Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
Ludwik XIV osobiste rządy rozpoczął w 1661 r. i od razu otoczył się grupą bardzo zdolnych urzędników pochodzenia mieszczańskiego i spośród biedniejszej szlachty (Jean Baptiste Colbert, Louis François Michel Le Tevier, Arnould de Pomponne, Colbert de Croiss), osłabiając w ten sposób polityczne znaczenie arystokracji. Uważa się go za ucieleśnienie absolutyzmu ("państwo to ja"), gdyż sprawował nieograniczoną władzę. Przyczynił się do rozkwitu gospodarczego Francji poprzez wspieranie rzemiosła, handlu i rozwoju manufaktur. Dzięki uporządkowaniu finansów państwa stworzył też silną armię i nowoczesną flotę, chcąc uczynić z Francji pierwszą potęgę w Europie i powiększyć jej terytorium.
Z tego powodu angażował się w liczne konflikty zbrojne: np. w latach 1667-68 walczył z Hiszpanią o Flandrię, a w latach 1672-79 - o Holandię. Poprzez intrygi i naciski polityczne przyłączył też do Francji Księstwo Dwu Mostów, Luksemburg, część Lotaryngii i Alzacji ze Strasburgiem. Ta zaborcza polityka sprawiła, że przeciw Ludwikowi XIV powstała koalicja, której główny trzon stanowiły: Holandia, Hiszpania, Szwecja, Anglia i kraje południowoniemieckie (tzw. Liga Augsburska). W rezultacie doprowadziło to do kolejnych wojen w latach 1688-97 oraz 1701-14 (tzw. wojna o sukcesję hiszpańską). Choć terytorialnie Francja nie poniosła strat w tych wojnach (tylko część kolonii w Ameryce Północnej na rzecz Anglii), to jednak przestała być hegemonem w Europie Zachodniej, a wydatki na cele wojenne i rozrzutny tryb życia dworu królewskiego osłabiły gospodarkę państwa.
Chcąc ratować finanse król wprowadził nowy podatek - pogłówne, który uiszczać musiał każdy mieszkaniec państwa francuskiego. W 1685 r. Ludwik XIV uchylił edykt nantejski, co było podyktowane względami politycznymi, gdyż król chciał ugodzić w ten sposób w zorganizowaną opozycję hugenotów. Jednak przyniosło to Francji poważne straty gospodarcze: kraj opuściło ponad 200 tys. przydatnych gospodarce fachowców (głównie kupców i rzemieślników). Król naraził się też przez to na krytykę i wrogość ze strony krajów protestanckich.
Ludwik XIV był też wielkim mecenasem sztuki. Na jego dworze tworzyło wielu artystów i pisarzy, przyczyniając się do rozkwitu francuskiej literatury, muzyki, teatru (Claude Perrault, Jules Hardouin- Mansart, Nicolas Poussin, Claude Lorrain, Pierre Puget, Jean Baptiste Poquelin (Molier), Pierre Corneille i wielu innych). Wersalska rezydencja Króla Słońce stała się niedoścignionym wzorem mody i obyczajowości dworskiej w XVII i XVIII w.
Ludwik XIV- (5 września 1638 - 1 września 1715) z dynastii Burbonów; syn Ludwika XIII i Anny Austriaczki, twórca nowożytnej Francji. Zwany był Królem Słońce i panował we Francji w latach 1643-1715. Zanim jednak osiągnął pełnoletniość, regencję sprawowała za niego matka, choć właściwe rządy były w rękach pierwszego ministra na dworze francuskim - kardynała Mazariniego. Rozwiązał parlament paryski.