Języcznik zwyczajny (Phyllitis scolopendrium), zwyczajowo nazywany także językiem jelenim – gatunek paproci należący do rodziny zanokcicowatych. Roślina bywa uprawiana.Występuje w Azji, Europie i północnej Afryce. W Polsce występuje rzadko: głównie w Karpatach i na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Nieliczne stanowiska ma także na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach oraz na Roztoczu[2]. Jedynym w Sudetach miejscem występowania paproci jest rezerwat przyrody "Wąwóz Myśliborski koło Jawora".
LiścieDuże (15-60 cm długości i 3,5-6 cm szerokości), językowate, niepodzielone liście, co jest wyjątkiem wśród paproci. Są zimotrwałe, mają sercowatą nasadę i zaostrzony koniec, a ich brunatny ogonek pokryty jest łuskami. Wyrastające bezpośrednio z kłącza liście tworzą pióropusz. Brak oddzielnych liści zarodnionośnych. Ogonek liściowy jest pokryty brunatnymi luskamiZarodnieWyrastają na górnej części środkowych liści płonnych, które w okresie zarodnikowania przekształcają się w liście zarodnionośne. Kupki zarodni na spodniej stronie liści, w młodości otoczone zawijką. Mają długość 1-2,5 cm i wyrastają liniowo w równoległych szeregach.Kłącze Podnoszące się, krótkie, o grubości ok. 0,5 cm i pokryte brunatnymi łuskami.
paproć wodna, jedyny przedstawiciel tego rodzaju i rodziny salwiniowatych rosnący w stanie dzikim w Polsce, gdzie występuje niezbyt często w zbiornikach wodnych na niżu. Inne gatunki tego rodzaju spotykane są w tropikach, gdzie zarastają niekiedy zwartym kobiercem powierzchnię wód.
Paprotka zwyczajna gatunek paproci należący do rodziny paprotkowatych. Występuje w Azji, Ameryce Północnej i w Europie. W Polsce roślina dość pospolita. Występuje na całym niżu i w Karpatach, gdzie jest bardziej pospolita, niż na niżu.
Języcznik zwyczajny (Phyllitis scolopendrium), zwyczajowo nazywany także językiem jelenim – gatunek paproci należący do rodziny zanokcicowatych. Roślina bywa uprawiana.Występuje w Azji, Europie i północnej Afryce. W Polsce występuje rzadko: głównie w Karpatach i na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Nieliczne stanowiska ma także na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach oraz na Roztoczu[2]. Jedynym w Sudetach miejscem występowania paproci jest rezerwat przyrody "Wąwóz Myśliborski koło Jawora".
LiścieDuże (15-60 cm długości i 3,5-6 cm szerokości), językowate, niepodzielone liście, co jest wyjątkiem wśród paproci. Są zimotrwałe, mają sercowatą nasadę i zaostrzony koniec, a ich brunatny ogonek pokryty jest łuskami. Wyrastające bezpośrednio z kłącza liście tworzą pióropusz. Brak oddzielnych liści zarodnionośnych. Ogonek liściowy jest pokryty brunatnymi luskamiZarodnieWyrastają na górnej części środkowych liści płonnych, które w okresie zarodnikowania przekształcają się w liście zarodnionośne. Kupki zarodni na spodniej stronie liści, w młodości otoczone zawijką. Mają długość 1-2,5 cm i wyrastają liniowo w równoległych szeregach.Kłącze Podnoszące się, krótkie, o grubości ok. 0,5 cm i pokryte brunatnymi łuskami.Chronione gatunki paproci:
- salwinia pływająca,
- pióropusznik strusi,
- paprotka zwyczajna,
- rozrzutka brunatna,
- długosz królewski.
paproć wodna, jedyny przedstawiciel tego rodzaju i rodziny salwiniowatych rosnący w stanie dzikim w Polsce, gdzie występuje niezbyt często w zbiornikach wodnych na niżu. Inne gatunki tego rodzaju spotykane są w tropikach, gdzie zarastają niekiedy zwartym kobiercem powierzchnię wód.
Paprotka zwyczajna gatunek paproci należący do rodziny paprotkowatych. Występuje w Azji, Ameryce Północnej i w Europie. W Polsce roślina dość pospolita. Występuje na całym niżu i w Karpatach, gdzie jest bardziej pospolita, niż na niżu.
rozrzutka brunatna