Parowóz (lokomotywa parowa) – lokomotywa napędzana maszyną parową lub turbiną parową. Para pochodzi z kotła opalanego węglem i drewnem, rzadziej ropą czy mazutem, a w parowozach bezogniowych z zasobnika pary.
Pierwszy parowóz zbudował Richard Trevithick w 1804. Za wynalazcę współczesnego parowozu uważa się George'a Stephensona. Jego parowóz Rakietaz 1829 stał się pierwowzorem wszystkich dalszych konstrukcji.
W 1867 Alfred Nobel wynalazl dynamit.Przełomowym pomysłem było opracowanie technologii nasączania nitrogliceryną krzemionki, w wyniku czego powstała pasta, którą można było formować w pręty o średnicy pasującej do dziur wiertniczych.
Żeby detonacja lasek dynamitu stała się możliwa, wynalazł także detonator i zapalnik.Wynalazki ujrzały światło dzienne w tym samym czasie, kiedy głowica wiertnicza i wiertło pneumatyczne weszły do powszechnego użycia. Wspólnie te wynalazki drastycznie zredukowały koszty wysadzania skałi wiercenia tuneli.
Parowóz (lokomotywa parowa) – lokomotywa napędzana maszyną parową lub turbiną parową. Para pochodzi z kotła opalanego węglem i drewnem, rzadziej ropą czy mazutem, a w parowozach bezogniowych z zasobnika pary.
Pierwszy parowóz zbudował Richard Trevithick w 1804. Za wynalazcę współczesnego parowozu uważa się George'a Stephensona. Jego parowóz Rakietaz 1829 stał się pierwowzorem wszystkich dalszych konstrukcji.
W 1867 Alfred Nobel wynalazl dynamit.Przełomowym pomysłem było opracowanie technologii nasączania nitrogliceryną krzemionki, w wyniku czego powstała pasta, którą można było formować w pręty o średnicy pasującej do dziur wiertniczych.
Żeby detonacja lasek dynamitu stała się możliwa, wynalazł także detonator i zapalnik.Wynalazki ujrzały światło dzienne w tym samym czasie, kiedy głowica wiertnicza i wiertło pneumatyczne weszły do powszechnego użycia. Wspólnie te wynalazki drastycznie zredukowały koszty wysadzania skałi wiercenia tuneli.