Potężny magnat, bohater wojny ze Szwedami Jerzy Lubomirski został skazany za zdradę w 1664r. przez sąd sejmowy na wygnanie i utratę czci szlacheckiej. Nic sobie jednak z wyroku nie robił i zorganizował otwarty rokosz przeciw królowi. Doprowadziło to do krwawej wojny domowej (1665-1666), w której to armia królewska została rozbita. Lubomirski musiał wprawdzie opuścić kraj, ale zamiary reform wzmacniających władzę królewską i usprawniających prace sejmu zostały zniweczone. Król załamany niepowodzeniami oraz śmiercią wiernie wspierającej go żony Ludwiki Marii, zrezygnował w 1668r. z tronu polskiego.
Król Polski Jan II Kazimierz dążył do wzmocnienia władzy królewskiej i do elekcji vivente rege (za życia panującego króla). Chciał, aby królem Polski został Henryk Burbon- Conde, czym zapewniłby sojusz Rzeczypospolitej z Francją Ludwika XIV.
Szlachta nie poparła planów Jana Kazimierza. Przeciw królowi w 1655 wystąpił hetman Jerzy Lubomirski ze wspierającymi go innymi szlachcicami. Rozpoczął rokosz i w 1666 roku rozbił armię króla pod Mątwami. Po paru miesiącach Lubomirski musiał się poddać, podpisał ugodę z królem Janem Kazimierzem. Ukorzył się przed nim, udał się na wygnanie, jednak król nie zamierzał już wdrażać planu elekcji vivente rege.
16 września 1668 zniechęcony władzą Jan Kazimierz abdykował (zrzekł się władzy) i wyjechał do Francji.
Potężny magnat, bohater wojny ze Szwedami Jerzy Lubomirski został skazany za zdradę w 1664r. przez sąd sejmowy na wygnanie i utratę czci szlacheckiej. Nic sobie jednak z wyroku nie robił i zorganizował otwarty rokosz przeciw królowi. Doprowadziło to do krwawej wojny domowej (1665-1666), w której to armia królewska została rozbita. Lubomirski musiał wprawdzie opuścić kraj, ale zamiary reform wzmacniających władzę królewską i usprawniających prace sejmu zostały zniweczone. Król załamany niepowodzeniami oraz śmiercią wiernie wspierającej go żony Ludwiki Marii, zrezygnował w 1668r. z tronu polskiego.
Król Polski Jan II Kazimierz dążył do wzmocnienia władzy królewskiej i do elekcji vivente rege (za życia panującego króla). Chciał, aby królem Polski został Henryk Burbon- Conde, czym zapewniłby sojusz Rzeczypospolitej z Francją Ludwika XIV.
Szlachta nie poparła planów Jana Kazimierza. Przeciw królowi w 1655 wystąpił hetman Jerzy Lubomirski ze wspierającymi go innymi szlachcicami. Rozpoczął rokosz i w 1666 roku rozbił armię króla pod Mątwami. Po paru miesiącach Lubomirski musiał się poddać, podpisał ugodę z królem Janem Kazimierzem. Ukorzył się przed nim, udał się na wygnanie, jednak król nie zamierzał już wdrażać planu elekcji vivente rege.
16 września 1668 zniechęcony władzą Jan Kazimierz abdykował (zrzekł się władzy) i wyjechał do Francji.