W 1820 r. decyzją władz rządowych nastąpiło włączenie Łodzi do grona osad przemysłowych i przeznaczenie jej roli ośrodka tkackiego i sukienniczego.
Do Łodzi przybywali głównie niemieckojęzyczni tkacze z Wielkopolski, Śląska, Saksonii, Czech, Brandenburgii i Moraw. Rejony te posiadały długą tradycję rzemiosła tkackiego.
Aby sprostać potrzebom osadników, władze miejskie rozplanowały i wytyczyły osadę sukienniczą.Ulokowano ją na południe od ''Starego Miasta''.
W latach 1824–1827 wytyczono kolejną osadę – "Łódka'', położoną na południe od ''Nowego Miasta''. Nastąpił gwałtowny rozwój Łodzi i przeobrażenie jej w ciągu kilkudziesięciu lat z małej mieściny w ogromną metropolię zatrudniającą do pracy w manufakturach ponad 300 tys. mieszkańców.Rozwój rynku wewnętrznego w Łodzi wzrósł jeszcze bardzej po otwarciu w 1865 r. linii kolejowej Fabryczno-Łódzkiej do Koluszek na trasie kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.Wzrósł napływ taniej siły roboczej.Bez wątpienia w XIX w. Łódz przeżyła rozkwit jak nigdy dotąd.
W 1820 r. decyzją władz rządowych nastąpiło włączenie Łodzi do grona osad przemysłowych i przeznaczenie jej roli ośrodka tkackiego i sukienniczego.
Do Łodzi przybywali głównie niemieckojęzyczni tkacze z Wielkopolski, Śląska, Saksonii, Czech, Brandenburgii i Moraw. Rejony te posiadały długą tradycję rzemiosła tkackiego.
Aby sprostać potrzebom osadników, władze miejskie rozplanowały i wytyczyły osadę sukienniczą.Ulokowano ją na południe od ''Starego Miasta''.
W latach 1824–1827 wytyczono kolejną osadę – "Łódka'', położoną na południe od ''Nowego Miasta''. Nastąpił gwałtowny rozwój Łodzi i przeobrażenie jej w ciągu kilkudziesięciu lat z małej mieściny w ogromną metropolię zatrudniającą do pracy w manufakturach ponad 300 tys. mieszkańców.Rozwój rynku wewnętrznego w Łodzi wzrósł jeszcze bardzej po otwarciu w 1865 r. linii kolejowej Fabryczno-Łódzkiej do Koluszek na trasie kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.Wzrósł napływ taniej siły roboczej.Bez wątpienia w XIX w. Łódz przeżyła rozkwit jak nigdy dotąd.