1. Współrządzi z bratem Zbigniewem, którego w 1107 r. skazuje na wygnanie.
2. Wojna z Niemcami w 1109 r.
– cesarz Henryk V najeżdża na Polskę pod pretekstem obrony praw Zbigniewa; – Bolesław zwycięża dzięki obronie grodów nadodrzańskich (Głogów, Wrocław) i prowadzonej wojnie podjazdowej.
3. Pogodzenie z bratem
Bolesław godzi się z bratem, potem go więzi i oślepia – rychła śmierć Zbigniewa.
4. Podbój Pomorza
– zajmuje Pomorze Gdańskie i wciela je do Polski w 1116 r.; – podporządkowuje lennie Pomorze Szczecińskie w 1122 r.
5. Obrona niezależności polskiego Kościoła
– arcybiskup Norbert uzyskuje zgodę papieża na podporządkowanie polskiej prowincji kościelnej biskupstwu w Magdeburgu; – zjazd w Merserburgu w 1135 r. (Bolesław i cesarz Lotar III):
a. Bolesław rezygnuje ze starań o koronę, składa hołd lenny z Pomorza i nie opanowanej wyspy Rugii oraz płaci trybut za 12 lat wstecz,
b. zostaje unieważnione podporządkowanie polskich biskupstw Magdeburgowi.
Bolesław Krzywousty odzyskał w 1116 roku Pomorze Gdańskie, a w latach 1121-1122 zhołdował Pomorze Zachodnie, czyniąc tamtejszego księcia Warcisława swym lennikiem. Aby silniej związać Pomorze z państwem Piastów, Bolesław zorganizował misję chrystianizacyjną. Pierwsza, prowadzona przez Bernarda Hiszpana nie przyniosła żadnych efektów. Dwie następne w latach 1124-1128 odbył biskup Otto z Bambergu. Udał się on m.in. do Pyrzyc, Stargardu, Wolina, Szczecina i Kołobrzegu. Ostatecznie udzielił on chrztu Pomorzanom, którzy uznali chrześcijaństwo za religię oficjalną.
W 1117 roku Bolesław stłumił bunt wojewody Skarbimira, oślepiając go i przejmując jego majątek. W roku 1129 zawarł sojusz z Danią. Pod koniec życia Bolesław musiał walczyć o utrzymanie niezależności polskiego Kościoła. Spotkanie w Merseburgu z cesarzem Lotarem III w 1135 potwierdziło niezależność polskiej organizacji kościelnej od arcybiskupstwa w Magdeburgu. Na jego dworze pisał Gall Anonim – pierwszy polski kronikopisarz.
W swym testamencie z 1138 roku, zwanym również statutem, Krzywousty wprowadził w Polsce zasadę senioratu, chcąc w ten sposób zachować jedność państwa i zapobiec walkom o władzę między synami. Wydzielił im dziedziczne dzielnice: Władysławowi Wygnańcowi – Śląsk (ze stolicą we Wrocławiu), Bolesławowi Kędzierzawemu – Mazowsze (ze stolicą w Płocku), Mieszkowi Staremu – Wielkopolskę (ze stolicą w Poznaniu), Henrykowi Sandomierskiemu – Ziemię Sandomierską (Sandomierz). Najstarszy z Piastów (senior) miał być księciem zwierzchnim (princepsem), władającym dzielnicą senioralną – Małopolską i Pomorzem Gdańskim, oraz być zwierzchnikiem krewnych oraz książąt Pomorza Zachodniego. Być może część terytorium (najprawdopodobniej Ziemię Łęczycką) otrzymała wdowa po Bolesławie – Salomea, jako tzw. oprawę wdowią. Ziemie te miały być po jej śmierci włączone do dzielnicy senioralnej. Bolesław miał także syna, Kazimierza który urodził się jako pogrobowiec, więc nie został uwzględniony w testamencie.
Testament Bolesława Krzywoustego zapoczątkował w Polsce okres rozbicia dzielnicowego zwanego również rozdrobnieniem feudalnym. Rozbicie dzielnicowe było częstą sytuacją w średniowiecznej Europie – występowało m.in. na Rusi, Węgrzech i w Niemczech. Po śmierci Bolesława władzę jako książę zwierzchni objął Władysław II Wygnaniec.
1. Współrządzi z bratem Zbigniewem, którego w 1107 r. skazuje na wygnanie.
2. Wojna z Niemcami w 1109 r.
– cesarz Henryk V najeżdża na Polskę pod pretekstem obrony praw Zbigniewa;
– Bolesław zwycięża dzięki obronie grodów nadodrzańskich (Głogów, Wrocław) i prowadzonej wojnie podjazdowej.
3. Pogodzenie z bratem
Bolesław godzi się z bratem, potem go więzi i oślepia – rychła śmierć Zbigniewa.
4. Podbój Pomorza
– zajmuje Pomorze Gdańskie i wciela je do Polski w 1116 r.;
– podporządkowuje lennie Pomorze Szczecińskie w 1122 r.
5. Obrona niezależności polskiego Kościoła
– arcybiskup Norbert uzyskuje zgodę papieża na podporządkowanie polskiej prowincji kościelnej biskupstwu w Magdeburgu;
– zjazd w Merserburgu w 1135 r. (Bolesław i cesarz Lotar III):
a. Bolesław rezygnuje ze starań o koronę, składa hołd lenny z Pomorza i nie opanowanej wyspy Rugii oraz płaci trybut za 12 lat wstecz,
b. zostaje unieważnione podporządkowanie polskich biskupstw Magdeburgowi.
Bolesław Krzywousty odzyskał w 1116 roku Pomorze Gdańskie, a w latach 1121-1122 zhołdował Pomorze Zachodnie, czyniąc tamtejszego księcia Warcisława swym lennikiem. Aby silniej związać Pomorze z państwem Piastów, Bolesław zorganizował misję chrystianizacyjną. Pierwsza, prowadzona przez Bernarda Hiszpana nie przyniosła żadnych efektów. Dwie następne w latach 1124-1128 odbył biskup Otto z Bambergu. Udał się on m.in. do Pyrzyc, Stargardu, Wolina, Szczecina i Kołobrzegu. Ostatecznie udzielił on chrztu Pomorzanom, którzy uznali chrześcijaństwo za religię oficjalną.
W 1117 roku Bolesław stłumił bunt wojewody Skarbimira, oślepiając go i przejmując jego majątek. W roku 1129 zawarł sojusz z Danią. Pod koniec życia Bolesław musiał walczyć o utrzymanie niezależności polskiego Kościoła. Spotkanie w Merseburgu z cesarzem Lotarem III w 1135 potwierdziło niezależność polskiej organizacji kościelnej od arcybiskupstwa w Magdeburgu. Na jego dworze pisał Gall Anonim – pierwszy polski kronikopisarz.
W swym testamencie z 1138 roku, zwanym również statutem, Krzywousty wprowadził w Polsce zasadę senioratu, chcąc w ten sposób zachować jedność państwa i zapobiec walkom o władzę między synami. Wydzielił im dziedziczne dzielnice: Władysławowi Wygnańcowi – Śląsk (ze stolicą we Wrocławiu), Bolesławowi Kędzierzawemu – Mazowsze (ze stolicą w Płocku), Mieszkowi Staremu – Wielkopolskę (ze stolicą w Poznaniu), Henrykowi Sandomierskiemu – Ziemię Sandomierską (Sandomierz). Najstarszy z Piastów (senior) miał być księciem zwierzchnim (princepsem), władającym dzielnicą senioralną – Małopolską i Pomorzem Gdańskim, oraz być zwierzchnikiem krewnych oraz książąt Pomorza Zachodniego. Być może część terytorium (najprawdopodobniej Ziemię Łęczycką) otrzymała wdowa po Bolesławie – Salomea, jako tzw. oprawę wdowią. Ziemie te miały być po jej śmierci włączone do dzielnicy senioralnej. Bolesław miał także syna, Kazimierza który urodził się jako pogrobowiec, więc nie został uwzględniony w testamencie.
Testament Bolesława Krzywoustego zapoczątkował w Polsce okres rozbicia dzielnicowego zwanego również rozdrobnieniem feudalnym. Rozbicie dzielnicowe było częstą sytuacją w średniowiecznej Europie – występowało m.in. na Rusi, Węgrzech i w Niemczech. Po śmierci Bolesława władzę jako książę zwierzchni objął Władysław II Wygnaniec.
mam nadzeje że pomogłam:-)