bakteryjna: czyraki jest to ropne zapalenie około mieszkowe z czopem martwiczym. Początkowo powstaje drobny guzek o zabarwieniu sinoczerwonym, po kilku dniach na szczycie guzka powstaje krosta przebita włosem. Pod krostą wytwarza się martwica i dochodzi do oddzielenia się tkanki martwiczej w postaci czopa. Po nim zostaje ubytek w formie krateru, a później niewielka blizna. Choroba ta jest przewlekła o może powodować powikłania w postaci powiększenia węzłów chłonnych lub czyraka gromadnego lub mnogiego.
pasożytnica: Wesz głowowa to pasożyt, który zagnieżdża się we włosach głowy, karku lub na plecach. Ukłucie wszy głowowej powoduje w krótkim czasie tworzenie się bardzo swędzących grudek zapalnych, których drapanie może powodować powstanie zakażenia bakteryjnego. Z rozdrapanych ran wypływa surowiczo-ropna wydzielina z której nastepnie tworzą się strupy. Węzły chłonne znajdujące się w okolicy zmian skórnych ulegają powiększeniu i stają się bolesne w dotyku. Jaja wszy przyczepione są do włosów przy powierzchni skóry i wraz ze wzrostem włosa oddalają się od niej. Obecność charakterystycznych białych jaj lub aktywnych stadiów rozwojowych we włosach sygnalizuje wszawicę.
Wszy mają biało-szary kolor, samice są większe od samców i mogą dorastać do rozmiarów od 2 do 4,7 mm. Ich przednia część głowy jest zwężona, odwłok ma kształt owalny, nie posiadają bocznych wypustków. Najkorzystniejsze warunki do rozwoju wszy ludzkiej to wysoka temperatura 28 – 32 st i duża wilgotność. Ich długość życia zależy od poziomu wilgotności, temperatury i stopnia najedzenia. Żywicielem wszy jest tylko i wyłącznie człowiek. Największym wabikiem dla tych pasożytów jest zapach potu ludzkiego. To właśnie pot, a zwłaszcza zawarty w nim kwas mlekowy przesądzają o wyborze żywiciela i o rozpoczęciu ssania krwi.
Wszy rozprzestrzeniają się na dwa sposoby – podczas kontaktu bezpośredniego a także drogą pośrednią gdy używa się wspólnych ubrania, grzebieni, szczotek do włosów, jak i poprzez spanie w jednym łóżku z osobą zarażoną. Wesz głowowa jest najczęstszym pasożytem jaki występuje u dzieci w okresie podstawówki, co jest rezultatem niskiego poziomu higieny osobistej w tym okresie. Wszy rozmnażają sie poprzez składanie jajeczek zwanych gnidami przy skórze głowy.
wirusowa:opryszczka zwykła
Nawracające zakażenie wirusowe, charakteryzujące się występowaniem na skórze lub błonach śluzowych pojedynczych lub mnogich skupisk małych pęcherzyków wypełnionych treścią surowiczą na nieznacznie zmienionym zapalnie podłożu.
Zmiany występują najczęściej w obrębie jamy ustnej, warg, na spojówkach i rogówce oraz na narządach płciowych. Po krótkim okresie objawów poprzedzających pod postacią uczucia pieczenia i swędzenia na zmienionym rumieniowo podłożu pojawiają sie małe, napięte pęcherzyki występujące w skupiskach o średnicy od 0,5-1,5cm. Ogniska te mogą się zlewać. Zmiany są sprężyście związane z podłożem i mogą być bolesne. Po kilku dniach pęcherzyki przysychają tworząc cienkie, żółte strupy. Zdrowienie rozpoczyna się w drugim tygodniu choroby i ustępują całkowicie często w ciągu 21dni. Zmiany ustępują bez pozostawienia blizn ale w przypadku nawrotów w tym samym miejscu może dojść do zaniku tkanki i bliznowacenia.
bakteryjna: czyraki jest to ropne zapalenie około mieszkowe z czopem martwiczym. Początkowo powstaje drobny guzek o zabarwieniu sinoczerwonym, po kilku dniach na szczycie guzka powstaje krosta przebita włosem. Pod krostą wytwarza się martwica i dochodzi do oddzielenia się tkanki martwiczej w postaci czopa. Po nim zostaje ubytek w formie krateru, a później niewielka blizna. Choroba ta jest przewlekła o może powodować powikłania w postaci powiększenia węzłów chłonnych lub czyraka gromadnego lub mnogiego.
pasożytnica: Wesz głowowa to pasożyt, który zagnieżdża się we włosach głowy, karku lub na plecach. Ukłucie wszy głowowej powoduje w krótkim czasie tworzenie się bardzo swędzących grudek zapalnych, których drapanie może powodować powstanie zakażenia bakteryjnego. Z rozdrapanych ran wypływa surowiczo-ropna wydzielina z której nastepnie tworzą się strupy. Węzły chłonne znajdujące się w okolicy zmian skórnych ulegają powiększeniu i stają się bolesne w dotyku. Jaja wszy przyczepione są do włosów przy powierzchni skóry i wraz ze wzrostem włosa oddalają się od niej. Obecność charakterystycznych białych jaj lub aktywnych stadiów rozwojowych we włosach sygnalizuje wszawicę.
Wszy mają biało-szary kolor, samice są większe od samców i mogą dorastać do rozmiarów od 2 do 4,7 mm. Ich przednia część głowy jest zwężona, odwłok ma kształt owalny, nie posiadają bocznych wypustków. Najkorzystniejsze warunki do rozwoju wszy ludzkiej to wysoka temperatura 28 – 32 st i duża wilgotność. Ich długość życia zależy od poziomu wilgotności, temperatury i stopnia najedzenia. Żywicielem wszy jest tylko i wyłącznie człowiek. Największym wabikiem dla tych pasożytów jest zapach potu ludzkiego. To właśnie pot, a zwłaszcza zawarty w nim kwas mlekowy przesądzają o wyborze żywiciela i o rozpoczęciu ssania krwi.
Wszy rozprzestrzeniają się na dwa sposoby – podczas kontaktu bezpośredniego a także drogą pośrednią gdy używa się wspólnych ubrania, grzebieni, szczotek do włosów, jak i poprzez spanie w jednym łóżku z osobą zarażoną. Wesz głowowa jest najczęstszym pasożytem jaki występuje u dzieci w okresie podstawówki, co jest rezultatem niskiego poziomu higieny osobistej w tym okresie. Wszy rozmnażają sie poprzez składanie jajeczek zwanych gnidami przy skórze głowy.
wirusowa:opryszczka zwykła
Nawracające zakażenie wirusowe, charakteryzujące się występowaniem na skórze lub błonach śluzowych pojedynczych lub mnogich skupisk małych pęcherzyków wypełnionych treścią surowiczą na nieznacznie zmienionym zapalnie podłożu.
Zmiany występują najczęściej w obrębie jamy ustnej, warg, na spojówkach i rogówce oraz na narządach płciowych. Po krótkim okresie objawów poprzedzających pod postacią uczucia pieczenia i swędzenia na zmienionym rumieniowo podłożu pojawiają sie małe, napięte pęcherzyki występujące w skupiskach o średnicy od 0,5-1,5cm. Ogniska te mogą się zlewać. Zmiany są sprężyście związane z podłożem i mogą być bolesne. Po kilku dniach pęcherzyki przysychają tworząc cienkie, żółte strupy. Zdrowienie rozpoczyna się w drugim tygodniu choroby i ustępują całkowicie często w ciągu 21dni. Zmiany ustępują bez pozostawienia blizn ale w przypadku nawrotów w tym samym miejscu może dojść do zaniku tkanki i bliznowacenia.