Autorem obrazu pod tytułem „Wędrowiec nad morzem mgły“ jest Caspar David Friedrich, niemiecki malarz pochodzący z Niemiec. Dzieło powstało ok. 1817 r. i jest to olej na płótnie, o wymiarach 94,8 × 74,8 cm. Obraz jest przykładem malarstwa romantycznego. Obecnie znajduje się w muzeum sztuki Kunsthalle w Hamburgu.
Tematem obrazu jest nieokiełznana natura, wobec której człowiek jest delikatną, małą istotą, stanowiącą jej element.
Na pierwszym planie widać tytułowego wędrowca, którym jest elegancko ubrany mężczyzna stojący na skalistym urwisku. Jest odwrócony plecami do widza i spogląda w dal. Wiatr potargał jego blond włosy. Ciemna postać mężczyzny i zarys skał wybijają się ponad gęste chmury i mgłę, które do złudzenia przypominają morze, przybierają kształt fal podczas sztormu. Otwierająca się przed wędrowcem przestrzeń wygląda na nieskończoną, niedostępną i niebezpieczną. W oddali rozciągają się kolejne strome i wysokie góry. Krajobraz sprawia wrażenie majestatycznego, wzniosłego.
Artysta zastosował niezwykle przejrzystą kolorystykę. Dominują barwy błękitu, bieli i delikatnego różu, które dobrze oddają charakter przedstawianych zjawisk przyrodniczych. Pojawia się tu złudzenie optyczne, które sprawia, że chmury przypominają wzburzone fale morza.
Obraz Friedricha tworzy nastrój zadumy, a otwierająca się nieskończona przestrzeń, wywołuje wzniosłe uczucia. Widz patrząc na dzieło czuje kruchość życia, ale również potęgę natury, której jest nieodłączną częścią.
Autorem obrazu pod tytułem „Wędrowiec nad morzem mgły“ jest Caspar David Friedrich, niemiecki malarz pochodzący z Niemiec. Dzieło powstało ok. 1817 r. i jest to olej na płótnie, o wymiarach 94,8 × 74,8 cm. Obraz jest przykładem malarstwa romantycznego. Obecnie znajduje się w muzeum sztuki Kunsthalle w Hamburgu.
Tematem obrazu jest nieokiełznana natura, wobec której człowiek jest delikatną, małą istotą, stanowiącą jej element.
Na pierwszym planie widać tytułowego wędrowca, którym jest elegancko ubrany mężczyzna stojący na skalistym urwisku. Jest odwrócony plecami do widza i spogląda w dal. Wiatr potargał jego blond włosy. Ciemna postać mężczyzny i zarys skał wybijają się ponad gęste chmury i mgłę, które do złudzenia przypominają morze, przybierają kształt fal podczas sztormu. Otwierająca się przed wędrowcem przestrzeń wygląda na nieskończoną, niedostępną i niebezpieczną. W oddali rozciągają się kolejne strome i wysokie góry. Krajobraz sprawia wrażenie majestatycznego, wzniosłego.
Artysta zastosował niezwykle przejrzystą kolorystykę. Dominują barwy błękitu, bieli i delikatnego różu, które dobrze oddają charakter przedstawianych zjawisk przyrodniczych. Pojawia się tu złudzenie optyczne, które sprawia, że chmury przypominają wzburzone fale morza.
Obraz Friedricha tworzy nastrój zadumy, a otwierająca się nieskończona przestrzeń, wywołuje wzniosłe uczucia. Widz patrząc na dzieło czuje kruchość życia, ale również potęgę natury, której jest nieodłączną częścią.