Turnieje rycerskie wywodzą się z tradycji nawiązującej do żywiołu rycerza – walki oraz tradycji wojskowej. Pierwsze turnieje datuje się na rok 842, kiedy to odbyły się zawody jeździeckie, które zorganizowano z okazji spotkania się i zawiązania sojuszu między Ludwikiem Niemieckim a Karolem Łysym. W swej średniowiecznej formie turnieje przyjęły się między Loarą a Mozelą już w drugiej połowie XI wieku.
Turnieje były oprócz łowów i gier towarzyskich, główną rozrywką rycerską o podłożu militarnym. Były też sposobem na zdobycie sławy i majątku. W dzisiejszym rozumieniu możemy nazwać to sportem ludzi szlachetnych, ludzi wolnych i zbrojnych. A jednak ta forma spędzania wolnego czasu - rycerze mieli go w nadmiarze - spotykała się z negatywną oceną zarówno władz świeckich, jak i kościelnych. Kościół, stojący na straży chrześcijańskiego stylu życia, w turniejach dostrzegał odejście od pożądanego modelu oraz trwonienie żywotnych sił i energii, które skierowane być powinny na obronę chrześcijaństwa. W postanowieniach konsyliów soborowych w Clermont (1130r.), Reims (1131 i 1148 r.), Rzymie (1139 r.) czytamy o potępieniu turniejów.
Turnieje rycerskie wywodzą się z tradycji nawiązującej do żywiołu rycerza – walki oraz tradycji wojskowej. Pierwsze turnieje datuje się na rok 842, kiedy to odbyły się zawody jeździeckie, które zorganizowano z okazji spotkania się i zawiązania sojuszu między Ludwikiem Niemieckim a Karolem Łysym. W swej średniowiecznej formie turnieje przyjęły się między Loarą a Mozelą już w drugiej połowie XI wieku.
Turnieje były oprócz łowów i gier towarzyskich, główną rozrywką rycerską o podłożu militarnym. Były też sposobem na zdobycie sławy i majątku. W dzisiejszym rozumieniu możemy nazwać to sportem ludzi szlachetnych, ludzi wolnych i zbrojnych. A jednak ta forma spędzania wolnego czasu - rycerze mieli go w nadmiarze - spotykała się z negatywną oceną zarówno władz świeckich, jak i kościelnych. Kościół, stojący na straży chrześcijańskiego stylu życia, w turniejach dostrzegał odejście od pożądanego modelu oraz trwonienie żywotnych sił i energii, które skierowane być powinny na obronę chrześcijaństwa. W postanowieniach konsyliów soborowych w Clermont (1130r.), Reims (1131 i 1148 r.), Rzymie (1139 r.) czytamy o potępieniu turniejów.