Bryza – wiatr wiejący na wybrzeżu morskim. Zmiany kierunku wiatru, występujące w rytmie dobowym, wywołane są różnicami w tempie nagrzewania się lądu i morza.
W dzień ląd nagrzewa się szybciej niż woda, dlatego cieplejsze powietrze nad lądem unosi się (powodując spadek ciśnienia na powierzchni lądu), a na jego miejsce pojawia się chłodniejsze i wilgotniejsze powietrze znad morza. Zatem bryza dzienna (morska) wieje znad morza na ląd. Natomiast w nocy woda oddaje ciepło wolniej niż ląd, dlatego ciśnienie nad wodą jest niższe niż na powierzchni lądu, co powoduje zmianę kierunku wiatru. Bryza nocna (lądowa) przynosi na wodę suche powietrze znad lądu. Bryza ma typowy zasięg do 20-30 km od linii brzegowej w stronę wody. W stronę lądu zasięg ten jest mniejszy i uzależniony od charakteru powierzchni.
Blizzard (wiatr) - (ang. zamieć, zadymka) to mroźny, silny (do 80-90 km/h) wiatr północno-zachodni wiejący w południowej Kanadzie i północnej części Stanów Zjednoczonych. Przynosi on znaczne spadki temperatury (sięgające nawet 30 st. C) oraz bardzo obfite opady śniegu. Bora (z gr. boras = 'wiatr północny') — chłodny, suchy i porywisty wiatr wiejący na dalmatyńskim wybrzeżu Morza Adriatyckiego. Powstaje najczęściej zimą, gdy nad lądem tworzy się ośrodek wysokiego ciśnienia, a nad morzem przeważa ciśnienie niskie. Zimne powietrze gromadzi się za Górami Dynarskimi, później przekracza barierę górską i opada w stronę wybrzeża. Wiatr ten przechodząc nad morzem nasyca się wilgocią. Stąd nazwa ta, a dokładniej bora scura (= 'bora ciemna'), używana jest na włoskim wybrzeżu południowego Adriatyku dla określenia chłodnego i wilgotnego wiatru wiejącego od strony morza. Podobne wiatry występują również w innych górach Europy i ogólnie nazywane są wiatrami typu bora. Przykładem mogą być tu: euroclydon w Grecji, helm w Anglii. Chinook (z języka miejscowych Indian chinook = 'pożeracz śniegu') - ciepły, suchy i porywisty wiatr typu fenowego, wiejący ze wschodnich stoków Gór Skalistych na równiny. Może spowodować gwałtowny wzrost temperatury nawet o kilkanaście stopni Celsjusza w ciągu zaledwie kilku godzin - stąd jego nazwa. W roku 1988, w którym były rozgrywane Zimowe igrzyska olimpijskie w Calgary bardzo utrudniał rozegranie niektórych konkurencji (przede wszystkim zjazdowych) powodując gwałtowne wytapianie, bądź też parowanie pokrywy śnieżnej. Mistral (Provenal; wiatr mistrz, od Maestre - mistrz, pan, majestro) to suchy, zimny, porywisty wiatr wiejący w południowej Francji poprzez Masyw Centralny. Jest on związany z lokalnym układem cyrkulacji powietrza – pojawia się, gdy nad wschodnim Atlantykiem tworzy się ośrodek wysokiego ciśnienia, a nad Europą Zachodnią przemieszcza się układ niskiego ciśnienia. Kierunek i siła mistralu nad Morzem Śródziemnym są modulowane przez Alpy, Pireneje, i Masyw Centralny. Mistral najczęściej pojawia się w okresie zimowym i wiosennym i stanowi duże zagrożenie dla upraw w tym regionie. Z drugiej strony wiatry mistralowe są znakomite dla windsurfingu. Front chłodny w północnej Francji oddziaływuje z Alpami i wymusza przepływ zimnego powietrza w kierunku doliny Rodanu. Początek mistralu zależy nie tylko od cyrkulacji w północnej Francji, ale także od czynników lokalnych. Jednym z nich jest wiatr Tramontane, który zależy od podobnych czynników co mistral, ale jest związany z przepływem koło Pirenejów. (Mistral, jeden z najsłynniejszych wiatrów w Europie, tworzy się zazwyczaj przy przejściu niżu w północnej Europie oraz związany jest z występującym w tym samym czasie wyżem u wybrzeży Hiszpanii. Mistral zależy też od rozwoju niżu w Zatoce Liońskiej lub w okolicach Genui.) Mistral jest przykładem wiatru katabatycznego. Sirocco, scirocco (z fr. sirocco i wł. scirocco) — suchy i gorący wiatr wiejący w basenie Morza Śródziemnego (głównie Półwysep Apeniński, Sycylia, Sardynia i Korsyka). Wieje z kierunków południowego lub południowo-wschodniego, znad Afryki lub Półwyspu Arabskiego, przynosząc znad Sahary i innych pustyń tumany piaszczystego pyłu. Wieje najczęściej na wiosnę, choć niekiedy występuje zimą powodując opady czerwonego śniegu. Początkowo sirocco ma charakter wiatru suchego i zapylonego, po przejściu przez morze, na terytorium Włoch, Dalmacji, Sycylii, staje się bardziej wilgotny, a po przekroczeniu gór (np. w północnej części Sycylii) przybiera postać ciepłego, suchego wiatru typu fen (fhn). Tramontana (z łac. transmontanus = 'mieszkający za górami'). We Włoszech - chłodny wiatr północny lub północno-wschodni, wiejący na zachodnim wybrzeżu Włoch i Korsyki. Powstaje w sytuacji, gdy nad Morzem Adriatyckim panuje niskie ciśnienie, a nad zachodnią częścią Morza Śródziemnego lub w Alpach - wysokie. We Francji - jest to także wiatr północno-zachodni w południowej części kraju oraz w północnej Katalonii. Wieje wzdłuż Pirenejów i wschodnio-południowej części Masywu Centralnego. Często (mylnie) nazywany jest mistralem, jednak jest wywołany podobnymi czynnikami i ma zbliżoną charakterystykę. Samum (z arab. samma = 'truć'), chamsin, hamsin - gwałtowny, suchy i gorący wiatr wiejący na pustyniach Afryki Północnej i Półwyspu Arabskiego oraz w ich sąsiedztwie. Samumy wywołują burze pyłowe i piaskowe. Występują najczęściej w okresie od kwietnia do czerwca. Występuje najczęściej tuż przed nadejściem frontu chłodnego i wieje bardzo krótko (15-20 min.). Porywy chamsin niosą wielkie ilości pyłu i piasku, temperatura powietrza wzrasta do ok. 40C, a wilgotność szybko spada (do 10%). Wieje najczęściej od kwietnia do czerwca, zazwyczaj pojawia się ok. 4-6 razy i trwa 2-3 dni.
( wybieraj jaki chcesz ) ;p licze na naj ;) pozdrawiam
Bryza – wiatr wiejący na wybrzeżu morskim. Zmiany kierunku wiatru, występujące w rytmie dobowym, wywołane są różnicami w tempie nagrzewania się lądu i morza.
W dzień ląd nagrzewa się szybciej niż woda, dlatego cieplejsze powietrze nad lądem unosi się (powodując spadek ciśnienia na powierzchni lądu), a na jego miejsce pojawia się chłodniejsze i wilgotniejsze powietrze znad morza. Zatem bryza dzienna (morska) wieje znad morza na ląd. Natomiast w nocy woda oddaje ciepło wolniej niż ląd, dlatego ciśnienie nad wodą jest niższe niż na powierzchni lądu, co powoduje zmianę kierunku wiatru. Bryza nocna (lądowa) przynosi na wodę suche powietrze znad lądu. Bryza ma typowy zasięg do 20-30 km od linii brzegowej w stronę wody. W stronę lądu zasięg ten jest mniejszy i uzależniony od charakteru powierzchni.
Blizzard (wiatr) - (ang. zamieć, zadymka) to mroźny, silny (do 80-90 km/h) wiatr północno-zachodni wiejący w południowej Kanadzie i północnej części Stanów Zjednoczonych. Przynosi on znaczne spadki temperatury (sięgające nawet 30 st. C) oraz bardzo obfite opady śniegu.
Bora (z gr. boras = 'wiatr północny') — chłodny, suchy i porywisty wiatr wiejący na dalmatyńskim wybrzeżu Morza Adriatyckiego. Powstaje najczęściej zimą, gdy nad lądem tworzy się ośrodek wysokiego ciśnienia, a nad morzem przeważa ciśnienie niskie. Zimne powietrze gromadzi się za Górami Dynarskimi, później przekracza barierę górską i opada w stronę wybrzeża. Wiatr ten przechodząc nad morzem nasyca się wilgocią. Stąd nazwa ta, a dokładniej bora scura (= 'bora ciemna'), używana jest na włoskim wybrzeżu południowego Adriatyku dla określenia chłodnego i wilgotnego wiatru wiejącego od strony morza. Podobne wiatry występują również w innych górach Europy i ogólnie nazywane są wiatrami typu bora. Przykładem mogą być tu: euroclydon w Grecji, helm w Anglii.
Chinook (z języka miejscowych Indian chinook = 'pożeracz śniegu') - ciepły, suchy i porywisty wiatr typu fenowego, wiejący ze wschodnich stoków Gór Skalistych na równiny. Może spowodować gwałtowny wzrost temperatury nawet o kilkanaście stopni Celsjusza w ciągu zaledwie kilku godzin - stąd jego nazwa. W roku 1988, w którym były rozgrywane Zimowe igrzyska olimpijskie w Calgary bardzo utrudniał rozegranie niektórych konkurencji (przede wszystkim zjazdowych) powodując gwałtowne wytapianie, bądź też parowanie pokrywy śnieżnej.
Mistral (Provenal; wiatr mistrz, od Maestre - mistrz, pan, majestro) to suchy, zimny, porywisty wiatr wiejący w południowej Francji poprzez Masyw Centralny. Jest on związany z lokalnym układem cyrkulacji powietrza – pojawia się, gdy nad wschodnim Atlantykiem tworzy się ośrodek wysokiego ciśnienia, a nad Europą Zachodnią przemieszcza się układ niskiego ciśnienia. Kierunek i siła mistralu nad Morzem Śródziemnym są modulowane przez Alpy, Pireneje, i Masyw Centralny. Mistral najczęściej pojawia się w okresie zimowym i wiosennym i stanowi duże zagrożenie dla upraw w tym regionie. Z drugiej strony wiatry mistralowe są znakomite dla windsurfingu. Front chłodny w północnej Francji oddziaływuje z Alpami i wymusza przepływ zimnego powietrza w kierunku doliny Rodanu. Początek mistralu zależy nie tylko od cyrkulacji w północnej Francji, ale także od czynników lokalnych. Jednym z nich jest wiatr Tramontane, który zależy od podobnych czynników co mistral, ale jest związany z przepływem koło Pirenejów. (Mistral, jeden z najsłynniejszych wiatrów w Europie, tworzy się zazwyczaj przy przejściu niżu w północnej Europie oraz związany jest z występującym w tym samym czasie wyżem u wybrzeży Hiszpanii. Mistral zależy też od rozwoju niżu w Zatoce Liońskiej lub w okolicach Genui.) Mistral jest przykładem wiatru katabatycznego.
Sirocco, scirocco (z fr. sirocco i wł. scirocco) — suchy i gorący wiatr wiejący w basenie Morza Śródziemnego (głównie Półwysep Apeniński, Sycylia, Sardynia i Korsyka). Wieje z kierunków południowego lub południowo-wschodniego, znad Afryki lub Półwyspu Arabskiego, przynosząc znad Sahary i innych pustyń tumany piaszczystego pyłu. Wieje najczęściej na wiosnę, choć niekiedy występuje zimą powodując opady czerwonego śniegu. Początkowo sirocco ma charakter wiatru suchego i zapylonego, po przejściu przez morze, na terytorium Włoch, Dalmacji, Sycylii, staje się bardziej wilgotny, a po przekroczeniu gór (np. w północnej części Sycylii) przybiera postać ciepłego, suchego wiatru typu fen (fhn).
Tramontana (z łac. transmontanus = 'mieszkający za górami'). We Włoszech - chłodny wiatr północny lub północno-wschodni, wiejący na zachodnim wybrzeżu Włoch i Korsyki. Powstaje w sytuacji, gdy nad Morzem Adriatyckim panuje niskie ciśnienie, a nad zachodnią częścią Morza Śródziemnego lub w Alpach - wysokie. We Francji - jest to także wiatr północno-zachodni w południowej części kraju oraz w północnej Katalonii. Wieje wzdłuż Pirenejów i wschodnio-południowej części Masywu Centralnego. Często (mylnie) nazywany jest mistralem, jednak jest wywołany podobnymi czynnikami i ma zbliżoną charakterystykę.
Samum (z arab. samma = 'truć'), chamsin, hamsin - gwałtowny, suchy i gorący wiatr wiejący na pustyniach Afryki Północnej i Półwyspu Arabskiego oraz w ich sąsiedztwie. Samumy wywołują burze pyłowe i piaskowe. Występują najczęściej w okresie od kwietnia do czerwca. Występuje najczęściej tuż przed nadejściem frontu chłodnego i wieje bardzo krótko (15-20 min.). Porywy chamsin niosą wielkie ilości pyłu i piasku, temperatura powietrza wzrasta do ok. 40C, a wilgotność szybko spada (do 10%). Wieje najczęściej od kwietnia do czerwca, zazwyczaj pojawia się ok. 4-6 razy i trwa 2-3 dni.
( wybieraj jaki chcesz ) ;p licze na naj ;) pozdrawiam