Bitwa o Gallipoli przeszła do historii jako jedna z najbardziej krwawych batalii I wojny światowej. Wywarła niepośledni wpływ na dalszy przebieg konfliktu oraz zapisała się na trwałe w pamięci wszystkich narodów biorących w niej udział.
Wiosną 1915 roku flota brytyjska rozpoczęła bombardowanie tureckich baterii w Cieśninie Dardanelskiej. Operacja ta miała na celu przygotowanie desantu lądowego, a w dalszej konsekwencji zajęcie Istambułu i wyłączenie z wojny sprzymierzonej z Niemcami Turcji. 25 kwietnia połączone siły brytyjskie, francuskie, australijskie i nowozelandzkie postawiły stopę na półwyspie Gallipoli, gdzie czekali już na nie tureccy obrońcy. W jednej z najbardziej zajadłych bitew w historii, toczonej aż do stycznia następnego roku, śmierć poniosło ponad 130 tysięcy żołnierzy.
Twórców dokumentu "Gallipoli" zaintrygował ludzki wymiar krwawej kampanii. Bardziej niż przesuwające się chorągiewki na mapach dowódców ciekawiło ich to, co działo się w okopach - losy uczestników operacji, ich poświęcenie, obawy i determinacja. Dokument miał w ich założeniu ukazać obiektywną prawdę o bitwie o Gallipoli, widzianej z perspektywy dziesięciu żołnierzy - dwóch Brytyjczyków, trzech Nowozelandczyków, trzech Australijczyków i dwóch Turków. Na ekranie zostały więc przedstawione zarówno strategie i przebieg kampanii, jak i osobiste dramaty straceńców rzuconych we frontowe piekło.
Bitwa o Gallipoli – bitwa toczona od 25 kwietnia1915 do 9 stycznia1916, która w założeniu ententy miała być początkiem większej operacji mającej za zadanie zdobycie Stambułu i wyeliminowanie z wojny Imperium Osmańskiego. Operacja ta zakończyła się fiaskiem państw ententy. Łącznie straty obu stron wyniosły 131.000 zabitych i 262.000 rannych.
Po raz pierwszy z pomysłem ataku na Turcję wystąpili Francuzi w październiku 1914, ale pomysł ten nie zdobył wtedy uznania. Miesiąc później Pierwszy Lord Admiralicji Winston Churchill przedstawił plan morskiego ataku na Dardanele. W styczniu 1915 plan inwazji na półwyspie Gallipoli został zaaprobowany przez brytyjski gabinet. Brytyjski Sekretarz Stanu ds. Wojny Lord Kitchener powierzył generałowiIanowi Hamiltonowi dowództwo nad Śródziemnomorskimi Siłami Ekspedycyjnymi ("Mediterranean Expeditionary Force" – MEF) i całą operacją.
Bitwa o Gallipoli przeszła do historii jako jedna z najbardziej krwawych batalii I wojny światowej. Wywarła niepośledni wpływ na dalszy przebieg konfliktu oraz zapisała się na trwałe w pamięci wszystkich narodów biorących w niej udział.
Wiosną 1915 roku flota brytyjska rozpoczęła bombardowanie tureckich baterii w Cieśninie Dardanelskiej. Operacja ta miała na celu przygotowanie desantu lądowego, a w dalszej konsekwencji zajęcie Istambułu i wyłączenie z wojny sprzymierzonej z Niemcami Turcji. 25 kwietnia połączone siły brytyjskie, francuskie, australijskie i nowozelandzkie postawiły stopę na półwyspie Gallipoli, gdzie czekali już na nie tureccy obrońcy. W jednej z najbardziej zajadłych bitew w historii, toczonej aż do stycznia następnego roku, śmierć poniosło ponad 130 tysięcy żołnierzy.
Twórców dokumentu "Gallipoli" zaintrygował ludzki wymiar krwawej kampanii. Bardziej niż przesuwające się chorągiewki na mapach dowódców ciekawiło ich to, co działo się w okopach - losy uczestników operacji, ich poświęcenie, obawy i determinacja. Dokument miał w ich założeniu ukazać obiektywną prawdę o bitwie o Gallipoli, widzianej z perspektywy dziesięciu żołnierzy - dwóch Brytyjczyków, trzech Nowozelandczyków, trzech Australijczyków i dwóch Turków. Na ekranie zostały więc przedstawione zarówno strategie i przebieg kampanii, jak i osobiste dramaty straceńców rzuconych we frontowe piekło.
Bitwa o Gallipoli – bitwa toczona od 25 kwietnia 1915 do 9 stycznia 1916, która w założeniu ententy miała być początkiem większej operacji mającej za zadanie zdobycie Stambułu i wyeliminowanie z wojny Imperium Osmańskiego. Operacja ta zakończyła się fiaskiem państw ententy. Łącznie straty obu stron wyniosły 131.000 zabitych i 262.000 rannych.
Po raz pierwszy z pomysłem ataku na Turcję wystąpili Francuzi w październiku 1914, ale pomysł ten nie zdobył wtedy uznania. Miesiąc później Pierwszy Lord Admiralicji Winston Churchill przedstawił plan morskiego ataku na Dardanele. W styczniu 1915 plan inwazji na półwyspie Gallipoli został zaaprobowany przez brytyjski gabinet. Brytyjski Sekretarz Stanu ds. Wojny Lord Kitchener powierzył generałowiIanowi Hamiltonowi dowództwo nad Śródziemnomorskimi Siłami Ekspedycyjnymi ("Mediterranean Expeditionary Force" – MEF) i całą operacją.