Do królestwa Hadesa prowadziło z ziemi kilka wejść, na ogół były to pieczary lub rozpadliny skalne. Państwo podziemne miało dość skomplikowaną topografię, trudną do opisania ze względu na sprzeczne wersje występujące w różnych mitach. Otaczały je liczne rzeki: - Styks - opływał podziemia aż dziewięciokrotnie. Na wodę Styksu bogowie składali straszliwą przysięgę, której nie wolno było naruszyć. W Styksie Tetyda kąpała Achillesa, aby zapewnić mu nieśmiertelność- błotnisty Acheron, którego brzegi porastała trzcina - w łodzi stary Charon przewoził dusze zmarłych. Opłata za przeprawę była umiarkowana, Charon pobierał jednego obola, którą to monetę wkładano zmarłym w usta;
- dopływem Acheronu był Kokytos, rzeka jęków o lodowatej wodzie, płynąca równolegle do Styksu,
- ten kierunek przybierał też nurt Periflegetonu, rzeki ognistej;
- w królestwie Hadesa znajdowała się Lete. Wypicie wody z tej rzeki (lub źródła) przynosiło duszom zmarłych zapomnienie.
W Hadesie duchy zmarłych wiodły smętny żywot. Niektórym dane było wykonywać te same czynności, co za życia na ziemi: myśliwy Orion ścigał zwierzynę, król Minos zaś sprawował sądy. W państwie zmarłych znajdowały się wydzielone miejsca nagrody i kary; dusze herosów przebywały na Polach Elizejskich lub na Wyspach Szczęśliwych, które umieszczano albo pod ziemią, albo gdzieś na Oceanie Atlantyckim lub na Morzu Czarnym. Miejsce wiecznej kary znajdowało się w Tartarze. Była to straszliwa otchłań pod królestwem Hadesa, tak oddalona od reszty świata zmarłych, jak ziemia jest oddalona od nieba. Było to miejsce, gdzie Syzyf bez przerwy toczył swój kamień, a Tantal cierpiał głód i pragnienie.
Ze światem podziemnym była ściśle związana Hekate - prastara bogini wzywana w czasie praktyk magicznych, okrutna, ale dająca się niekiedy przebłagać, boginie zemsty - Erynie, córki Ziemi lub Nocy, przerażające czarne istoty o wężach zamiast włosów, które dręczyły morderców, zsyłając na nich napady szału.
W podziemiach mieszkały potwory i odrażające straszydła - Chimera, Gorgona, Cerber, piekielny pies o trzech głowach i wężowym ogonie; wpuszczał on wszystkich, nikomu jednak nie pozwalał powrócić na ziemię.
Do królestwa Hadesa prowadziło z ziemi kilka wejść, na ogół były to pieczary lub rozpadliny skalne. Państwo podziemne miało dość skomplikowaną topografię, trudną do opisania ze względu na sprzeczne wersje występujące w różnych mitach. Otaczały je liczne rzeki: - Styks - opływał podziemia aż dziewięciokrotnie. Na wodę Styksu bogowie składali straszliwą przysięgę, której nie wolno było naruszyć. W Styksie Tetyda kąpała Achillesa, aby zapewnić mu nieśmiertelność- błotnisty Acheron, którego brzegi porastała trzcina - w łodzi stary Charon przewoził dusze zmarłych. Opłata za przeprawę była umiarkowana, Charon pobierał jednego obola, którą to monetę wkładano zmarłym w usta;
- dopływem Acheronu był Kokytos, rzeka jęków o lodowatej wodzie, płynąca równolegle do Styksu,
- ten kierunek przybierał też nurt Periflegetonu, rzeki ognistej;
- w królestwie Hadesa znajdowała się Lete. Wypicie wody z tej rzeki (lub źródła) przynosiło duszom zmarłych zapomnienie.
W Hadesie duchy zmarłych wiodły smętny żywot. Niektórym dane było wykonywać te same czynności, co za życia na ziemi: myśliwy Orion ścigał zwierzynę, król Minos zaś sprawował sądy. W państwie zmarłych znajdowały się wydzielone miejsca nagrody i kary; dusze herosów przebywały na Polach Elizejskich lub na Wyspach Szczęśliwych, które umieszczano albo pod ziemią, albo gdzieś na Oceanie Atlantyckim lub na Morzu Czarnym. Miejsce wiecznej kary znajdowało się w Tartarze. Była to straszliwa otchłań pod królestwem Hadesa, tak oddalona od reszty świata zmarłych, jak ziemia jest oddalona od nieba. Było to miejsce, gdzie Syzyf bez przerwy toczył swój kamień, a Tantal cierpiał głód i pragnienie.
Ze światem podziemnym była ściśle związana Hekate - prastara bogini wzywana w czasie praktyk magicznych, okrutna, ale dająca się niekiedy przebłagać, boginie zemsty - Erynie, córki Ziemi lub Nocy, przerażające czarne istoty o wężach zamiast włosów, które dręczyły morderców, zsyłając na nich napady szału.
W podziemiach mieszkały potwory i odrażające straszydła - Chimera, Gorgona, Cerber, piekielny pies o trzech głowach i wężowym ogonie; wpuszczał on wszystkich, nikomu jednak nie pozwalał powrócić na ziemię.