Janczarzy (janczarowie) to oddziały piechoty w armii tureckiej w okresie pomiędzy XV a XIX wiekiem. Nazwa wywodzi się z tureckiego określenia yeni çeri, oznaczającego "nowe wojsko". Historia janczarów rozpoczyna się w 1329 r., kiedy sułtan Orchan nakazał zorganizowanie specjalnych oddziałów piechoty.Ich dowódca, janczar aga, wyróżniał się czapką szpiczastą. Na uzbrojenie wyborowych wojowników składały się szable, jatagany, łuki, a później arkebuzy i muszkiety. Każdą z tych broni posługiwali się wyśmienicie.Wyróżniała ich nieustępliwość oraz pogarda śmierci, a rozstrzygającym atutem na polach bitew była umiejętność operowania w zwartym szyku i świetne wyszkolenie strzeleckie. Nie używali zbroi. Początkowo uzbrojeni byli w łuki, następnie w broń palną (janczarki), szable i jatagany.
Janczarzy (janczarowie) to oddziały piechoty w armii tureckiej w okresie pomiędzy XV a XIX wiekiem. Nazwa wywodzi się z tureckiego określenia yeni çeri, oznaczającego "nowe wojsko". Historia janczarów rozpoczyna się w 1329 r., kiedy sułtan Orchan nakazał zorganizowanie specjalnych oddziałów piechoty.Ich dowódca, janczar aga, wyróżniał się czapką szpiczastą. Na uzbrojenie wyborowych wojowników składały się szable, jatagany, łuki, a później arkebuzy i muszkiety. Każdą z tych broni posługiwali się wyśmienicie.Wyróżniała ich nieustępliwość oraz pogarda śmierci, a rozstrzygającym atutem na polach bitew była umiejętność operowania w zwartym szyku i świetne wyszkolenie strzeleckie. Nie używali zbroi. Początkowo uzbrojeni byli w łuki, następnie w broń palną (janczarki), szable i jatagany.