Bracia Stefan i Zbigniew po zwycięskiej bitwie wracają do domu. Składają,,śluby kawalerskie'', aby w razie potrzeby być gotowym do walki i służyć ojczyźnie. Przybywa Cześnikowa, która chce ich wyswatać. Dowiedziawszy się, że bracia udają się w podróż do Kalinowa - do Miecznika- próbuje ich odwieść od tego zamiaru. Zbigniew i Stefan nie słuchają jej i wyruszają do Kalinowa.
Akt II
Wigilię Nowego Roku siostry Hanna i Jadwiga postanawiają spędzić na wróżbach. W wytopionym wosku otrzymują kształty zbliżone do przyłbicy i szyszaka. Pan Damazy, który jest adoratorem jednej z sióstr nie jest tym zachwycony. Miecznik oznajmia, jakich chciałby mieć zięciów: walecznych i szlachetnych patriotów. Przybywa Cześnikowa, która chcąc wyrobić ,,złą markę'' braciom nazywa ich tchórzami. Próbuje w ten sposób zniechęcić córki Miecznika do zapoznania się ze Stefanem
i Zbigniewem.
Wtem z polowania przybywają myśliwi kłócąc się, kto z nich zabił odyńca. Wkrótce okazuje się, że sprawcami trafnego strzału byli przejeżdżający tamtędy bracia.
Siostry Hanna i Jadwiga chcąc zadrwić z walecznych braci wpadają na pomysł, by wystraszyć ich w nocy. Podobne plany snują Damazy oraz Skołuba, którego duma została urażona po tym jak dowiedział się, kto zastrzelił dzika.
Akt III
Skołuba opowiada Maciejowi jak straszne i dziwne zjawiska mają tu miejsce w nocy. Gdy Skołuba wychodzi nagle wiszące na ścianie portrety prababek zaczynają się poruszać. Sprawczyniami tego są Hanna i Jadwiga ukryte za obrazami. Maciej ucieka, a śmiejący się bracia udają się na spoczynek do swoich pokoi. Ale Stefan zaczyna marzyć o pięknych, niebieskich oczach Hanny, a pojawiająca się melodia kuranta, (którą uruchamia chowający się w zegarze Damazy) przypomina mu nieżyjącą już matkę.
Przychodzi Zbigniew, który nie może spać, ponieważ zakochał się w Jadwidze. Po chwili zauważają ruch za obrazami i wychodzą, by złapać sprawców. Maciej zostaje sam w pomieszczeniu. Wtem z zegara próbuje się wydostać schowany w nim Damazy, Maciej go jednak przyłapuje. Po chwili wracają bracia, a Damazy opowiada im legendę o strasznych czynach popełnionych we dworze, na co wskazywać ma nazwa, ,straszny dwór''.
Bracia postanawiają natychmiast opuścić dwór.
Akt IV
Zbigniew i Stefan oznajmiają Miecznikowi, że mają zamiar wyjechać. Ten natomiast posądza ich o tchórzostwo. Jednak całe zdarzenie relacjonuje mu Maciej wyjaśniając, jakie są prawdziwe powody wyjazdu młodzików. Miecznik nie wiele myśląc pragnie przedstawić całą prawdę dworu w Kalinowie. Wtem nadjeżdża kulig, w którym bierze udział przebrany Damazy. Miecznik zadaje pytanie Damazemu, dlaczego opowiedział tak nieprawdziwą historię i wprowadził Zbigniewa i Stefana w błąd. Damazy próbuje się wykręcić, po czym wyznaje, że kierowała nim miłość do córki Miecznika. Widząc jednak złowrogie miny obu młodzieńców nie postanawia wyjawić, do której z nich kieruje swoje uczucie. Miecznik odsyła go i postanawia opowiedzieć prawdziwą historię swojego dworu. Pradziadek Miecznika miał dziewięć przepięknych córek. Do nich to właśnie przyjeżdżali młodzieńcy zajeżdżający do Kalinowa prosząc o rękę. Wówczas zazdrosne matki dziewcząt z innych dworków rozpowiadały, że dworek w Kalinowie to ,,Straszny dwór''. Bracia Stefan i Zbigniew proszą Miecznika o błogosławieństwo, gdyż chcą poślubić jego córki. Miecznik wyraża zgodę i błogosławi zakochane pary.
Bracia Stefan i Zbigniew po zwycięskiej bitwie wracają do domu. Składają,,śluby kawalerskie'', aby w razie potrzeby być gotowym do walki i służyć ojczyźnie. Przybywa Cześnikowa, która chce ich wyswatać. Dowiedziawszy się, że bracia udają się w podróż do Kalinowa - do Miecznika- próbuje ich odwieść od tego zamiaru. Zbigniew i Stefan nie słuchają jej i wyruszają do Kalinowa.
Akt II
Wigilię Nowego Roku siostry Hanna i Jadwiga postanawiają spędzić na wróżbach. W wytopionym wosku otrzymują kształty zbliżone do przyłbicy i szyszaka. Pan Damazy, który jest adoratorem jednej z sióstr nie jest tym zachwycony. Miecznik oznajmia, jakich chciałby mieć zięciów: walecznych i szlachetnych patriotów. Przybywa Cześnikowa, która chcąc wyrobić ,,złą markę'' braciom nazywa ich tchórzami. Próbuje w ten sposób zniechęcić córki Miecznika do zapoznania się ze Stefanem
i Zbigniewem.
Wtem z polowania przybywają myśliwi kłócąc się, kto z nich zabił odyńca. Wkrótce okazuje się, że sprawcami trafnego strzału byli przejeżdżający tamtędy bracia.
Siostry Hanna i Jadwiga chcąc zadrwić z walecznych braci wpadają na pomysł, by wystraszyć ich w nocy. Podobne plany snują Damazy oraz Skołuba, którego duma została urażona po tym jak dowiedział się, kto zastrzelił dzika.
Akt III
Skołuba opowiada Maciejowi jak straszne i dziwne zjawiska mają tu miejsce w nocy. Gdy Skołuba wychodzi nagle wiszące na ścianie portrety prababek zaczynają się poruszać. Sprawczyniami tego są Hanna i Jadwiga ukryte za obrazami. Maciej ucieka, a śmiejący się bracia udają się na spoczynek do swoich pokoi. Ale Stefan zaczyna marzyć o pięknych, niebieskich oczach Hanny, a pojawiająca się melodia kuranta, (którą uruchamia chowający się w zegarze Damazy) przypomina mu nieżyjącą już matkę.
Przychodzi Zbigniew, który nie może spać, ponieważ zakochał się w Jadwidze. Po chwili zauważają ruch za obrazami i wychodzą, by złapać sprawców. Maciej zostaje sam w pomieszczeniu. Wtem z zegara próbuje się wydostać schowany w nim Damazy, Maciej go jednak przyłapuje. Po chwili wracają bracia, a Damazy opowiada im legendę o strasznych czynach popełnionych we dworze, na co wskazywać ma nazwa, ,straszny dwór''.
Bracia postanawiają natychmiast opuścić dwór.
Akt IV
Zbigniew i Stefan oznajmiają Miecznikowi, że mają zamiar wyjechać. Ten natomiast posądza ich o tchórzostwo. Jednak całe zdarzenie relacjonuje mu Maciej wyjaśniając, jakie są prawdziwe powody wyjazdu młodzików. Miecznik nie wiele myśląc pragnie przedstawić całą prawdę dworu w Kalinowie. Wtem nadjeżdża kulig, w którym bierze udział przebrany Damazy. Miecznik zadaje pytanie Damazemu, dlaczego opowiedział tak nieprawdziwą historię i wprowadził Zbigniewa i Stefana w błąd. Damazy próbuje się wykręcić, po czym wyznaje, że kierowała nim miłość do córki Miecznika. Widząc jednak złowrogie miny obu młodzieńców nie postanawia wyjawić, do której z nich kieruje swoje uczucie. Miecznik odsyła go i postanawia opowiedzieć prawdziwą historię swojego dworu. Pradziadek Miecznika miał dziewięć przepięknych córek. Do nich to właśnie przyjeżdżali młodzieńcy zajeżdżający do Kalinowa prosząc o rękę. Wówczas zazdrosne matki dziewcząt z innych dworków rozpowiadały, że dworek w Kalinowie to ,,Straszny dwór''. Bracia Stefan i Zbigniew proszą Miecznika o błogosławieństwo, gdyż chcą poślubić jego córki. Miecznik wyraża zgodę i błogosławi zakochane pary.