Do wystąpień rewolucyjnych w Cesarstwie Austriackim doszło niewątpliwie na wieść o sukcesach rewolucji w krajach niemieckich, nie należy jednak zapominać o tym, że państwo to już wcześniej borykało się z szeregiem konfliktów, wynikających z jego wielonarodowości i multikulturowości. Dodatkowym czynnikiem było panowanie w polityce wewnętrznej kanclerza Metternicha, skrajnego konserwatysty i katolika, którego działania w równej mierze utrzymywały państwo w całości, co doprowadziło do wzrostu napięcia i niechęci do władz.
Między 13 a 15.03.1848 roku w Wiedniu doszło do rewolucji, która wymusiła na cesarzu odsunięcie od władzy Metternicha i nadanie liberalnej konstytucji. Do podobnej rewolucji, chociaż na mniejszą skalę, doszło także w Pradze, gdzie starano się zwołać powszechny Zjazd Słowian. Do wystąpień niepodległościowych doszło też na Węgrzech.
W maju 1848 kolejna fala rewolucyjnych wystąpień w Wiedniu zmusiła cesarza do wyjazdu z miasta, które to zostało przejęte przez powstańców. W lipcu rozpoczęły się prace ogólnoastriackiego parlamentu. Nieco wcześniej, bo w połowie czerwca, siłom austriackim udało się opanować Pragę i zakończyć trwające tam rozruchy.
W październiku fala entuzjazmu do rewolucji znacznie osłabła, co pozwoliło siłom konserwatywnym na kontratak. W październiku doszło do oblężenia nieposłusznego Wiednia, którego obroną dowodził Polak, generał Józef Bem. Miasto ostatecznie zostało zdobyte 31.10.1848 roku. Znacznie dłużej jednak trwała próba stabilizacji na Węgrzech, gdzie doszło do regularnej wojny domowej, którą stłumiły dopiero sojusznicze wojska rosyjskie.
W następstwie Wiosny Ludów stary władca Ferdynand I abdykował, a rolę odnowiciela państwa przejął bardzo młody (18 lat) Franciszek Józef I. Stłumił on ostatecznie rewolucję i przywrócił dawny porządek. W czasie rewolucji w Austrii doszło też do uwłaszczenia chłopów. Konstytucja nadana przez cesarza obowiązywała jednak tylko do 1851 roku. Wkrótce władza w monarchii austriackiej wrócila na swoje dawne, przedrewolucyjne tory.
Odpowiedź:
odp.
Wyjaśnienie:
Do wystąpień rewolucyjnych w Cesarstwie Austriackim doszło niewątpliwie na wieść o sukcesach rewolucji w krajach niemieckich, nie należy jednak zapominać o tym, że państwo to już wcześniej borykało się z szeregiem konfliktów, wynikających z jego wielonarodowości i multikulturowości. Dodatkowym czynnikiem było panowanie w polityce wewnętrznej kanclerza Metternicha, skrajnego konserwatysty i katolika, którego działania w równej mierze utrzymywały państwo w całości, co doprowadziło do wzrostu napięcia i niechęci do władz.
Między 13 a 15.03.1848 roku w Wiedniu doszło do rewolucji, która wymusiła na cesarzu odsunięcie od władzy Metternicha i nadanie liberalnej konstytucji. Do podobnej rewolucji, chociaż na mniejszą skalę, doszło także w Pradze, gdzie starano się zwołać powszechny Zjazd Słowian. Do wystąpień niepodległościowych doszło też na Węgrzech.
W maju 1848 kolejna fala rewolucyjnych wystąpień w Wiedniu zmusiła cesarza do wyjazdu z miasta, które to zostało przejęte przez powstańców. W lipcu rozpoczęły się prace ogólnoastriackiego parlamentu. Nieco wcześniej, bo w połowie czerwca, siłom austriackim udało się opanować Pragę i zakończyć trwające tam rozruchy.
W październiku fala entuzjazmu do rewolucji znacznie osłabła, co pozwoliło siłom konserwatywnym na kontratak. W październiku doszło do oblężenia nieposłusznego Wiednia, którego obroną dowodził Polak, generał Józef Bem. Miasto ostatecznie zostało zdobyte 31.10.1848 roku. Znacznie dłużej jednak trwała próba stabilizacji na Węgrzech, gdzie doszło do regularnej wojny domowej, którą stłumiły dopiero sojusznicze wojska rosyjskie.
W następstwie Wiosny Ludów stary władca Ferdynand I abdykował, a rolę odnowiciela państwa przejął bardzo młody (18 lat) Franciszek Józef I. Stłumił on ostatecznie rewolucję i przywrócił dawny porządek. W czasie rewolucji w Austrii doszło też do uwłaszczenia chłopów. Konstytucja nadana przez cesarza obowiązywała jednak tylko do 1851 roku. Wkrótce władza w monarchii austriackiej wrócila na swoje dawne, przedrewolucyjne tory.