Grupa krajów wysoko rozwiniętych (KWR) zajmuje ok. 25% zamieszkałej powierzchni kontynentów, skupia ok. 15% ludności świata i zużywa ponad 50% światowej energii. Do krajów wysoko rozwiniętych należą: Stany Zjednoczone, wszystkie kraje Europy Zachodniej, Kanada, Japonia, Australia, Nowa Zelandia, Singapur, Izrael i Korea Południowa. Do KWR nie zalicza się krajów naftowych, mimo że PKB na jednego mieszkańca jest w nich bardzo wysoki, ponieważ pozostałe miernik
Cechami państw średnio rozwiniętych gospodarczo są:
- Produkt Krajowy Brutto przypadający na 1 mieszkańca w między 3000 a 10000 USD;
- rosnący udział usług w strukturze zatrudnienia;
- zwiększająca się wydajność pracy;
- dobrze rozwinięta infrastruktura techniczna, słabiej usługowa;
- przewaga tradycyjnego przemysłu przetwórczego nad przemysłem wysokich technologii;
Do państw średnio rozwiniętych można zaliczyć Polskę, Czechy, Słowację, Węgry, Słowenię, Rosję, Estonię, Łotwę, Litwę, Arabię Saudyjską, Libię, Malezję, RPA, Argentynę, Brazylię i Chile.
Kraje słabo rozwinięte (KSR) to najliczniejsza i najbardziej zróżnicowana pod względem stopnia rozwoju grupa krajów. Państwa najbiedniejsze, w których PKB nie przekracza 300 USD na mieszkańca, często określa się mianem "czwartego świata". Należą do nich kraje środkowej i południowej Afryki oraz niektóre kraje Azji, np. Bhutan, Bangladesz, Nepal, Afganistan, Laos. W grupie KSR znajdują się także kraje naftowe Bliskiego Wschodu, w których produkt krajowy brutto na jednego mieszkańca jest na poziomie KWR. Gospodarka tych państw cechuje się jednak właściwościami charakterystycznymi dla krajów słabo rozwiniętych. Cechy społeczno-ekonomiczne krajów słabo rozwiniętych: - eksplozja demograficzna; - niskie dzienne spożycie kalorii i białka (niedożywienie i głód); - niski standard życia; - wysoka umieralność niemowląt; - przewaga zatrudnienia w I sektorze gospodarki; - zacofanie technologiczne we wszystkich działach gospodarki; - niski poziom wykształcenia ludności, analfabetyzm; - brak kadr fachowców; - w produkcji rolnej dominacja produkcji roślinnej, zwłaszcza roślin alimentacyjnych; - często monokulturowa produkcji rolna; - niska towarowość produkcji rolnej; - surowcowy charakter eksportu; - mały udział handlu zagranicznego w tworzeniu PKB; - rosnące zadłużenie zagraniczne (niekorzystne terms of trade na przeważające w eksporcie surowce i płody rolne); - niska wydajność pracy; - duże uzależnienie gospodarki od monopoli zagranicznych.
Grupa krajów wysoko rozwiniętych (KWR) zajmuje ok. 25% zamieszkałej powierzchni kontynentów, skupia ok. 15% ludności świata i zużywa ponad 50% światowej energii. Do krajów wysoko rozwiniętych należą: Stany Zjednoczone, wszystkie kraje Europy Zachodniej, Kanada, Japonia, Australia, Nowa Zelandia, Singapur, Izrael i Korea Południowa. Do KWR nie zalicza się krajów naftowych, mimo że PKB na jednego mieszkańca jest w nich bardzo wysoki, ponieważ pozostałe miernik
Cechami państw średnio rozwiniętych gospodarczo są:
- Produkt Krajowy Brutto przypadający na 1 mieszkańca w między 3000 a 10000 USD;
- rosnący udział usług w strukturze zatrudnienia;
- zwiększająca się wydajność pracy;
- dobrze rozwinięta infrastruktura techniczna, słabiej usługowa;
- przewaga tradycyjnego przemysłu przetwórczego nad przemysłem wysokich technologii;
Do państw średnio rozwiniętych można zaliczyć Polskę, Czechy, Słowację, Węgry, Słowenię, Rosję, Estonię, Łotwę, Litwę, Arabię Saudyjską, Libię, Malezję, RPA, Argentynę, Brazylię i Chile.
Kraje słabo rozwinięte (KSR) to najliczniejsza i najbardziej zróżnicowana pod względem stopnia rozwoju grupa krajów. Państwa najbiedniejsze, w których PKB nie przekracza 300 USD na mieszkańca, często określa się mianem "czwartego świata". Należą do nich kraje środkowej i południowej Afryki oraz niektóre kraje Azji, np. Bhutan, Bangladesz, Nepal, Afganistan, Laos.
W grupie KSR znajdują się także kraje naftowe Bliskiego Wschodu, w których produkt krajowy brutto na jednego mieszkańca jest na poziomie KWR. Gospodarka tych państw cechuje się jednak właściwościami charakterystycznymi dla krajów słabo rozwiniętych.
Cechy społeczno-ekonomiczne krajów słabo rozwiniętych:
- eksplozja demograficzna;
- niskie dzienne spożycie kalorii i białka (niedożywienie i głód);
- niski standard życia;
- wysoka umieralność niemowląt;
- przewaga zatrudnienia w I sektorze gospodarki;
- zacofanie technologiczne we wszystkich działach gospodarki;
- niski poziom wykształcenia ludności, analfabetyzm;
- brak kadr fachowców;
- w produkcji rolnej dominacja produkcji roślinnej, zwłaszcza roślin alimentacyjnych;
- często monokulturowa produkcji rolna;
- niska towarowość produkcji rolnej;
- surowcowy charakter eksportu;
- mały udział handlu zagranicznego w tworzeniu PKB;
- rosnące zadłużenie zagraniczne (niekorzystne terms of trade na przeważające w eksporcie surowce i płody rolne);
- niska wydajność pracy;
- duże uzależnienie gospodarki od monopoli zagranicznych.