Opisz (minimum 10 zdań) jeden z obyczajów rycerskich.
Obyczaje:
-ślubowanie
-pasowanie na rycerza
-pojedynki i turnieje
- polowania
-usługiwanie damą przy stole
-podawanie damie wody święconej w kościele
-przyjmowanie upominków od damy serca przed wyjazdem na wojnie
More Questions From This User See All
Obyczajem, który wybrałam do opisu jest ślubowanie. Polega ono na tym, że rycerz wybiera damę swojego serca i ślubuje jej np. Tak jak Zbyszko Danusi, że w Krakowie nad karczmą powiesi tarczę na której napisze, iż Danuta jest najurodziwszą i najcnotliwszą między pannami, które są we wszystkich królestwach, a jeśli ktoś się z nim sprzeciwi to Zbyszko będzie znim walczył. Także ślubował Danuśce, że przyniesie jej pawie pióra z czubów niemieckich, by pomścić śmierć jej matki oraz ślubował jej, że będzie usługiwał jej i innym damom przy stole. Dama ta niekoniecznie musiała w przyszłości zostać jego żoną, zdarzały się przypadki, że rycerz składał ślubowanie przed małżonką swego władcy albo innego ważnego rycerza. Obyczaj rycerskiego ślubowania nie był wprawdzie polski, jednakże Mazowsze, leżąc na rubieży niemieckiej i widując często rycerzy z dalekich nawet krajów, znało go lepiej nawet niż inne dzielnice i naśladowało dość często.
Wybrałam ten rodzaj obyczajów rycerskich, dlatego, że podoba mi się bardzo ten obyczaj, gdyż rycerze byli bardzo uprzejmi i mili dla dam i nigdy nie pozwolili by sobie na niegrzeczne i nieuprzejme zachowanie wobec dam. Chciała bym, aby dzisiejsi chłopcy byli bardziej rycerscy, chociażby pod tym względem.
Ślubowanie-rycerz wybierał damę swojego serca i ślubował jej wierną służbę. Dama ta niekoniecznie musiała w przyszłości zostać jego żona, zdarzały się przypadki, że rycerz składał ślubowanie przed małżonką swego władcy albo innego ważnego rycerza. Zwyczaj składania ślubów na przełomie XIV/XV wieku nie był jeszcze bardzo powszechny. Najlepszy dowód, że Maćko z Bogdańca traktuje śluby Zbyszka Jako młodzieńczy wybryk, Fanaberię, której nie trzeba traktować poważnie. Pojedynki- kiedy panował pokój, pojedynki i turnieje były jedynym sposobem na wykazanie się przez rycerza umiejętnościami i walecznością. Pojedynki były też szansą na wzbogacenie się, ponieważ często zwycięzca zabierał od pokonanego jego własność- konia, zbroję, łupy wojenne. Rycerz wyzywany na pojedynek nie mógł odmówić w nim udziału, ponieważ uznano by go za tchórza. Chyba ze wyzywający nie był jeszcze pasowany na rycerza, wówczas jego pasowanemu i bardziej zasłużonemu przeciwnikowi nie godziło się walczyć z nierównym sobie. Od uczestnictwa w pojedynkach mogli także wymigać się rycerze zakonni.