natuska147
Jaskinia Lascaux koło Montignac, w dolinie Vézère (dep. Dordogne, reg. Akwitania), została odkryta przypadkowo 8 września 1940 roku przez czterech chłopców podczas wycieczki. Jest niezbyt głęboka, bowiem najdłuższe korytarze nie przekraczają 100 m długości. Od samego niemal wejścia otaczają widza wielkie (5 m) i drobne malowidła o żywych barwach: żelaziste czerwienie i ugry, prawie fioletowe czernie i brązy oraz biel i żółć, a wszystko to na złotawym tle wapiennych ścian. Największe postacie wydają się górować nad całym tłumem mniejszych motywów, umieszczonych poniżej, czasami częściowo zakrytych. Cały ten zespół malowideł nie powstał oczywiście w jednorazowym akcie twórczym. Zapewne narastał i przeobrażał się służąc wielu kolejnym pokoleniom. Obecność jednak dzieł wcześniejszych z pewnością musiała jakoś oddziaływać na kompozycje powstałe później. Malowidła z Lascaux zostały wykonane przez ludność wczesnej kultury magdaleńskiej i zaliczone do stylu III rozwoju sztuki naskalnej (17,0–16,5 tys. lat temu). Są one bardzo realistyczne. Centralne miejsce w nich zajmują koń i bizon, następnie renifery, koziorożce i kozice, a trzecioplanowe wizerunki drapieżników: niedźwiedzia jaskiniowego i lwa jaskiniowego. W 1983 roku otwarto dla zwiedzających Lascaux II, kopię jaskini Lascaux, odtwarzając wiernie dwie najważniejsze galerie: „Salę Byków” i „Galerię Osiową” (Diverticule axial), w których znajduje się 90% wszystkich przedstawień. Wszystkie malowidła odtworzono za pomocą technik stosowanych w paleolicie. Proszee.. i licze na naaj ;p