opisz krajobraz polski np.góry w zakopanem, mazury lub morze bałtyckie. Plan opisu: 1.wstęp: co opisuję? (Chciałabym opisać.....) 2.Rozwinięcie: co znajduję się. -na pierwszym planie (najbliżej mnie jest ..) - dalej widzę(dostrzegam,zauważam,znajduję się...) - w oddali (__,,__,,__,,__,,__) określ położenie różnych elementów krajobrazu. Nazwij barwy, wielkości, kształty. 3.Zakończenie: moja ocena(co o tym sądze?) Pliss...;)) Daję najjj. ;) to na pojutrze !!
More Questions From This User See All
tu podałam pare informacji o Mazurach myślę,że już sobie dalej poradzisz licze na naj;] Nazwa Mazury wywodzi się od ludu zasiedlającego te tereny przez Mazowszan, ale po wojnie trzynastoletniej tereny te przypadły w udziale Zakonowi Krzyżackiemu a póżniej księciu Albrechtowi lennikowi korony polskiej (po 1525 r.).
Geograficznie jest to Pojezierze Mazurskie, które cechuje się ogromną liczbą jezior, licznymi wzniesieniami morenowymi, rozległymi lasami, łąkami i mokradłami. Pojezierze Mazurskie możemy podzielić na wschodnie i zachodnie. Na wschodzie Pojezierza mazurskiego od Węgorzewa do Rucianego - Nidy prowadzi szlak wodny, przez jeziora: Mamry, Niegocin, Jagodne, Kanał Tałcki i jeziora Tałty, Mikołajskie, Śniardwy, Seksty, Kanał Jagielińsk na jeziora: Roś, Bełdany do Rucianego – Nidy na jezioro Nidzkie.Tu nad brzegami jeziora położona jest leśniczówka pranie, do której wielokrotnie przybywał Knstatnty Ildefons Gałczyński, gdzie jest dziś Muzeum jemu poświęcone. Płynąc statkami Żeglugi Mazurskiej przez Wielkie Jeziora Mazurskie na trasie obserwujemy znaczną część Mazurskiego Parku Krajobrazowego, który obejmuje północną część Puszczy Piskiej (86 000 ha pow. puszczy). Puszcza leży w południowej części Pojezierza Mazurskiego. Na północy sięga Mikołajek, Mrągowa i Orzysza, na południu sięga po linię dawnej granicy między Polską i Prusami wschodnimi z 1939 roku. Na północy są tereny najbardziej urozmaicone krajobrazowo, dominują tam gliniasto – kamieniste wzgórza morenowe po ostatnim zlodowaceniu bałtyckim. Jest tu mnóstwo głazów narzutowych ze słynnym Półwyspem Fulędzkim, gdzie spoczywa ponad 7 500 głazów. Natomiast największą część puszczy zajmuje dość plaska, sandrowa Równina Mazurska, którą w części południowej urozmaicają ciągi wydm śródlądowych, które są pozostałością po wodach roztopowych dawnego lodowca skandynawskiego. Na południu Puszcza Piska przechodzi stopniowo w Puszczę Kurpiowską. W Puszczy Piskiej dominującą role pełnią bory sosnowe ( 92%). Główną rzeką tego obszaru jest Pisa, która z dopływami ( Turośl, Szkwa, Rozoga i Krutynia) stanowi ważny szlak wodny, który łączy Wielkie Jeziora Mazurskie przez rzekę Narew z rzeką Wisłą.
W skład obszaru wschodniego wchodzą: Pojezierze mrągowskie, Pojezierze Ełckie, Pojezierze Augustowskie, Wielkie Jeziora Mazurskie z puszczami: Piską, Borecką, Rumienicką (częściowo). Tu w kierunku północno – wschodnim rozciąga się Pojezierze Litewskie. Celem zachowania unikalnych krajobrazów przyrodniczych, flory i fauny w 1977 roku utworzono Mazurski Park krajobrazowy o powierzchni 55 000 ha, gdzie strefa ochronna zajmuje dodatkowo 17 000 ha. Utworzony park obejmuje obszary gmin: Mikołajki, Mrągowo, Orzysz, Piecki, Ruciane – Nida i Świętajno. Mazurski Park krajobrazowy jest położony na styku dwóch odmiennych 77 form geomorfologicznych, moreny czołowej i sandrów, chroni wielkie bogactwo i różnorodność świata roślin i zwierząt, obfitość leśnych skupisk, torfowisk, jezior i wód płynących oraz niezliczoną ilość pastwisk i łąk śródleśnych oraz nad jeziorami..
Na terenie mazurskiego Parku krajobrazowego znajduje się 60 jezior o powierzchni powyżej jednego hektara, rzeka, Krutynia, którą uznano za jedną z najpiękniejszych rzek dla organizacji spływów kajakowych na Mazurach, którą król Mazurów, Karol Małłek nazwał “Polskim Gangesem”, a która stała się od lat europejską stolicą kajakarzy odwiedzających każdej wiosny Mazury. W parku znajduje się też 11 rezerwatów przyrody. Do najciekawszych pod względem przyrodniczym należy rezerwat Jeziora Łukajno, gdzie znajduje się lęgowisko łabędzia niemego. Na terenie Parku występuje ponad 850 gatunków roślin naczyniowych, w tym tak rzadkie są tu m. in. pełnik europejski chamedofne północna i dzwonecznik wonny. Natomiast świat zwierzęcy jest reprezentowany przez rysie, bobry, wydry, wilki i szereg innych zwierząt. Na terenach parku gniazduje 149 gatunków ptaków. Tak pokrótce wygląda charakterystyka życia puszczy i parku krajobrazowego. ( Tu wstawić opis Puszczy Boreckiej)
Największym skupiskiem jezior w Polsce jest Pojezierze Mazurskie, w tym Kraina Wielkich Jezior Mazurskich z największymi zbiornikami wody śródlądowej w kraju, jeziorami Śniardwy i Mamry. Jeziora te połączone kanałami z innymi jeziorami tworzą na północy kraju wielki system wodny, który wykorzystuje dla turystyki Żegluga Mazurska. System ten jednocześnie odprowadza wody do Wisły na południe przez rzeki Pisę i Narew, a na północ przez Węgorapę do Pregoły.
Wielkie Jeziora Mazurskie obejmują swym zasięgiem środkową część Pojezierza Mazurskiego, Krainę Wielkich Jezior, Pojezierze Ełckie, Wzgórza Szeskie i Krainę Węgorapy oraz wschodnią część Równiny Mazurskiej. Krajobraz całego obszaru został ostatecznie ukształtowany w okresie ostatniej fazy zlodowacenia bałtyckiego. Charakterystyczną cechą tego krajobrazu jest występowanie dużej ilości jezior, które wkomponowały się pomiędzy moreny lodowcowe. Na tych terenach miąższość rozłożonych tu utworów polodowcowych jest dość duża, bowiem w okolicach Giżycka i Kętrzyna dochodzi do 200 i więcej metrów. Najwyżej położone punkty tego obszaru znajdują się na obszarze Wzgórz Szeskich, (Szeska Góra ma wysokość 309 m. n. p. m.). Obszar ten charakteryzuje się 15% udziałem wód śródlądowych w Polsce. Poza największymi jeziorami: Śniardwy , Mamry i Niegocin, najgłębszym jeziorem tego obszaru jest jezioro Babięty Wielkie (65 m.) i kolejno jeziora: Tałty (51 m.), Mokre (51 m. ), Bawełno (49 m.), Harsz (47m.), Dejguny (45 m.). Sieć rzeczna na tym obszarze jest stosunkowo uboga, a długość rzek niewielka. Najdłuższą rzeką regionu jest Łyna dopływ Pregoły- Łyna przepływająca tylko przez północny skrawek opisanego obszaru. Jej długość wynosi 289,4 km z czego w granicach Polski 217,7 km. Na dalszym miejscu znajduje się Węgorapa (172 km, w granicach Polski – 52 km), Ełk (113,6 km) i Krutynia (94 km).
Klimat na tym obszarze jest dość surowy, szczególnie w części północnej, która należy do najchłodniejszych obszarów Polski. Średnia temperatura wynosi tu: roczna +6C, lipca +16 C do + 18 C, a średnia stycznia w granicach – 4 do –4,5 C. Liczba dni z przymrozkami wynosi od 120 – 140, a średnie opady utrzymują się na poziomie 580 – 650 mm. Najmniej opadów występuje w miesiącu maju, najwięcej w lipcu i sierpniu, przy czym przeciętnie w roku jest tu 170 – 190 dni z opadami. Wiatry, podobnie jak na terenie całego kraju przeważają z kierunków zachodnich, a średnie ich prędkości wynoszą około 3 m na sekundę. Największe prędkości wiatrów notowane są w południe, a najmniejsze wieczorem. Na tych terenach zima jest długa i trwa od 110 – 120 dni, lato zaś dość krótkie i trwa od 70 – 80 dni, a okres wegetacyjny w stosunku do Polski zachodniej jest krótszy o 2 – 3 tygodni. Gleby tych terenów ukształtowały się głownie na podłożu gliniastym, glin zwałowych pochodzenia polodowcowego i na terenach sandrowych. Są to średnie i lekkie gleby bielicowe oraz utworzone na podłożu ciężkiej gliny zwałowej i iłów gleby brunatne. Najżyźniejsze gleby znajdują się na Równinie Sępopolskiej, powstałe na podłożu iłów zastoiskowych. Ponadto występują tu gleby żwirowe wzgórz morenowych i terenów przyjeziernych, mało urodzajne bielice powstałe na luźnych piaskach sandrowych oraz torfowiska niskie użytkowane jako łąki i pastwiska.