Herakles od najmłodszych lat dał się poznać jako postać mająca niezwykłą siłę. Już w wieku niemowlęcym zdusił dwa węże zesłane przez Herę. Był to pierwszy fakt świadczący o niezwykłej sile i wielkości.
Tę siłę Herakles nie zawsze wykorzystywał prawidłowo. Często kierowany słabością popełniał błędy, za które płacił w dalszym życiu. Po raz pierwszy w wybuchu gniewu zabił swojego mistrza i nauczyciela. Później powtarzały się podobne sytuacje zarówno w stosunku do wrogów jak i w stosunku do przyjaciół. Najgorsze jest to, że nie ominęło to również rodziny, którą tak bardzo kochał.
Wygląd zewnętrzny Heraklesa był jakby odzwierciedleniem jego niezwykłej osobowości: wysoki, dobrze zbudowany, "krzepki jak dąb". Jego błękitne oczy i jasne spadające na czoło, pełne loków włosy zarysowywały obraz jakby z baśni. Prawie idealny. Trudno dokonać jednoznacznej oceny tej postaci. Pod płaszczykiem silnej budowy i wewnętrznej niezwykłej mocy kryła się bardzo delikatna postać: wrażliwa, czuła, ciepła. Zdolna do miłości i nienawiści w jednej chwili. Na zewnątrz wyglądał jak zimny bez serca człowiek, ale tak naprawdę całe ciepło znajdowało się wewnątrz jego walecznej osoby. Herakles był tchnięty przez stwórcę jakąś nadprzyrodzoną siłą i mocą. Był waleczny i odważny . U jednych budził uczucie lęku, a innych miłości.
Filozofowie greccy okresu hellenistycznego zwrócili uwagę na ważny etyczny aspekt osobowości Heraklesa; w przedstawionym przez nich ujęciu heros staje się symbolem cnoty, wytrwałości i męstwa, nieustraszonym bojownikiem w walce przeciw siłom zła. Szkoły stoików, a zwłaszcza cyników, uważały Heraklesa za swojego "świętego".
Herakles od najmłodszych lat dał się poznać jako postać mająca niezwykłą siłę. Już w wieku niemowlęcym zdusił dwa węże zesłane przez Herę. Był to pierwszy fakt świadczący o niezwykłej sile i wielkości.
Tę siłę Herakles nie zawsze wykorzystywał prawidłowo. Często kierowany słabością popełniał błędy, za które płacił w dalszym życiu. Po raz pierwszy w wybuchu gniewu zabił swojego mistrza i nauczyciela. Później powtarzały się podobne sytuacje zarówno w stosunku do wrogów jak i w stosunku do przyjaciół. Najgorsze jest to, że nie ominęło to również rodziny, którą tak bardzo kochał.
Wygląd zewnętrzny Heraklesa był jakby odzwierciedleniem jego niezwykłej osobowości: wysoki, dobrze zbudowany, "krzepki jak dąb". Jego błękitne oczy i jasne spadające na czoło, pełne loków włosy zarysowywały obraz jakby z baśni. Prawie idealny. Trudno dokonać jednoznacznej oceny tej postaci. Pod płaszczykiem silnej budowy i wewnętrznej niezwykłej mocy kryła się bardzo delikatna postać: wrażliwa, czuła, ciepła. Zdolna do miłości i nienawiści w jednej chwili. Na zewnątrz wyglądał jak zimny bez serca człowiek, ale tak naprawdę całe ciepło znajdowało się wewnątrz jego walecznej osoby. Herakles był tchnięty przez stwórcę jakąś nadprzyrodzoną siłą i mocą. Był waleczny i odważny . U jednych budził uczucie lęku, a innych miłości.
Filozofowie greccy okresu hellenistycznego zwrócili uwagę na ważny etyczny aspekt osobowości Heraklesa; w przedstawionym przez nich ujęciu heros staje się symbolem cnoty, wytrwałości i męstwa, nieustraszonym bojownikiem w walce przeciw siłom zła. Szkoły stoików, a zwłaszcza cyników, uważały Heraklesa za swojego "świętego".
a ocena musisz sama zrobic według twojego uznania