Zgłoś Odpowiedziano: 2010-12-08 22:41:33 Powstanie Warszawskie było walką zbrojna żołnierzy Armii Krajowej w czasie od 1 sierpnia do 2 października 1944 r. przeciwko niemieckiemu okupantowi. Została rozpoczęta (w ramach planu ,,Burza") na rozkaz dowództwa AK, w celu wyzwolenia Warszawy i podjęcia jawnej działalności przez władze Polskiego Państwa Podziemnego przed wkroczeniem wojsk sowieckich.
Oddziały AK liczyły 50 tys. żołnierzy, ale 1 sierpnia do walki przystąpiło ok. 23 tys. (w tym 10% uzbrojonych). Siły niemieckie liczyły ok. 15 tys. (1 VIII), a później rozbudowane do 50 tys. Żołnierzy. Udział ludności cywilnej nadał powstaniu charakter powszechny. Fazy powstania: 1-4 sierpnia działania zaczepne (opanowanie dużej części miasta), od 5 VIII obrona (arterii przelotowych z zachodu na wschód do 2 IX, dzielnic nadbrzeżnych do 30 IX). W walkach uczestniczyły oddziały innych organizacji konspiracyjnych. Siły powstańcze nie uzyskały niezbędnej pomocy od aliantów, gł. od Armii Czerwonej.
2 października podpisano kapitulację. Zniszczona ulica Książęca 1. (1945 r.). Straty powstańców wyniosły 16-18 tysięcy zabitych oraz 25 tysięcy rannych. Zginęło 150 tysięcy ludności cywilnej. I Armia Wojska Polskiego straciła około 3800 żołnierzy. Straty Niemieckie obliczane są na około 26 tysięcy żołnierzy.
W czasie walk zburzonych zostało ok. 25% zabudowy miasta, a po ich zakończeniu dalsze 35%. Wobec zburzenia ok. 10% podczas walk we wrześniu 1939 r. i 15% w wyniku powstania w getcie warszawskim, pod koniec wojny ok.85% miasta leżało w gruzach. Zniszczony został wielowiekowy dorobek kulturalny i materialny.
Wobec doświadczeń ze wschodu i obaw, że walki w Warszawie będą oznaczały zniszczenie miasta i straty ludności cywilnej, wahano się czy objąć ją "Burzą". Przeważyło jednak przekonanie, iż bitwa o Warszawę ma znaczenie nie tylko wojskowe, ale także polityczne, ponadto brano pod uwagę napięcie emocjonalne panujące wśród mieszkańców stolicy i gorącą chęć walki wyrażaną przez żołnierzy AK. Ostatecznie rozkaz o rozpoczęciu powstania w Warszawie wydany został - z udziałem Delegata Rządu i przewodniczącego RJN - 31 lipca, gdy czołowe jednostki Armii Czerwonej docierały do położonej na wschodnim brzegu Wisły dzielnicy Praga.
Zgłoś Odpowiedziano: 2010-12-08 22:41:33 Powstanie Warszawskie było walką zbrojna żołnierzy Armii Krajowej w czasie od 1 sierpnia do 2 października 1944 r. przeciwko niemieckiemu okupantowi. Została rozpoczęta (w ramach planu ,,Burza") na rozkaz dowództwa AK, w celu wyzwolenia Warszawy i podjęcia jawnej działalności
przez władze Polskiego Państwa Podziemnego przed wkroczeniem wojsk sowieckich.
Oddziały AK liczyły 50 tys. żołnierzy, ale 1 sierpnia do walki przystąpiło ok. 23 tys. (w tym 10% uzbrojonych). Siły
niemieckie liczyły ok. 15 tys. (1 VIII), a później rozbudowane do 50 tys. Żołnierzy. Udział ludności cywilnej nadał
powstaniu charakter powszechny.
Fazy powstania: 1-4 sierpnia działania zaczepne (opanowanie dużej części miasta), od 5 VIII obrona (arterii przelotowych z zachodu na wschód do 2 IX, dzielnic nadbrzeżnych do 30 IX).
W walkach uczestniczyły oddziały innych organizacji konspiracyjnych.
Siły powstańcze nie uzyskały niezbędnej pomocy od aliantów, gł. od Armii Czerwonej.
2 października podpisano kapitulację.
Zniszczona ulica Książęca 1. (1945 r.). Straty powstańców wyniosły 16-18 tysięcy zabitych oraz 25 tysięcy rannych. Zginęło 150 tysięcy ludności cywilnej. I Armia Wojska Polskiego straciła około 3800 żołnierzy. Straty Niemieckie
obliczane są na około 26 tysięcy żołnierzy.
W czasie walk zburzonych zostało ok. 25% zabudowy miasta, a po ich zakończeniu dalsze 35%. Wobec zburzenia ok. 10% podczas walk we wrześniu 1939 r. i 15% w wyniku
powstania w getcie warszawskim, pod koniec wojny ok.85% miasta leżało w gruzach. Zniszczony został wielowiekowy dorobek kulturalny i materialny.
Wobec doświadczeń ze wschodu i obaw, że walki w Warszawie będą oznaczały zniszczenie miasta i straty ludności cywilnej, wahano się czy objąć ją "Burzą". Przeważyło jednak przekonanie, iż bitwa o Warszawę ma znaczenie nie tylko wojskowe, ale także polityczne, ponadto brano pod uwagę napięcie emocjonalne panujące wśród mieszkańców stolicy i gorącą chęć walki wyrażaną przez żołnierzy AK. Ostatecznie rozkaz o rozpoczęciu powstania w Warszawie wydany został - z udziałem Delegata Rządu i przewodniczącego RJN - 31 lipca, gdy czołowe jednostki Armii Czerwonej docierały do położonej na wschodnim brzegu Wisły dzielnicy Praga.