Temat Adama i Ewy mający w dziejach sztuki długą metrykę, Dürer wykorzystał jako okazję do przedstawienia idealnej ludzkiej figury. Temat ten, był wówczas swego rodzaju alibi dla artysty zainteresowanego nagością człowieka oraz studiami nad proporcjami, anatomią i ruchem człowieka. Artysta wykorzystując doświadczenia z przedstawieniami aktów (zwłaszcza w rysunku), w obu obrazach ukazał piękno ludzkie w italianizującej wersji. Priorytetem artysty nie był bynajmniej biblijny wątek pierwszych rodziców, lecz studium człowieka w naturalnej wielkości. Kolorystyka dzieła jest, w przeciwieństwie do wcześniejszych dzieł z oeuvre artysty, bardzo monochromatyczna; w celu wyeksponowania dynamicznych sylwetek Adama i Ewy twórca użył neutralnego mrocznego tła. Koloryt oscyluje wokół tonacji cielistych, wyciszonych brązów i zieleni. W stosunku do powstałej trzy lata wcześniej grafiki o tymże samym tytule, sylwetki postaci zyskały na smukłości. Przez delikatny, rysunkowy modelunek światłocieniowy, postacie charakteryzują się subtelnością i wdziękiem.
Adam i Ewa - obraz renesansowego włoskiego malarza Tycjana
Obraz przedstawia scenę grzechu pierworodnego jakiego dopuścili się pierwsi ludzie na Ziemi - Adam i Ewa. Motyw został zaczerpnięty z Księgi Rodzaju i był jednym z najpopularniejszym w malarstwie europejskim; stanowi jeden z nielicznych epizodów Starego Testamentu, gdzie obok siebie pojawiają się nadzy mężczyzna i kobieta. Tycjan, zgodnie z ikonografią religijną, ukazał Adama po prawej stronie drzewa, oznaczającej "dobro", a Ewę po lewej jako symbol grzechu. Pomiędzy nimi na drzewie ukazany został wąż w postaci dziecka. Podaje on zakazany owoc Ewie. Adam powstrzymuje ją a jego postawa zdradza strach i napięcie. Pod stopami Ewy leży lis - symbol zła i zmysłowości.
Temat Adama i Ewy mający w dziejach sztuki długą metrykę, Dürer wykorzystał jako okazję do przedstawienia idealnej ludzkiej figury. Temat ten, był wówczas swego rodzaju alibi dla artysty zainteresowanego nagością człowieka oraz studiami nad proporcjami, anatomią i ruchem człowieka. Artysta wykorzystując doświadczenia z przedstawieniami aktów (zwłaszcza w rysunku), w obu obrazach ukazał piękno ludzkie w italianizującej wersji. Priorytetem artysty nie był bynajmniej biblijny wątek pierwszych rodziców, lecz studium człowieka w naturalnej wielkości. Kolorystyka dzieła jest, w przeciwieństwie do wcześniejszych dzieł z oeuvre artysty, bardzo monochromatyczna; w celu wyeksponowania dynamicznych sylwetek Adama i Ewy twórca użył neutralnego mrocznego tła. Koloryt oscyluje wokół tonacji cielistych, wyciszonych brązów i zieleni. W stosunku do powstałej trzy lata wcześniej grafiki o tymże samym tytule, sylwetki postaci zyskały na smukłości. Przez delikatny, rysunkowy modelunek światłocieniowy, postacie charakteryzują się subtelnością i wdziękiem.
Myśle ze troche pomogłem
Adam i Ewa - obraz renesansowego włoskiego malarza Tycjana
Obraz przedstawia scenę grzechu pierworodnego jakiego dopuścili się pierwsi ludzie na Ziemi - Adam i Ewa. Motyw został zaczerpnięty z Księgi Rodzaju i był jednym z najpopularniejszym w malarstwie europejskim; stanowi jeden z nielicznych epizodów Starego Testamentu, gdzie obok siebie pojawiają się nadzy mężczyzna i kobieta. Tycjan, zgodnie z ikonografią religijną, ukazał Adama po prawej stronie drzewa, oznaczającej "dobro", a Ewę po lewej jako symbol grzechu. Pomiędzy nimi na drzewie ukazany został wąż w postaci dziecka. Podaje on zakazany owoc Ewie. Adam powstrzymuje ją a jego postawa zdradza strach i napięcie. Pod stopami Ewy leży lis - symbol zła i zmysłowości.