Odkrycie i występowanie w przyrodzie. Ołów był znany w czasach prehistorycznych. Znaleziono ołowiane monety sprzed 7000 lat. Starożytni Rzymianie budowali ołowiane rurociągi.Zastosowanie ołowiu. Z ołowiu wyrabia się rury do kwasów: siarkowego, siarkawego, fosforowego oraz rury kanalizacyjne. Ołowiem wykłada się komory, wieże i wanny do produkcji kwasu siarkowego, celulozy i wapna bielącego. Ekrany ołowiane zabezpieczające przed promieniowaniem gamma i rentgenowskim są stosowane w lecznictwie i laboratoriach naukowych. Z ołowiu wykonuje się pojemniki do przechowywania i transportu nuklidów promieniotwórczych. Ponadto ołów stosuje się do wyrobu płyt akumulatorowych, pokrywania kabli elektrycznych, wytwarzania stopu używanego w drukarstwie, do wyrobu rdzeni pocisków karabinowych, szkła ołowiowego i różnych związków ołowiu. Zastosowanie związków ołowiu. Glejta ołowiana PbO jest używana do wulkanizowania kauczuku, a minia Pb3O4 w postaci farby olejnej jako środek zabezpieczający żelazo przed korozją. Azydek ołowiu Pb(N3)2 ma zastosowanie jako materiał inicjujący w spłonkach detonujących. Czteroetylek ołowiu Pb(C2H5)4 jest stosowany jako środek przeciwstukowy do benzyn silnikowych.Otrzymywanie. Ołów otrzymuje się metodą hutniczą i elektrolityczną. Prażenie galeny PbS w atmosferze tlenu daje tlenek PbO, który następnie redukuje się węglem do metalicznego ołowiu. Najnowsza metoda otrzymywania ołowiu polega na elektrolizie PbS w stopionym chlorku ołowiawym, przy czym na katodzie wydziela się ołów a na anodzie siarka.
Odkrycie i występowanie w przyrodzie. Ołów był znany w czasach prehistorycznych. Znaleziono ołowiane monety sprzed 7000 lat. Starożytni Rzymianie budowali ołowiane rurociągi.Zastosowanie ołowiu. Z ołowiu wyrabia się rury do kwasów: siarkowego, siarkawego, fosforowego oraz rury kanalizacyjne. Ołowiem wykłada się komory, wieże i wanny do produkcji kwasu siarkowego, celulozy i wapna bielącego. Ekrany ołowiane zabezpieczające przed promieniowaniem gamma i rentgenowskim są stosowane w lecznictwie i laboratoriach naukowych. Z ołowiu wykonuje się pojemniki do przechowywania i transportu nuklidów promieniotwórczych. Ponadto ołów stosuje się do wyrobu płyt akumulatorowych, pokrywania kabli elektrycznych, wytwarzania stopu używanego w drukarstwie, do wyrobu rdzeni pocisków karabinowych, szkła ołowiowego i różnych związków ołowiu. Zastosowanie związków ołowiu. Glejta ołowiana PbO jest używana do wulkanizowania kauczuku, a minia Pb3O4 w postaci farby olejnej jako środek zabezpieczający żelazo przed korozją. Azydek ołowiu Pb(N3)2 ma zastosowanie jako materiał inicjujący w spłonkach detonujących. Czteroetylek ołowiu Pb(C2H5)4 jest stosowany jako środek przeciwstukowy do benzyn silnikowych.Otrzymywanie. Ołów otrzymuje się metodą hutniczą i elektrolityczną. Prażenie galeny PbS w atmosferze tlenu daje tlenek PbO, który następnie redukuje się węglem do metalicznego ołowiu. Najnowsza metoda otrzymywania ołowiu polega na elektrolizie PbS w stopionym chlorku ołowiawym, przy czym na katodzie wydziela się ołów a na anodzie siarka.