosyjsko-japońska ; Ruch robotniczy: V. NIEMCY - Droga Niemiec do zjednoczenia.; Bismarckowski system umów i sojuszy; POLITYKA WEWNĘTRZNA Bismarcka 2. Przyczyny wybuchu I Wojny Światowej. KRYZYS MAROKAŃSKI. KWESTIA BAŁKAŃSKA ANEKSJA BOŚNI I HERCEGOWINY PRZEZ AUSTROWĘGRY 1908 R. Wypowiedzenie wojny w 1914 r. Plan Schliffena Skutki I Wojny Światowej: 3. Geneza i charakter systemu wersalskiego. Konferencja Wersalska. 4. Sytuacja międzynarodowa w latach 20 tych XX wieku. LIGA NARODÓW Problem reparacji wojennych. Definicja totalitaryzmu Cechy państwa totalitarnego: autor Norman Davies – jako ideologia narodowosocjalistyczna PRZYCZYNY WYBUCHU II WOJNY ŚWIATOWEJ Ważne fakty: 5. Problem niemieckie na konferencji Wielkiej Trójki. Niemcy po II Wojnie Światowej. Konferencja w Teheranie od 28 listopada do 01 grudnia 1943 roku. W październiku 1944 roku Winston Churchill spotkał się w Moskwie ze Stalinem. W październiku 1944 roku Maksim Litwinow Konferencja w Jałcie. Trwała ona od 04 do 11 lutego 1945 roku. Udział Konferencja w Poczdamie. Odbyła się od 17 lipca do 02 sierpnia 1945 roku. Zjednoczenie Niemiec 1945 – 1990 I Kryzys Berliński II Kryzys berliński Chiny Rewolucja Kulturalna
lub
Przeciwstawne ugrupowania państw walczących w I wojnie światowej zaczęły kształtować się w formie sojuszów jeszcze pod koniec XIX wieku. Trójporozumienie, zwane z języka francuskiego ententą, było porozumieniem Wielkiej Brytanii, Francji i Rosji. Trójprzymierze obejmowało Niemcy, Austro-Węgry, Włochy zastąpione następnie przez Turcję. W trakcie I wojny światowej sojusz ten nazywano państwami centralnymi.
Trójprzymierze - państwa centralne
W 1879 roku Niemcy i Austro - Węgry zawarły pierwszy z sojuszów, które miały przetrwać do I wojny światowej, skierowany przeciwko Rosji. W 1882 roku poprzez zawarcie tajnego traktatu do przymierza dołączyły Włochy - powstało trójprzymierze. Włochy nie były jednak zainteresowane współpracą w ramach sojuszu - choć istniały poróżnienia Włoch z Francją w sprawach kolonii, szybko zostały zażegnane. Włochy nie zgadzały się także na wymierzenie ostrza trójprzymierza przeciwko Wielkiej Brytanii, czym zainteresowane były Niemcy i Austro-Węgry. Po wybuchu I wojny światowej Włochy zawarły tajny traktat z ententą i przeszły na jej stronę.
Z początkiem XX wieku kluczowym obszarem rozgrywek mocarstw stał się Półwysep Bałkański. Do sojuszu przyłączyła się Turcja osłabiona przez Serbię i Grecję w dwóch wojnach bałkańskich, a już po wybuchu I wojny światowej - Bułgaria. Nazwa państwa centralne wynikała z centralnego położenia państw sojuszu w Europie.
Ententa - trójporozumienie
Źródłem ententy jest porozumienie francusko-rosyjskie zawarte w 1892 roku. Sojusz ten dziesięć lat po podpisaniu przez państwa centralne trójprzymierza, odpowiadał na zapotrzebowanie autorytarnej, carskiej Rosji coraz bardziej zagrożonej przez Niemcy zjednoczone przez Otto von Bismarcka. Francja doby III Republiki, okrojona terytorialnie, osłabiona i izolowana po poniesionej w 1871 roku klęsce w wojnie z Prusami, oczekiwała na rosyjskie inwestycje i wsparcie polityczne. Sojusz pomiędzy tak różnymi ustrojowo państwami okazał się trwały i udany - przetrwał aż do Rewolucji Październikowej w 1917 roku. Jego symbolem stał się wybudowany w Paryżu most cara Aleksandra III.
W 1904 roku Francja i Wielka Brytania, zagrożone poprzez ekspansję Niemiec w terytoriach zamorskich, postanowiły zawrzeć sojusz, który przeszedł do historii jako serdeczne porozumienie (fr. entente cordiale, stąd późniejsza nazwa całego sojuszu). Traktat dotyczył w zasadzie podziału wpływów w koloniach, jednakże odnosił się także do niemieckiego zagrożenia militarnego.
W 1907 roku doszło do porozumienia Wielkiej Brytanii i Rosji, osłabionej rewolucją 1905 roku i wojną z Japonią. Tutaj także bezpośrednią przyczyną dla traktatu była chęć zamknięcia rywalizacji obu mocarstw w koloniach. Wielka Brytania i Rosja rywalizowały na Wschodzie o tereny Persji (dzisiejszy Iran), Afganistanu i Tybetu. Tym samym trzy państwa - Wielka Brytania, Francja i Rosja stały się wzajemnie powiązane systemem sojuszów. Powstało trójporozumienie - ententa.
1. Pozycja Wielkich Mocarstw w latach 1871-1914. Austro-Węgry, Francja, Wielka Brytania, Rosja i Niemcy.
I. AUSTRO - WĘGRY - Następstwo tronu. ; Problem narodowościowy; Kwestia gospodarcza, kształt rządów
II. FRANCJA - Afera panamska; Sprawa Dreyfusa; Polityka zagraniczna Francji
III. WIELKA BRYTANIA - Parlament, wybory; Brytyjskie gabinety:; Problem irlandzki.
IV. ROSJA - Reformy Carów Rosji:; Wojna rosyjsko-japońska ; Ruch robotniczy:
V. NIEMCY - Droga Niemiec do zjednoczenia.; Bismarckowski system umów i sojuszy; POLITYKA WEWNĘTRZNA Bismarcka
2. Przyczyny wybuchu I Wojny Światowej.
KRYZYS MAROKAŃSKI.
KWESTIA BAŁKAŃSKA
ANEKSJA BOŚNI I HERCEGOWINY PRZEZ AUSTROWĘGRY 1908 R.
Wypowiedzenie wojny w 1914 r.
Plan Schliffena
Skutki I Wojny Światowej:
3. Geneza i charakter systemu wersalskiego.
Konferencja Wersalska.
4. Sytuacja międzynarodowa w latach 20 tych XX wieku.
LIGA NARODÓW
Problem reparacji wojennych.
Definicja totalitaryzmu
Cechy państwa totalitarnego: autor Norman Davies – jako ideologia narodowosocjalistyczna
PRZYCZYNY WYBUCHU II WOJNY ŚWIATOWEJ
Ważne fakty:
5. Problem niemieckie na konferencji Wielkiej Trójki. Niemcy po II Wojnie Światowej.
Konferencja w Teheranie od 28 listopada do 01 grudnia 1943 roku.
W październiku 1944 roku Winston Churchill spotkał się w Moskwie ze Stalinem.
W październiku 1944 roku Maksim Litwinow
Konferencja w Jałcie. Trwała ona od 04 do 11 lutego 1945 roku. Udział
Konferencja w Poczdamie. Odbyła się od 17 lipca do 02 sierpnia 1945 roku.
Zjednoczenie Niemiec 1945 – 1990
I Kryzys Berliński
II Kryzys berliński
Chiny
Rewolucja Kulturalna
lub
Przeciwstawne ugrupowania państw walczących w I wojnie światowej zaczęły kształtować się w formie sojuszów jeszcze pod koniec XIX wieku. Trójporozumienie, zwane z języka francuskiego ententą, było porozumieniem Wielkiej Brytanii, Francji i Rosji. Trójprzymierze obejmowało Niemcy, Austro-Węgry, Włochy zastąpione następnie przez Turcję. W trakcie I wojny światowej sojusz ten nazywano państwami centralnymi.
Trójprzymierze - państwa centralne
W 1879 roku Niemcy i Austro - Węgry zawarły pierwszy z sojuszów, które miały przetrwać do I wojny światowej, skierowany przeciwko Rosji. W 1882 roku poprzez zawarcie tajnego traktatu do przymierza dołączyły Włochy - powstało trójprzymierze. Włochy nie były jednak zainteresowane współpracą w ramach sojuszu - choć istniały poróżnienia Włoch z Francją w sprawach kolonii, szybko zostały zażegnane. Włochy nie zgadzały się także na wymierzenie ostrza trójprzymierza przeciwko Wielkiej Brytanii, czym zainteresowane były Niemcy i Austro-Węgry. Po wybuchu I wojny światowej Włochy zawarły tajny traktat z ententą i przeszły na jej stronę.
Z początkiem XX wieku kluczowym obszarem rozgrywek mocarstw stał się Półwysep Bałkański. Do sojuszu przyłączyła się Turcja osłabiona przez Serbię i Grecję w dwóch wojnach bałkańskich, a już po wybuchu I wojny światowej - Bułgaria. Nazwa państwa centralne wynikała z centralnego położenia państw sojuszu w Europie.
Ententa - trójporozumienie
Źródłem ententy jest porozumienie francusko-rosyjskie zawarte w 1892 roku. Sojusz ten dziesięć lat po podpisaniu przez państwa centralne trójprzymierza, odpowiadał na zapotrzebowanie autorytarnej, carskiej Rosji coraz bardziej zagrożonej przez Niemcy zjednoczone przez Otto von Bismarcka. Francja doby III Republiki, okrojona terytorialnie, osłabiona i izolowana po poniesionej w 1871 roku klęsce w wojnie z Prusami, oczekiwała na rosyjskie inwestycje i wsparcie polityczne. Sojusz pomiędzy tak różnymi ustrojowo państwami okazał się trwały i udany - przetrwał aż do Rewolucji Październikowej w 1917 roku. Jego symbolem stał się wybudowany w Paryżu most cara Aleksandra III.
W 1904 roku Francja i Wielka Brytania, zagrożone poprzez ekspansję Niemiec w terytoriach zamorskich, postanowiły zawrzeć sojusz, który przeszedł do historii jako serdeczne porozumienie (fr. entente cordiale, stąd późniejsza nazwa całego sojuszu). Traktat dotyczył w zasadzie podziału wpływów w koloniach, jednakże odnosił się także do niemieckiego zagrożenia militarnego.
W 1907 roku doszło do porozumienia Wielkiej Brytanii i Rosji, osłabionej rewolucją 1905 roku i wojną z Japonią. Tutaj także bezpośrednią przyczyną dla traktatu była chęć zamknięcia rywalizacji obu mocarstw w koloniach. Wielka Brytania i Rosja rywalizowały na Wschodzie o tereny Persji (dzisiejszy Iran), Afganistanu i Tybetu. Tym samym trzy państwa - Wielka Brytania, Francja i Rosja stały się wzajemnie powiązane systemem sojuszów. Powstało trójporozumienie - ententa.