Gospodarka Japonii jest bardzo dobrze rozwinięta, lecz co jakiś czas Japonię prześladują trzęsienia ziemi. Występują one ponieważ Japonia leży na granicy płyt tektonicznych
Bliski Wschód obejmuje państwa położone w południowo-zachodniej Azji i północno-wschodniej Afryce. Najczęściej do krajów Bliskiego Wschodu zalicza się: Arabię Saudyjską, Bahrajn, Irak, Iran, Izrael z Autonomią Palestyńską, Jordanię, Katar, Kuwejt, Liban, Oman, Syrię, Turcję, Egipt oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie. W czasach starożytnych jednak sytuacja państw przedstawiała się nieco inaczej. Do krain ogólnie rozumianego w dzisiejszych czasach Bliskiego Wschodu należały: Syro – Palestyna, Mezopotamia, Iran a także Egipt. Daleki Wschód zaś nazywany także Azją Wschodnią określał obszar ciągnący się wzdłuż wybrzeży Pacyfiku. Najczęściej do regionu tego zaliczamy: obie Koree, Republikę Chińską (Tajwan) oraz wschodnie tereny Chińskiej Republiki Ludowej. Niekiedy włącza się również Mongolię, kraje Azji Południowo-Wschodniej położone na Archipelagu Malajskim i Półwyspie Indochińskim oraz wschodnie obszary Rosji. Mówiąc o starożytnym Dalekim Wschodzie, mamy głównie na myśli cywilizację chińską i hinduską. Z uwagi na rozpiętość geograficzną obu opisywanych części świata, należałoby rozdzielić je i zająć się gospodarką najpierw bliskiego, a następnie Dalekiego Wschodu. Uszczegóławiając granice Bliskiego Wschodu, należy powiedzieć, że znajdują się one pomiędzy wybrzeżami Morza Śródziemnego a pustyniami Syrii i Arabii. W tradycji niektórych narodów utarła się dla tego obszaru inna nazwa - Lewant. Chociaż obszar ten z racji dużej różnorodności istniejących tam warunków geograficzno – klimatycznych dzielony bywa przez geografów na wiele małych podregionów, to jednak zarówno z punktu widzenia geografii, jak też historii tworzy on pewną całość. Jego zachodnią granicę wyznacza brzeg Morza Śródziemnego, pozostałe jednak granice nie zaznaczają się tak wyraźnie. Na północy jest nią linia biegnąca od ujścia rzeki Orontes wzdłuż przedgórzy Taurusu, na wschodzie skraj Pustyni Syryjskiej, a raczej pustynniejący step, rozciągający się od miejsca, gdzie Eufrat zatacza łuk w kierunku południowo – wschodnim. Na łamach niektórych publikacji historycznych toczy się spór o to, czy Egipt należy do krajów bliskowschodnich. Jeśliby uznać, że tak, wtedy południową granicę interesującego nas terytorium przesuwamy aż do I katarakty na Nilu, a zachodnią do Wielkich Oaz na Saharze. Interesujący nas okres w dziejach ludzkości umiejscowiony jest mniej więcej pomiędzy IV tysiącleciem przed Chrystusem, kiedy to powstało pismo, a VI w. p.n.e., kiedy narodziło się i rozpoczęło swoje podboje państwo perskie. Rozwój cywilizacji tego obszaru uzależniony był od położenia geograficznego, żyzności gleb, klimatu, dostępności wody, czego na łamach tej pracy będę się starał dowieść.
Gospodarka Japonii jest bardzo dobrze rozwinięta, lecz co jakiś czas Japonię prześladują trzęsienia ziemi. Występują one ponieważ Japonia leży na granicy płyt tektonicznych
Bliski Wschód obejmuje państwa położone w południowo-zachodniej Azji i północno-wschodniej Afryce. Najczęściej do krajów Bliskiego Wschodu zalicza się: Arabię Saudyjską, Bahrajn, Irak, Iran, Izrael z Autonomią Palestyńską, Jordanię, Katar, Kuwejt, Liban, Oman, Syrię, Turcję, Egipt oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie. W czasach starożytnych jednak sytuacja państw przedstawiała się nieco inaczej. Do krain ogólnie rozumianego w dzisiejszych czasach Bliskiego Wschodu należały: Syro – Palestyna, Mezopotamia, Iran a także Egipt. Daleki Wschód zaś nazywany także Azją Wschodnią określał obszar ciągnący się wzdłuż wybrzeży Pacyfiku. Najczęściej do regionu tego zaliczamy: obie Koree, Republikę Chińską (Tajwan) oraz wschodnie tereny Chińskiej Republiki Ludowej. Niekiedy włącza się również Mongolię, kraje Azji Południowo-Wschodniej położone na Archipelagu Malajskim i Półwyspie Indochińskim oraz wschodnie obszary Rosji. Mówiąc o starożytnym Dalekim Wschodzie, mamy głównie na myśli cywilizację chińską i hinduską. Z uwagi na rozpiętość geograficzną obu opisywanych części świata, należałoby rozdzielić je i zająć się gospodarką najpierw bliskiego, a następnie Dalekiego Wschodu.
Uszczegóławiając granice Bliskiego Wschodu, należy powiedzieć, że znajdują się one pomiędzy wybrzeżami Morza Śródziemnego a pustyniami Syrii i Arabii. W tradycji niektórych narodów utarła się dla tego obszaru inna nazwa - Lewant. Chociaż obszar ten z racji dużej różnorodności istniejących tam warunków geograficzno – klimatycznych dzielony bywa przez geografów na wiele małych podregionów, to jednak zarówno z punktu widzenia geografii, jak też historii tworzy on pewną całość. Jego zachodnią granicę wyznacza brzeg Morza Śródziemnego, pozostałe jednak granice nie zaznaczają się tak wyraźnie. Na północy jest nią linia biegnąca od ujścia rzeki Orontes wzdłuż przedgórzy Taurusu, na wschodzie skraj Pustyni Syryjskiej, a raczej pustynniejący step, rozciągający się od miejsca, gdzie Eufrat zatacza łuk w kierunku południowo – wschodnim. Na łamach niektórych publikacji historycznych toczy się spór o to, czy Egipt należy do krajów bliskowschodnich. Jeśliby uznać, że tak, wtedy południową granicę interesującego nas terytorium przesuwamy aż do I katarakty na Nilu, a zachodnią do Wielkich Oaz na Saharze.
Interesujący nas okres w dziejach ludzkości umiejscowiony jest mniej więcej pomiędzy IV tysiącleciem przed Chrystusem, kiedy to powstało pismo, a VI w. p.n.e., kiedy narodziło się i rozpoczęło swoje podboje państwo perskie. Rozwój cywilizacji tego obszaru uzależniony był od położenia geograficznego, żyzności gleb, klimatu, dostępności wody, czego na łamach tej pracy będę się starał dowieść.