Zatrudnieni w fabrykach robotnicy, aby utrzymać swoją pracę, musieli godzić się na warunki pracy i płacy proponowane przez właścicieli. Czas pracy robotników wynosił od 12 do 16 godzin dziennie przez 7 dni w tygodniu. do pracy w fabrykach zatrudniano nie tylko dorosłych (mężczyzn i kobiety), ale także dzieci. Nie istniały wówczas żadne przepisy regulujące warunki pracy robotników. Na skutek braku odpowiednich warunków bezpieczeństwa w fabrykach wielu robotników traciło zdrowie, a nawet życie w wyniku wypadków. Robotnicy nie byli objęci żadną opieką lekarską, nie korzystal też ze zwolnień chorobowych. Niestawienie się do pracy z powodu choroby groziło zwolnieniem i pozbawieniem miejsca pracy w danym zakładzie. Na miejsce zwolnionych z pracy robotników czekało wielu bezrobotnych, gotowych natychmiast podjąć każdą pracę. Nie istniały wówczas ani renty, ani emerytury.
1. 16 godzin pracy dziennie
2. czasami pracują cały dzień żeby dostać boiad
3. gdy zachorowali zwalniano ich
:D
Zatrudnieni w fabrykach robotnicy, aby utrzymać swoją pracę, musieli godzić się na warunki pracy i płacy proponowane przez właścicieli. Czas pracy robotników wynosił od 12 do 16 godzin dziennie przez 7 dni w tygodniu. do pracy w fabrykach zatrudniano nie tylko dorosłych (mężczyzn i kobiety), ale także dzieci. Nie istniały wówczas żadne przepisy regulujące warunki pracy robotników. Na skutek braku odpowiednich warunków bezpieczeństwa w fabrykach wielu robotników traciło zdrowie, a nawet życie w wyniku wypadków. Robotnicy nie byli objęci żadną opieką lekarską, nie korzystal też ze zwolnień chorobowych. Niestawienie się do pracy z powodu choroby groziło zwolnieniem i pozbawieniem miejsca pracy w danym zakładzie. Na miejsce zwolnionych z pracy robotników czekało wielu bezrobotnych, gotowych natychmiast podjąć każdą pracę. Nie istniały wówczas ani renty, ani emerytury.