Alfabet: Wikingowie posiadali własny alfabet. Było to pismo złożone z liter zwanych runami. Niegdyś alfabet składał się z dwudziestu czterech liter ale w okresie wikińskim zredukowano go do 16. Pismo to pochodziło prawdopodobnie od pisma etrusków lub pisma łacińskiego. Składało się z bardzo uproszczonych form, które były łatwe do wyrycia. Runami pisano na drewnie, kości metalu i kamieniach. Najbardziej zdumiewającymi przykładami pisma runicznego są napisy na wolno stojących, pionowych głazach. Opisują one wyczyny wojowników, osiągnięcia zmarłych i upamiętniają ważne wydarzenia. Napisy zabarwiano niekiedy krwią lub czerwonym barwnikiem. Wyprawy: Wikingowie rozpoczęli swoje najazdy pod koniec 8 wieku. Łupili wtedy przybrzeżne wioski położone u wybrzeży północnej Anglii. Od około 830 roku rozpoczęli gwałtowne i częste najazdy na Wyspy Brytyjskie a także zachodnie i południowe wybrzeża Europy. W tym czasie osiedlili się także na Rusi. Wyprawy Wikingów nasiliły się najbardziej na przełomie 10 i 11 wieku. Wtedy osiedlali się i zakładali państwa. W roku 911 na wybrzeżu normandzkim. Z początkiem 10 wieku w Anglii a w latach 1016- 1091 także na wybrzeżach Italii i Sycylii. W tym okresie zakładali również swoje kolonie na Grenlandii i Islandii. W roku 1000 dotarli także do Ameryki. Ostateczne najazdy wikingów ustały około roku 1100. Wtedy większość społeczności wikińskiej przeszła na chrześcijaństwo i stała się mniej wojownicza. Ojczyzną wikingów jest Szwecja, Norwegia i Dania. Codzienne zajęcia: Poza rozbojami i podróżami kupieckimi wikingowie na co dzień zajmowali się rolnictwem. Najważniejszymi zbożami uprawianymi przez nich były: żyto, jęczmień i owies, rzadziej pszenica. Powszechnie uprawiano także groch, fasolę, warzywa korzeniowe i kapustę. Wikingowie posługiwali się także radłem, czyli prymitywnym, drewnianym pługiem, który przygotowywał ziemię pod zasiew. Zboża i siano ścinano przy pomocy żelaznego sierpa. Inną roślinność zbierano specjalnym tzw. nożem do liści. Używali także drewnianych wideł, łopat i cepów. Wszystko co posiadano tworzono ręcznie, począwszy od odzieży , zabawki i narzędzia kuchenne. Sprowadzane z zagranicy przyprawy i wina trafiały na stoły bogatych.
Alfabet:
Wikingowie posiadali własny alfabet. Było to pismo złożone z liter zwanych runami. Niegdyś alfabet składał się z dwudziestu czterech liter ale w okresie wikińskim zredukowano go do 16. Pismo to pochodziło prawdopodobnie od pisma etrusków lub pisma łacińskiego. Składało się z bardzo uproszczonych form, które były łatwe do wyrycia. Runami pisano na drewnie, kości metalu i kamieniach. Najbardziej zdumiewającymi przykładami pisma runicznego są napisy na wolno stojących, pionowych głazach. Opisują one wyczyny wojowników, osiągnięcia zmarłych i upamiętniają ważne wydarzenia. Napisy zabarwiano niekiedy krwią lub czerwonym barwnikiem.
Wyprawy:
Wikingowie rozpoczęli swoje najazdy pod koniec 8 wieku. Łupili wtedy przybrzeżne wioski położone u wybrzeży północnej Anglii. Od około 830 roku rozpoczęli gwałtowne i częste najazdy na Wyspy Brytyjskie a także zachodnie i południowe wybrzeża Europy. W tym czasie osiedlili się także na Rusi. Wyprawy Wikingów nasiliły się najbardziej na przełomie 10 i 11 wieku. Wtedy osiedlali się i zakładali państwa. W roku 911 na wybrzeżu normandzkim. Z początkiem 10 wieku w Anglii a w latach 1016- 1091 także na wybrzeżach Italii i Sycylii. W tym okresie zakładali również swoje kolonie na Grenlandii i Islandii. W roku 1000 dotarli także do Ameryki. Ostateczne najazdy wikingów ustały około roku 1100. Wtedy większość społeczności wikińskiej przeszła na chrześcijaństwo i stała się mniej wojownicza. Ojczyzną wikingów jest Szwecja, Norwegia i Dania.
Codzienne zajęcia:
Poza rozbojami i podróżami kupieckimi wikingowie na co dzień zajmowali się rolnictwem. Najważniejszymi zbożami uprawianymi przez nich były: żyto, jęczmień i owies, rzadziej pszenica. Powszechnie uprawiano także groch, fasolę, warzywa korzeniowe i kapustę. Wikingowie posługiwali się także radłem, czyli prymitywnym, drewnianym pługiem, który przygotowywał ziemię pod zasiew. Zboża i siano ścinano przy pomocy żelaznego sierpa. Inną roślinność zbierano specjalnym tzw. nożem do liści. Używali także drewnianych wideł, łopat i cepów. Wszystko co posiadano tworzono ręcznie, począwszy od odzieży , zabawki i narzędzia kuchenne. Sprowadzane z zagranicy przyprawy i wina trafiały na stoły bogatych.