Bilbo Bagins, wędrując z krasnoludami i Gandalfem po długim czasie zmagań dotarli wreszcie do jamy smoka. Nie wiedzieli jednak jak wejść niepostrzerzenie. Pewnego dnia odkryli drzwi w skale, a za nimi korytarz prowadzący do jamy smoka. Krasnoludy wyznaczyły Bilba jako zwiadowcę. Do pomocy hobbitowi zgłosił sie Ballin, który miał przebyć z hobbitem kawałek drogi. I tak sie stało. Ballin stanół po środku drogi i oznajmił, że tu poczeka na Bilba. Hobbit poszedł dalej. Drogę w ciemnym korytarzu wskazywała mu jasna łuna światła. Idac korytarzem znalazł się w jamie smoka Smauga. Miał szczęście , bo smok spał. Hobbit aż stanął z wrażenia, jakie na nim zrobiło złoto i różne klejnoty w bardzo duzych ilościach. Pomyslał, że musi udowodnić jakoś krasnoludom, że tam był i widział ich złoto, więc postanowił jako dobry złodziej zabrać smokowi troche jego kosztowności. Chwycił puchar, jaki leżał najbliżej a z walacym sercem, na dygoczących nogach wycofał sie z tunelu. Balin, gdy go zobaczył szalał z radosci, a krasnoludy nie szczedziły mu pochwał. Radość ich jednak w krótce minęła, gdyż obudził się Smaug i zauwazywszy, że ktoś mu ukradł cześć złota, strasznie się rozzłościł. Krasnale postanowiły wysłać Bilba z powrotem do pieczary, aby uspokoił smoka. Hobbit postanowił tam wrócić i porozmawiać ze smokiem. Zanim zdążył wejść, smok go usłyszał i zaczął wrzeszczeć. Hobbit próbował wytłumaczyć mu, że postąpił bardzo źle, zabierając krasnoludom ich własność- skarb. Smok jednak nie chciał o tym słuchać, twierdził że mu sie należało i, że to krasnoludy mu zabrały skarb, a nie on im. Bilbo próbował z całych sił, ale smok się coraz bardziej złościł. W pewnym momencie buchnął ogniem. Bilbo najszybciej jak mu pozwalały na to jego krótkie nogi, pobiegł do krasnoludów i im wszystko wyjaśnił z punktu widzenia smoka. Krasnoludy bardzo się zezłościły, gdyz to był ich skarb i postanowiły wymyslic plan, jak mu go odebrać.
Pewnego dnia, gdy Krasnoludy, Bilbo i Gadnalf przemierzali przez las, zaczął padać deszcz i zapadł zmrok. Okazało się, że czarodzieja nie ma wśród nich. Postanowili zatem rozbić obóz w miejscu, gdzie stanęli. Kiedy rozniecali ognisko, jeden z kucy spłoszył się. Fili i Kili omal nie utonęli, ratując zwierzę. Niestety, rzeka porwała wszystkie bagaże, którymi kuc był objuczony. Większość z nich stanowiła żywność, tak więc niewiele zostało na kolację i śniadanię. Po chwili Balin pełniący straż, oznajmił,że niedaleko na wzgórzu widać wśród drzew światło. Przez moment wszyscy przyglądali się w stronę czerwonawego blasku. Po dłuższej wymianie zdań grupa zdecydowała ruszyć w kierunku wzgórza. Znalazłszy się blisko obranego punktu, Krasnoludy postanowiły wysłać Bilba na zwiady. Był przecież włamywaczem. Bilbo szybko, sprytnie i bezszelestnie dotarł do ogniska. Zobaczył pnie brzóz, płonące na ogromnym ogniu, beczkę piwa i trzech olbrzymów. Były to trolle. Wygrzewały się wygodnie, przypiekając baranie mięso i zlizując tłuszcz z palców. Jeden narzekał, że każdego dnia musi silić się baraniną, drugi marzył o ludzkim mięsie, trzeci zaś karcił dwóch pozostałych. W tym czasie Bilbo rozmyślał o złodziejskich sztuczkach, pełen rozterki nie wiedział, co poczynić. Wybrał w końcuzadanie kieszonkowca. W cieniu drzew zbliżył się za plecy Williama, kiedy Bert i Tom oddalili się ku beczce z piwem. Niepewnie, ale odważnie hobbit wsuną rękę do kieszeni trolla. Była w niej zaczarowana sakiewka, która pisnęła, gdy Bilbo zaczął ją wyciągać. William błyskawicznie złapał hobbita za kark. Trzej trolle zastanawiali się, co to za jeden. Po namyśle zarzucali Bilba pytaniami, w między czasie kłócąc się wzajemnie. Hobbit próbował wykorzystać dany moment na ucieczkę, ale Bert silnie trzymał jego nogę. Krasnoludy słyszały z oddali zgiełk, nie mogąc doczekać się powrotu hobbita, ruszyły w stronę ogniska. Wtedy trolle schwytały je w worki. William, Bill i Bert rozmyślali nad przygotowaniem potraw ze złapanych zdobyczy. Nie obyło się bez sprzecznej dyskusji, w którą wtrącił się nieznajomy głos. Trolle, mało inteligentne istoty miały wrażenie, że jeden drugiemu przygaduje. Po kilku minutach wszczęły bójkę. Okładały się i przezywały nawzajem, aż wreszcie postanowiły siadać na workach kolejno, żeby zmiażdżyć krasnoludy w galaretę. Wtedy głos odezwał się ponownie, a trolle wróciły do kłótni. Wreszcie zdenerwowani, byli gotowi wziąć się do roboty, ale znów usłyszeli głos. Oznajmił on, że świta dzień, co ich w kamień obróci. W tym momencie wzeszło słońce, a w gałęziach drzew rozległ się śpiew ptaków. Trolle nie mogły się odezwać, patrząc na siebie, w okamgnieniu wszyscy trzej zastygli w skały, z których powstali. Z zarośli wyłonił się Gandalf. Pomógł zejść z krzaka hobbitowi i wspólnie rozwiązali worki, tym samym uwalniając Krasnoludy. Bilbo opowiedział im całą historię, po czym ruszyli dalej. Przeszukując okolicę, natknęli się na ślady trollów. Idąc tym tropem, znaleźli ukryte w zaroślach wielkie kamienne drzwi do podziemi. Znalazłszy się w piwnicy, zmierzali ciemnymi korytarzami. Na gwoździach wzdłuż ścian wisiały ubrania, bronie i rozmaite miecze. Gandalf i Thorin wzięli dla siebie po pięknym mieczu, zaś Bilbowi wybrał nóż. Opuściwszy jaskinię, przespali się, odpoczęli i ruszyli w dalszą drogę.
Bilbo Bagins, wędrując z krasnoludami i Gandalfem po długim czasie zmagań dotarli wreszcie do jamy smoka. Nie wiedzieli jednak jak wejść niepostrzerzenie. Pewnego dnia odkryli drzwi w skale, a za nimi korytarz prowadzący do jamy smoka. Krasnoludy wyznaczyły Bilba jako zwiadowcę.
Do pomocy hobbitowi zgłosił sie Ballin, który miał przebyć z hobbitem kawałek drogi. I tak sie stało. Ballin stanół po środku drogi i oznajmił, że tu poczeka na Bilba. Hobbit poszedł dalej. Drogę w ciemnym korytarzu wskazywała mu jasna łuna światła. Idac korytarzem znalazł się w jamie smoka Smauga. Miał szczęście , bo smok spał. Hobbit aż stanął z wrażenia, jakie na nim zrobiło złoto i różne klejnoty w bardzo duzych ilościach. Pomyslał, że musi udowodnić jakoś krasnoludom, że tam był i widział ich złoto, więc postanowił jako dobry złodziej zabrać smokowi troche jego kosztowności. Chwycił puchar, jaki leżał najbliżej a z walacym sercem, na dygoczących nogach wycofał sie z tunelu. Balin, gdy go zobaczył szalał z radosci, a krasnoludy nie szczedziły mu pochwał.
Radość ich jednak w krótce minęła, gdyż obudził się Smaug i zauwazywszy, że ktoś mu ukradł cześć złota, strasznie się rozzłościł. Krasnale postanowiły wysłać Bilba z powrotem do pieczary, aby uspokoił smoka. Hobbit postanowił tam wrócić i porozmawiać ze smokiem.
Zanim zdążył wejść, smok go usłyszał i zaczął wrzeszczeć. Hobbit próbował wytłumaczyć mu, że postąpił bardzo źle, zabierając krasnoludom ich własność- skarb. Smok jednak nie chciał o tym słuchać, twierdził że mu sie należało i, że to krasnoludy mu zabrały skarb, a nie on im. Bilbo próbował z całych sił, ale smok się coraz bardziej złościł. W pewnym momencie buchnął ogniem. Bilbo najszybciej jak mu pozwalały na to jego krótkie nogi, pobiegł do krasnoludów i im wszystko wyjaśnił z punktu widzenia smoka.
Krasnoludy bardzo się zezłościły, gdyz to był ich skarb i postanowiły wymyslic plan, jak mu go odebrać.
Pewnego dnia, gdy Krasnoludy, Bilbo i Gadnalf przemierzali przez las, zaczął padać deszcz i zapadł zmrok. Okazało się, że czarodzieja nie ma wśród nich. Postanowili zatem rozbić obóz w miejscu, gdzie stanęli. Kiedy rozniecali ognisko, jeden z kucy spłoszył się. Fili i Kili omal nie utonęli, ratując zwierzę. Niestety, rzeka porwała wszystkie bagaże, którymi kuc był objuczony. Większość z nich stanowiła żywność, tak więc niewiele zostało na kolację i śniadanię. Po chwili Balin pełniący straż, oznajmił,że niedaleko na wzgórzu widać wśród drzew światło. Przez moment wszyscy przyglądali się w stronę czerwonawego blasku. Po dłuższej wymianie zdań grupa zdecydowała ruszyć w kierunku wzgórza. Znalazłszy się blisko obranego punktu, Krasnoludy postanowiły wysłać Bilba na zwiady. Był przecież włamywaczem. Bilbo szybko, sprytnie i bezszelestnie dotarł do ogniska. Zobaczył pnie brzóz, płonące na ogromnym ogniu, beczkę piwa i trzech olbrzymów. Były to trolle. Wygrzewały się wygodnie, przypiekając baranie mięso i zlizując tłuszcz z palców. Jeden narzekał, że każdego dnia musi silić się baraniną, drugi marzył o ludzkim mięsie, trzeci zaś karcił dwóch pozostałych. W tym czasie Bilbo rozmyślał o złodziejskich sztuczkach, pełen rozterki nie wiedział, co poczynić. Wybrał w końcuzadanie kieszonkowca. W cieniu drzew zbliżył się za plecy Williama, kiedy Bert i Tom oddalili się ku beczce z piwem. Niepewnie, ale odważnie hobbit wsuną rękę do kieszeni trolla. Była w niej zaczarowana sakiewka, która pisnęła, gdy Bilbo zaczął ją wyciągać. William błyskawicznie złapał hobbita za kark. Trzej trolle zastanawiali się, co to za jeden. Po namyśle zarzucali Bilba pytaniami, w między czasie kłócąc się wzajemnie. Hobbit próbował wykorzystać dany moment na ucieczkę, ale Bert silnie trzymał jego nogę. Krasnoludy słyszały z oddali zgiełk, nie mogąc doczekać się powrotu hobbita, ruszyły w stronę ogniska. Wtedy trolle schwytały je w worki. William, Bill i Bert rozmyślali nad przygotowaniem potraw ze złapanych zdobyczy. Nie obyło się bez sprzecznej dyskusji, w którą wtrącił się nieznajomy głos. Trolle, mało inteligentne istoty miały wrażenie, że jeden drugiemu przygaduje. Po kilku minutach wszczęły bójkę. Okładały się i przezywały nawzajem, aż wreszcie postanowiły siadać na workach kolejno, żeby zmiażdżyć krasnoludy w galaretę. Wtedy głos odezwał się ponownie, a trolle wróciły do kłótni. Wreszcie zdenerwowani, byli gotowi wziąć się do roboty, ale znów usłyszeli głos. Oznajmił on, że świta dzień, co ich w kamień obróci. W tym momencie wzeszło słońce, a w gałęziach drzew rozległ się śpiew ptaków. Trolle nie mogły się odezwać, patrząc na siebie, w okamgnieniu wszyscy trzej zastygli w skały, z których powstali. Z zarośli wyłonił się Gandalf. Pomógł zejść z krzaka hobbitowi i wspólnie rozwiązali worki, tym samym uwalniając Krasnoludy. Bilbo opowiedział im całą historię, po czym ruszyli dalej. Przeszukując okolicę, natknęli się na ślady trollów. Idąc tym tropem, znaleźli ukryte w zaroślach wielkie kamienne drzwi do podziemi. Znalazłszy się w piwnicy, zmierzali ciemnymi korytarzami. Na gwoździach wzdłuż ścian wisiały ubrania, bronie i rozmaite miecze. Gandalf i Thorin wzięli dla siebie po pięknym mieczu, zaś Bilbowi wybrał nóż. Opuściwszy jaskinię, przespali się, odpoczęli i ruszyli w dalszą drogę.