Opisz jak wyglądała wyspa Feaków - Przygody Odyseusza Czym się zajmowali jej mieszkańcy?
kasia270397
Ślady obecności twórców wspaniałej cywilizacji minojskiej stwierdzono na Kyterze, Keos, Terze, Melos, w Knidos, Milecie oraz na Kos i Samos. Wyroby egipskie odnajdowane na Krecie i kreteńskie znajdowane w Egipcie świadczą wymownie o wzajemnych kontaktach. Tradycja grecka zapamiętała legendarnego władcę Knossos, Minosa, który dzięki potężnej flocie zdobył panowanie na morzu. Hegemonię morską Kreteńczyków określa się terminem talasokracja kreteńska. „Pierwszy, jak słyszymy – wedle słów wielkiego greckiego historyka Tukidydesa miał flotę Minos, który panował nad przeważającą częścią Morza, zwanego dziś Helleńskim. Sprawował też władzę nad Cykladami, większą ich część pierwszy skolonizował, wypędziwszy Karów i synów swych ustanowiwszy panami. Oczywiście w miarę swych możliwości tępił również piratów na morzu, aby dochody tym pewniej do niego płynęły”.
W połowie XV wieku p.n.e. Kretę opanowali greccy Achajowie. Na morze zaczęli się wypuszczać zapewne wcześniej, już to w celach łupieżczych, już to handlowych. Dowodzą tego rozległe kontakty Achajów ze światem zewnętrznym, mykeńską ceramikę znajdujemy na Cykladach, Cyprze, w Syrii i Azji Mniejszej, w Egipcie i Italii, a nawet w Europie Środkowej. Na podstawie znalezisk ceramiki trudno przesądzać o charakterze kontaktów. Achajowie urządzali zapewne wyprawy handlowe lub wojenne, których celem było zdobycie miedzi i cyny. Tradycja grecka, która przechowała pamięć o ich wojennych wyczynach, każe uwzględnić również możliwość ekspedycji o charakterze łupieskim. Największym zapisanym w europejskiej tradycji przedsięwzięciem Achajów miała być wojna trojańska. Król Agamemnon poprowadził przeciwko Troi wyprawę, w której wzięła udział większość władców mykeńskich. Celem było odzyskanie pięknej Heleny, uprowadzonej przez królewicza trojańskiego Parysa. Helena była żoną Menelaosa, króla Sparty, a zarazem brata Agamemnona. Przez dziesięć długich lat dobijali się Achajowie do bram warowni trojańskiej, która padła w końcu dzięki podstępowi Odyseusza, króla niewielkiej Itaki. Wojownicy achajscy ukryli się we wnętrzu drewnianego konia, którego Trojańczycy na swą zgubę wprowadzili do miasta, gdy okręty greckie odpłynęły, udając, że Agamemnon zrezygnował z dalszej walki. Gdy zapadła noc, wojownicy wyszli z wnętrza konia i otworzyli bramy swym przybyłym niepostrzeżenie pobratymcom. Rozpoczęła się rzeź. Dokonawszy dzieła zemsty i grabieży, z bogatymi łupami wracali Achajowie do ojczyzny. Owe powroty bohaterów, nostoi, jak je nazywali Grecy, obfitowały w różne dramatyczne wydarzenia i rozliczne przygody. Najdłużej, bo aż dziesięć lat, powracał Odyseusz. Król Itaki po wsze czasy stał się symbolem szukającego uparcie drogi do domu tułacza i wędrowca, a „Odyseja”, opowieść o jego losach, synonimem długiej i obfitującej w przygody podróży.
W połowie XV wieku p.n.e. Kretę opanowali greccy Achajowie. Na morze zaczęli się wypuszczać zapewne wcześniej, już to w celach łupieżczych, już to handlowych. Dowodzą tego rozległe kontakty Achajów ze światem zewnętrznym, mykeńską ceramikę znajdujemy na Cykladach, Cyprze, w Syrii i Azji Mniejszej, w Egipcie i Italii, a nawet w Europie Środkowej. Na podstawie znalezisk ceramiki trudno przesądzać o charakterze kontaktów. Achajowie urządzali zapewne wyprawy handlowe lub wojenne, których celem było zdobycie miedzi i cyny. Tradycja grecka, która przechowała pamięć o ich wojennych wyczynach, każe uwzględnić również możliwość ekspedycji o charakterze łupieskim.
Największym zapisanym w europejskiej tradycji przedsięwzięciem Achajów miała być wojna trojańska. Król Agamemnon poprowadził przeciwko Troi wyprawę, w której wzięła udział większość władców mykeńskich. Celem było odzyskanie pięknej Heleny, uprowadzonej przez królewicza trojańskiego Parysa. Helena była żoną Menelaosa, króla Sparty, a zarazem brata Agamemnona. Przez dziesięć długich lat dobijali się Achajowie do bram warowni trojańskiej, która padła w końcu dzięki podstępowi Odyseusza, króla niewielkiej Itaki. Wojownicy achajscy ukryli się we wnętrzu drewnianego konia, którego Trojańczycy na swą zgubę wprowadzili do miasta, gdy okręty greckie odpłynęły, udając, że Agamemnon zrezygnował z dalszej walki. Gdy zapadła noc, wojownicy wyszli z wnętrza konia i otworzyli bramy swym przybyłym niepostrzeżenie pobratymcom. Rozpoczęła się rzeź. Dokonawszy dzieła zemsty i grabieży, z bogatymi łupami wracali Achajowie do ojczyzny. Owe powroty bohaterów, nostoi, jak je nazywali Grecy, obfitowały w różne dramatyczne wydarzenia i rozliczne przygody. Najdłużej, bo aż dziesięć lat, powracał Odyseusz. Król Itaki po wsze czasy stał się symbolem szukającego uparcie drogi do domu tułacza i wędrowca, a „Odyseja”, opowieść o jego losach, synonimem długiej i obfitującej w przygody podróży.