Kazimierz Dolny to miasto w województwie lubelskim, w powiecie puławskim. Miasto jest położone nad Wisłą w zachodniej części Płaskowyżu Nałęczowskiego.
Początki osady sięgają XI wieku. Na jednym ze wzgórz istniała osada zwana Wietrzną Górą, należąca do zakonu benedyktynów. W 1181 roku osadę Kazimierz Sprawiedliwy przekazał norbertankom z podkrakowskiego Zwierzyńca. Norbertanki zmieniły nazwę osady na Kazimierz (imię darczyńcy).
Pierwotna osada wyrosła przy przeprawie przez Wisłę, co wiązało się z pobieraniem cła. zapewniało ono wtedy stały rozwój Kazimierza. Wkrótce po tym, jak na początku XIV wieku Kazimierz wrócił w ręce królewskie, Kazimierz Wielki ulokował tu miasto.
Rozwój miasta nastąpił w II połowie XVI wieku i związany był z szybko rosnącym handlem zbożem, spławianym Wisłą do Gdańska. Pełny rozkwit miasta przypadł na I połowę XVII wieku. Wtedy to powstały najważniejsze budowle Kazimierza.
Złoty wiek Kazimierza skończył się w lutym 1656 r. wraz z spaleniem miasta i zamku przez wojska króla szwedzkiego Karola Gustawa. Powtarzające się przemarsze wojsk i późniejsza zaraza przyczyniły się do upadku miasta.
Od końca XIX w. Kazimierz Dolny stał się miejscowością wypoczynkową. W okolicznych wąwozach zaczęły powstawać wille i pensjonaty dla letników przede wszystkim z Lublina i Warszawy.
Po wojnie 1923 r. kiedy to profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie - Tadeusz Pruszkowski przywiózł swoich uczniów na plener malarski, artyści bez reszty zawładnęli miastem. Za artystami coraz liczniej przyjeżdżali turyści. Tak zostało do dziś dnia. Mimo wielkich strat jakie przyniosła II wojna światowa, udało się się jednak miasteczko odbudować, głownie dzięki pracy architekta Karola Sicińskiego. Artyści malują nadal w Kazimierzu, a sztuka wyznacza dzisiejszą tożsamość miasta.
Kazimierz Dolny to miasto w województwie lubelskim, w powiecie puławskim. Miasto jest położone nad Wisłą w zachodniej części Płaskowyżu Nałęczowskiego.
Początki osady sięgają XI wieku. Na jednym ze wzgórz istniała osada zwana Wietrzną Górą, należąca do zakonu benedyktynów. W 1181 roku osadę Kazimierz Sprawiedliwy przekazał norbertankom z podkrakowskiego Zwierzyńca. Norbertanki zmieniły nazwę osady na Kazimierz (imię darczyńcy).
Pierwotna osada wyrosła przy przeprawie przez Wisłę, co wiązało się z pobieraniem cła. zapewniało ono wtedy stały rozwój Kazimierza. Wkrótce po tym, jak na początku XIV wieku Kazimierz wrócił w ręce królewskie, Kazimierz Wielki ulokował tu miasto.
Rozwój miasta nastąpił w II połowie XVI wieku i związany był z szybko rosnącym handlem zbożem, spławianym Wisłą do Gdańska. Pełny rozkwit miasta przypadł na I połowę XVII wieku. Wtedy to powstały najważniejsze budowle Kazimierza.
Złoty wiek Kazimierza skończył się w lutym 1656 r. wraz z spaleniem miasta i zamku przez wojska króla szwedzkiego Karola Gustawa. Powtarzające się przemarsze wojsk i późniejsza zaraza przyczyniły się do upadku miasta.
Od końca XIX w. Kazimierz Dolny stał się miejscowością wypoczynkową. W okolicznych wąwozach zaczęły powstawać wille i pensjonaty dla letników przede wszystkim z Lublina i Warszawy.
Po wojnie 1923 r. kiedy to profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie - Tadeusz Pruszkowski przywiózł swoich uczniów na plener malarski, artyści bez reszty zawładnęli miastem. Za artystami coraz liczniej przyjeżdżali turyści. Tak zostało do dziś dnia. Mimo wielkich strat jakie przyniosła II wojna światowa, udało się się jednak miasteczko odbudować, głownie dzięki pracy architekta Karola Sicińskiego. Artyści malują nadal w Kazimierzu, a sztuka wyznacza dzisiejszą tożsamość miasta.