Arabowie jak wszystkie ludy Bliskiego Wschodu, są kulturą patriarchalną. Gościnność i odwaga są w tej kulturze dwoma najważniejszymi zaletami człowieka. Od czasów Mahometa jej nieodłącznym elementem jest islam. Jednak jaszcze przed islamem Arabowie chętnie tworzyli literaturę, jednak ze względu na małe rozpowszechnienie pisma była to głównie twórczość ustna. Rozwinięto tam skomplikowaną, sformalizowaną poezję, w której z reguły opisywano trzy tematy: pustynię, kobietę i wielbłąda. Istniało 16 gatunków poetyckich, znanych jako bihar. Niewątpliwie największym osiągnięciem pogańskiej kultury arabskiej są mualki, czyli poematy autorów takich jak: Imru al.-Kajs, Labid ibn Rabia i Antara idn Szaddad, które zostały wyhaftowane złotem na jedwabiu i zawieszone w świątyni Kaaba. Proza cieszyła się mniejszym powodzeniem jednak należy wymienić dzieło historyczne Dni Arabów. Okresem największego rozkwitu kultury arabskiej było średniowiecze. Arabowie zdołali przyswoić sobie i pogodzić z islamem większość kultury hellenistycznej dominującej na podbitych przez nich terenach. Upowszechnili oni niektóre rośliny : :ryż, trzcinę cukrową, palmę daktylową. Od obcych ludów przejęli tajemnicę wytopu i przerobu stali; rozwinęli swoje umiejętności tak, że produkowana przez ich broń nie miała sobie równych. Uczeni Arabscy przetłumaczyli wiele utworów autorów starożytnych. Zajmowali się matematyką i astronomią; wprowadzili oni takie nazwy jak algebra, logarytm, alchemia, alkohol. Byli też znakomitymi lekarzami. W kulturze arabskiej dominują wzorce hellenistyczne i bizantyjskie oraz osiągnięcia techniczne rzymian. Najwspanialszymi osiągnięciami są świątynie - meczety. Do najsłynniejszych należą: Oamara w Kairze, Omajadów w Damaszku oraz Wielki Meczet w Kordobie. Religia zakazuje muzułmanom przedstawiania w sztuce wizerunków Boga, ludzi i zwierząt.
PODBOJE ARABSKIE :
Po śmierci proroka Mahometa jego następcy, chcąc szerzyć nową wiarę, rozpoczęli podboje. Zaatakowali Bizancjum i Persję, które były w tym czasie bardzo osłabione przez trwające nieustannie walki i trudności gospodarcze. Większość ludności tych krajów sama poddała się najeźdźcom. Muzułmanie zajęli Palestynę Mezopotamię i Egipt, gdzie przyjęto ich jako wyzwolicieli. Gdy skierowali się na zachód upadły dwa znaczące dla Chrześcijaństwa miasta Antiochia i Aleksandria. Do końca VII w. Arabowie opanowali całe wybrzeże Północnej Afryki. Na początku VIII w. Ich wojska dotarły do Indii i Chin oraz zajęły Hiszpanię. Do podbojów Arabów skłaniały różne przyczyny, ich własna kraina była biedna i ulegała łatwo przeludnieniu. Byli oni dość tolerancyjni, nie zmuszali podbitej ludności do przyjmowania Islamu. Jednak narzucali prawo rządy i język arabski. Ogromnym państwem arabskim zarządzali Kalifowie. W VIII w. Stolicę przeniesiono z Mekki do Bagdadu. Z czasem państwo rozpadło się na trzy kalifaty ze stolicami w Bagdadzie, Kairze i Kordobie.
Zróżnicowany kulturowo świat arabski, mimo wszelkich podziałów i konfliktów, zachowuje swoją oryginalną tożsamość. Zgodnie z przedmuzułmańską tradycją, żyją jeszcze plemiona, którymi kierują szajchowie w chustach, używający na co dzień telefonu komórkowego. Ich synowie to często specjaliści od najnowszych technologii, mówiący po angielsku z oksfordzkim czy harwardzkim akcentem. Świat arabski integruje islam, prawo muzułmańskie szari′at, ale także literatura, nauka, język arabski, silne związki z tradycją Proroka, tradycje lokalne. Książka przybliża w popularnej formie bogactwo kultury arabskiej, którą zaczynają dopiero poznawać ludzie Zachodu. Rozwija ważne wątki poprzedniej, cieszącej się wielkim uznaniem książki autorki pt. "Archetypy islamu" (2003).
Arabowie jak wszystkie ludy Bliskiego Wschodu, są kulturą patriarchalną. Gościnność i odwaga są w tej kulturze dwoma najważniejszymi zaletami człowieka. Od czasów Mahometa jej nieodłącznym elementem jest islam. Jednak jaszcze przed islamem Arabowie chętnie tworzyli literaturę, jednak ze względu na małe rozpowszechnienie pisma była to głównie twórczość ustna. Rozwinięto tam skomplikowaną, sformalizowaną poezję, w której z reguły opisywano trzy tematy: pustynię, kobietę i wielbłąda. Istniało 16 gatunków poetyckich, znanych jako bihar.
Niewątpliwie największym osiągnięciem pogańskiej kultury arabskiej są mualki, czyli poematy autorów takich jak: Imru al.-Kajs, Labid ibn Rabia i Antara idn Szaddad, które zostały wyhaftowane złotem na jedwabiu i zawieszone w świątyni Kaaba. Proza cieszyła się mniejszym powodzeniem jednak należy wymienić dzieło historyczne Dni Arabów.
Okresem największego rozkwitu kultury arabskiej było średniowiecze. Arabowie zdołali przyswoić sobie i pogodzić z islamem większość kultury hellenistycznej dominującej na podbitych przez nich terenach.
Upowszechnili oni niektóre rośliny : :ryż, trzcinę cukrową, palmę daktylową. Od obcych ludów przejęli tajemnicę wytopu i przerobu stali; rozwinęli swoje umiejętności tak, że produkowana przez ich broń nie miała sobie równych.
Uczeni Arabscy przetłumaczyli wiele utworów autorów starożytnych. Zajmowali się matematyką i astronomią; wprowadzili oni takie nazwy jak algebra, logarytm, alchemia, alkohol. Byli też znakomitymi lekarzami.
W kulturze arabskiej dominują wzorce hellenistyczne i bizantyjskie oraz osiągnięcia techniczne rzymian. Najwspanialszymi osiągnięciami są świątynie - meczety. Do najsłynniejszych należą: Oamara w Kairze, Omajadów w Damaszku oraz Wielki Meczet w Kordobie. Religia zakazuje muzułmanom przedstawiania w sztuce wizerunków Boga, ludzi i zwierząt.
PODBOJE ARABSKIE :
Po śmierci proroka Mahometa jego następcy, chcąc szerzyć nową wiarę, rozpoczęli podboje. Zaatakowali Bizancjum i Persję, które były w tym czasie bardzo osłabione przez trwające nieustannie walki i trudności gospodarcze. Większość ludności tych krajów sama poddała się najeźdźcom. Muzułmanie zajęli Palestynę Mezopotamię i Egipt, gdzie przyjęto ich jako wyzwolicieli. Gdy skierowali się na zachód upadły dwa znaczące dla Chrześcijaństwa miasta Antiochia i Aleksandria.
Do końca VII w. Arabowie opanowali całe wybrzeże Północnej Afryki. Na początku VIII w. Ich wojska dotarły do Indii i Chin oraz zajęły Hiszpanię.
Do podbojów Arabów skłaniały różne przyczyny, ich własna kraina była biedna i ulegała łatwo przeludnieniu. Byli oni dość tolerancyjni, nie zmuszali podbitej ludności do przyjmowania Islamu. Jednak narzucali prawo rządy i język arabski.
Ogromnym państwem arabskim zarządzali Kalifowie. W VIII w. Stolicę przeniesiono z Mekki do Bagdadu. Z czasem państwo rozpadło się na trzy kalifaty ze stolicami w Bagdadzie, Kairze i Kordobie.
Zróżnicowany kulturowo świat arabski, mimo wszelkich podziałów i konfliktów, zachowuje swoją oryginalną tożsamość. Zgodnie z przedmuzułmańską tradycją, żyją jeszcze plemiona, którymi kierują szajchowie w chustach, używający na co dzień telefonu komórkowego. Ich synowie to często specjaliści od najnowszych technologii, mówiący po angielsku z oksfordzkim czy harwardzkim akcentem. Świat arabski integruje islam, prawo muzułmańskie szari′at, ale także literatura, nauka, język arabski, silne związki z tradycją Proroka, tradycje lokalne. Książka przybliża w popularnej formie bogactwo kultury arabskiej, którą zaczynają dopiero poznawać ludzie Zachodu. Rozwija ważne wątki poprzedniej, cieszącej się wielkim uznaniem książki autorki pt. "Archetypy islamu" (2003).